Kenny moet lossen!

Afgelopen nacht heeft het geregend en vanochtend was het nog bewolkt. Het voelde klam aan. De fietsen waren gesmeerd, dus geen gekraak en gepiep meer. De gemeente van Donzenac kreeg nog de complimenten van ons, want het onkruid op de stoepen werd verbrand. Daar kwam dus geen gifkar aan te pas, zoals bij ons.
Om 8.15 uur reden we weg, nagestaard door een ezel, maar het bleef natuurlijk de vraag: Wie was hier eigenlijk de ezel? We reden door een prachtig, bosachtig landschap. De weg leidde over de heuvelkam, dus genoten we van mooie vergezichten. De landweggetjes waren smal en dit gebied was heel stil. De klimmetjes waren kort, maar hevig.
De choc-stop maakten we in Lagraulière, een plaatsje met een oude Romaanse kerk. We voelden een paar druppels en we vroegen ons af, of er daarboven ook iemand aan het zweten was.
We gingen weer verder door deze afgelegen omgeving met hier en daar mooie boerderijen. Vreemd was wel, dat we alleen bruine koeien zagen, terwijl we toch door de Limousin reden!
Ondertussen noteerden we de volgende planten: Kromhals, Melde, Weegbree, en zelfs een paddenstoel, de Cantharel. We zagen ook veel Eekhoorns, het leek of zij tikkertje speelden in de bossen. In diezelfde bossen zaten veel Mezen en Goudhaantjes. In het meer open poldergebied zagen we: Buizerd, Sperwer, Torenvalk, Gaai, Kraai, Rode Wouw, Blauwe Reiger en tamelijk veel Spreeuwen en Huismussen. De zon was weer gaan schijnen en de temperatuur was 27 graden.
En toen was het zo ver, bij St. Jal misten we een afslag! De beschrijving van de route was soms slecht (of trappen jullie daar niet in?). De route die de andere kant op ging, was voorzien van extra stickers van Oude Wegen, maar op ons pad niet, dus was het zoeken geblazen. Uiteindelijk reden we 4,5 km verkeerd en moesten we dezelfde weg terug. Dus 9 km extra op de teller. Goed voor het gemiddelde. Wel moest gezegd worden, dat de (om)weg buitengewoon fraai was, dus daarvoor hadden we het niet hoeven laten.
We aten in Uzerche met wel 43 km op de teller. Het mooie stadje heeft een roemruchte en eeuwenoude geschiedenis.
Tijdens het laatste gedeelte van de tocht werd Kenny uit het wiel gereden! Was de EPO uitgewerkt? Maar er was ook een gerucht, dat een plasstop de oorzaak was. Zware bovenbenen deden er zeker ook geen goed aan. De vluchter bleef later bovenop elke heuvel wachten en vroeg dan met een uitgestreken gezicht: "Waar bleef je nu?" Grapjas.
Of het nu door de felle demarrages kwam of niet, feit was dat een stangetje onder het zadel van de koploper af brak. Het euvel werd verholpen door het zadel 2 cm naar voren te zetten. Want zonder zadel, ...De andere houding was wel wennen.
De cola-stop was in La Porcherie, en naar later bleek, was dat heel hard nodig, want in St. Germain-les-Belles was geen slaapplaats. De gite was gesloten. Volgens de buren was de mevrouw in Limoges. Pauvre nous. In de "buurt" was alleen een hotel in Magnac-Bourg. Maar dat was 9 km links van de route en dat bij een hitte van inmiddels 31 graden. Maar er zat niets anders op. Gelukkig lukte het, we vonden een bed.
De koploper dook in het zwembad om de pijn in zijn rug (hoe zou dat nu komen?) te verlichten.
We hadden 86 km gefietst met een gemiddelde van 11.2 km p/u.
Het plan werd opgevat om de volgende dag via de D 82 de route weer op te pikken, maar dan moest er eerst goed gegeten worden. Daarvoor: zie foto's.