Gegrillde varkenspoten?
Door: Corry en Kees
Blijf op de hoogte en volg Corry en Kees
13 Juni 2006 | Spanje, Tríacastela
Dinsdag 13 juni 2006
We vertrekken om 8.15 uur. Eerst is het vrij druk, maar later is het heerlijk rustig. Tot Villafranca del Bierzo wijngaarden en kersenboomgaarden. Daarna verdwijnen we in het bos. We rijden soms door kloven, zoiets als de Gorges. Echter, steeds in de regen. Even is de lucht schoongeveegd. In Villafranca bevindt zich een oude burcht. Verder is het een leuk stadje. En eindelijk is het zover. Wat in Frankrijk niet lukte, lukt nu wel: Het is marktdag! Alleen waren ze alles nog maar aan het klaar zetten. Het eten is nog niet gereed. Wel liggen er twee varkens-achterpoten in water te pruttelen. Later moeten die nog gegrilld worden. Later, ja. Kees krijgt ontzettende trek. Helaas, hij heeft pech.
We moeten verder. Het is droog nu, maar zwaar bewolkt. De weg begint te stijgen. We eten een broodje in Castro, want we hebben inmiddels 16 km geklommen en bijvoederen is noodzakelijk. Daarna moeten we steiler omhoog. Ook hier is het landschap ongemeen fraai. Mooie beekjes en overal kabbelend water. Prachtige bloemen als Adderwortel, allerlei soorten Klokjes en Grassen. Het ruikt kruidig en er groeit veel Brem. De roofvogels hebben op de Buizerd na een vrije dag. Wel Groene Specht, Grote Bonte Specht, Hop, Europese Kanarie, Roodborst en Grote Lijster. De Geelgors weent! Er zin in tegenstelling tot Nederland nog massa's Huismussen.
De klim is echter heel zwaar. We gaan niet hard (soms 7 km per uur), maar wel gestaag omhoog. We ontmoeten diverse andere pelgrims, zowel fietsend als wandelend. Ook zij moeten zwoegen. We zien een 70 km bord ( bij scherpe bocht), maar dat vinden wij wat overdreven. Zeker de komma achter de 7 vergeten. Op de steilste stukken hebben we weer de eigenaardige gewaarwording, dat een zacht windje in de rug ons net in het zadel houdt! Hoe kan dat toch?
Zonder te moeten wandelen bereiken we de pas. Eerst Cebreiro en als extraatje de Alto de Poio.
De afdaling is bijzonder steil. We moeten vol in de remmen om niet boven de 60 km p/u te komen! Het is wel oppassen geblazen, want de wind deelt soms zware zwiepers uit aan onze bepakte fietsen. Heelhuids arriveren we in Triacastela. 77 km 11.7 p/u. We kunnen terecht in een Hostel bij de boer.
Dan moeten we gewoon eten! 12 uur gereden op boterhammen met jam. Tja, pelgrims, he. Visioenen van gegrillde varkenspoten trekken aan ons voorbij. Die zijn echter niet voorradig op ons eet-adres. Dan maar paella met forel. Geen slecht alternatief toch? Naast ons eten ze blanco spaghetti en macaroni met kaas. Ze kijken het eten bijna van ons bord af. Dan hadden ze maar vis moeten nemen. De baas ligt dubbel van het lachen!
We bestellen nog dos cafe americano con leche. De leche is nodig, want anders kunnen we niet slapen.
We lopen terug naar de Hostel. Wat krijgen we nou? Daar hebben we toch moeite om wandelend tegen de helling op te komen!! En vanmiddag fietsten we zo tegen de bergen op. Zijn wij even blij dat we de camino op de fiets doen.
En straks, bij de boer, gaan we slapen en we doezelen dan weg in de hoop dat we morgen de ontbrekende voorpoten van het varken tegenkomen in de pot.
We vertrekken om 8.15 uur. Eerst is het vrij druk, maar later is het heerlijk rustig. Tot Villafranca del Bierzo wijngaarden en kersenboomgaarden. Daarna verdwijnen we in het bos. We rijden soms door kloven, zoiets als de Gorges. Echter, steeds in de regen. Even is de lucht schoongeveegd. In Villafranca bevindt zich een oude burcht. Verder is het een leuk stadje. En eindelijk is het zover. Wat in Frankrijk niet lukte, lukt nu wel: Het is marktdag! Alleen waren ze alles nog maar aan het klaar zetten. Het eten is nog niet gereed. Wel liggen er twee varkens-achterpoten in water te pruttelen. Later moeten die nog gegrilld worden. Later, ja. Kees krijgt ontzettende trek. Helaas, hij heeft pech.
We moeten verder. Het is droog nu, maar zwaar bewolkt. De weg begint te stijgen. We eten een broodje in Castro, want we hebben inmiddels 16 km geklommen en bijvoederen is noodzakelijk. Daarna moeten we steiler omhoog. Ook hier is het landschap ongemeen fraai. Mooie beekjes en overal kabbelend water. Prachtige bloemen als Adderwortel, allerlei soorten Klokjes en Grassen. Het ruikt kruidig en er groeit veel Brem. De roofvogels hebben op de Buizerd na een vrije dag. Wel Groene Specht, Grote Bonte Specht, Hop, Europese Kanarie, Roodborst en Grote Lijster. De Geelgors weent! Er zin in tegenstelling tot Nederland nog massa's Huismussen.
