Het is weer pet

Dit willen jullie vast niet geloven! Voor we onze weg gingen vervolgen, reden we naar de bakker ... en daar lag de verloren gegane pet in de goot. Net voor een Ierse Pub, dat dan weer wel. De koploper was als een kind zo blij. Wat kan een mens gelukkig maken.....
We reden weer door een mooie omgeving. Bovendien was het deze morgen helder, zodat de vergezichten haarscherp waren. Er kwamen steeds meer bossages en bospercelen. Verder was er ook kleinschalige landbouw en vooral veel veeteelt. Diverse keren kruisten we het riviertje Le Helpe Majeure. Op een bepaald moment renden de koeien met ons mee de heuvel op. Een grappig gezicht.
De hollen waren nu serieuze heuvels van 300 m hoogte geworden. De stijgingspercentages waren van 6% en hoger. Een tijdje reden we op het parcours van de Grand Prix du Nord. Een koers die morgen verreden zal worden. Deze dag werd door nogal wat fietsers gebruikt om het parcours te verkennen. Goed dat we hier niet morgen voorbij hoeven komen. Leuk waren de ons tegemoetkomende, flink bepakte fietsers, die blijkbaar ook op pelgrimspad waren.
De koffie dronken we in Baives, dicht bij de grens met België. We zagen nogal wat vogels: Sperwer, Buizerd, Bruine Kiekendief, Rode Wouw, Grasmus, veel Witte Kwikstaarten, opvallend veel Gaaien, Putters en Mezen. Bij en op het meer van Willis zagen we vooral Aalscholvers en Canadese Ganzen. We bleven langs het meer rijden, in verband met een 15 procentshelling naar boven.
Na weer een aantal heftige heuvels, waarbij onze fietsen kraakten, maar het ons toch lukte om boven te komen, hielden we onze eetstop in Cendron aan de l'Oise. We gingen in de schaduw zitten, want het was heet. In deze buurt vonden we het aardige plantje Herfsttijloos, een nieuwe aankondiging van het naderende najaar.
De cola-stop was in Rumigny. Inmiddels transpireerden we als otters, dus we moesten onze vochthuishouding goed op peil houden. Talrijke motormuizen stoven ons voorbij, maar de familie Bolleman was daar niet bij.
Na 90 km (15.3 gemiddeld) legden we aan in Signy l'Abbaye. Ook vorig jaar overnachtten we hier, maar in een andere auberge. Hier verbleven ook twee opgewekte, wandelende dames, pelgrims. Altijd gezellig.
Na deze, zelfs in de schaduw, hete dag lieten we ons de pression goed smaken.