De klim is echter heel zwaar. We gaan niet hard (soms 7 km per uur), maar wel gestaag omhoog. We ontmoeten diverse andere pelgrims, zowel fietsend als wandelend. Ook zij moeten zwoegen. We zien een 70 km bord ( bij scherpe bocht), maar dat vinden wij wat overdreven. Zeker de komma achter de 7 vergeten. Op de steilste stukken hebben we weer de eigenaardige gewaarwording, dat een zacht windje in de rug ons net in het zadel houdt! Hoe kan dat toch?
Zonder te moeten wandelen bereiken we de pas. Eerst Cebreiro en als extraatje de Alto de Poio.
De afdaling is bijzonder steil. We moeten vol in de remmen om niet boven de 60 km p/u te komen! Het is wel oppassen geblazen, want de wind deelt soms zware zwiepers uit aan onze bepakte fietsen. Heelhuids arriveren we in Triacastela. 77 km 11.7 p/u. We kunnen terecht in een Hostel bij de boer.
Dan moeten we gewoon eten! 12 uur gereden op boterhammen met jam. Tja, pelgrims, he. Visioenen van gegrillde varkenspoten trekken aan ons voorbij. Die zijn echter niet voorradig op ons eet-adres. Dan maar paella met forel. Geen slecht alternatief toch? Naast ons eten ze blanco spaghetti en macaroni met kaas. Ze kijken het eten bijna van ons bord af. Dan hadden ze maar vis moeten nemen. De baas ligt dubbel van het lachen!
We bestellen nog dos cafe americano con leche. De leche is nodig, want anders kunnen we niet slapen.
We lopen terug naar de Hostel. Wat krijgen we nou? Daar hebben we toch moeite om wandelend tegen de helling op te komen!! En vanmiddag fietsten we zo tegen de bergen op. Zijn wij even blij dat we de camino op de fiets doen.
En straks, bij de boer, gaan we slapen en we doezelen dan weg in de hoop dat we morgen de ontbrekende voorpoten van het varken tegenkomen in de pot.
-
13 Juni 2006 - 20:25
Rien Lindsen:
Kees en Corry, nu de Roparun is afgelopen, a.s. vrijdag nog wl een afsluitende feestavond, heb ik eerst jullie dagboek gelezen. Het lijkt mijn een prachtige ervaring omdat te doen en jullie zien ook heel vel onderweg. In het begin nog allemaal plaatsen bekend uit de Roparun. En dan diverse routes van de vakanties. Als ik het zo leest gaat het fietsen steeds gemakkelijker want de gemiddelde snelheid ligt behoorlijk hoog, ondanks de vele klimmentjes. Ik blijf jullie volgen en wens jullie veel plezier nog in het laatste van de route, Kees en Cory het gaat jullie goed. -
13 Juni 2006 - 20:42
Corry En Dick:
Zo klimgeiten. Dat gaat nogal, he! Weer een top gepasseerd in vogelvlucht. Over de snelheid bergop hoef je je echt niet te schamen. In de Vuelta gaan ze ook niet zo hard omhoog. Trouwens die Ronde van Spanje is in de herfst. Erik Breukink heeft net gebeld. Hij vraagt of jullie daar voor Rabo willen koersen!
Voor de rest: Respect, hoor!!
ps. Er heerst toch geen varkenspest in Spanje, hopen wij? -
14 Juni 2006 - 11:30
Robert:
Whow.. even een paar dagen niet op de site gekeken en vervolgens ben ik een uurtje zoet met het lezen van de verhalen en bekijken van foto's hahaha goed te zien dat jullie je nog steeds vermaken :D
Forel met paella lijkt mij beter dan varkenspoten trouwens. Ik probeerde gister nog een Spaanse tappas te bestellen in de zon op het terras helaas niet gelukt.. vlak voordat ik mijn bestelling kon doen kreeg ik een telefoontje vant hotel met de mededeling dat iemand in mijn auto was gereden..... beetje jammer dat de Spaanse tappas toen niet door ging. Na een paar uur is het Italiaanse pizza geworden uit de zon en helaas niet meer op een terrasje. Vanavond helaas geen nieuwe poging de zon heeft dr vandaag geen zin meer in, na 4 dagen bloedmooi weer helaas weer bewolking en regen.
Ik snap trouwens niet dat jullie nog zoveel van de omgeving zien, tijdens de klim kijk je toch naar beneden? Die '€pese kanaries' zouden door jullie spaken heen moeten vliegen willen jullie ze goed kunnen zien.. :p al die plantjes geloof ik wel.. na een vermoeide klim of halverwege val je natuurlijk met fiets en al om.. en dan heb je idd kans dat je precies bij een bloempje valt.. hahaha
neehoor geintje.. Knap dat jullie het nog steeds vol houden en nog genieten van de omgeving ook..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
