Door dal de Jalón

Vannacht af en toe wakker geworden van mensen die naar hun kamer gingen; muren zijn erg dun, soms dacht je dat ze naast je bed stonden.
Om 8.00 uur waren we weer vertrek klaar. 20 graden en de zon is er ook. Om uit de stad te komen volgden we een mooi fietspad. Wel met veel, héél veel stoplichten en helaas reden we net niet in de "groene zone".
De route ging buiten de stad, tegenwind kracht 5, langs Canal Imperial de Aragón over een onverhard pad, losse stenen en grind, met soms kuiltjes waar je lekker in kon wegslippen. Marianne moest soms over 10 cm manoeuvreren en had moeite om recht te blijven; geen gouden plak. Dat deed Sanne in Rio beter.
De omgeving werd alleen bekeken als je stil stond. Veel pensionata zijn bezig in hun moestuin nu de temperatuur aangenaam is.
In Pinseque even het onverharde pad verlaten op zoek naar een bar voor koffie. Ditmaal met groot stuk Tortilla met stokbrood. 29 km, 11.00 uur en 27 graden. Even een rustmoment voor het lichaam van al dat schokkend rijden.
In dit dorp zijn nog restanten van de laatste feestdagen te zien. De hekken voor de huizen en in de bochten van de weg duiden erop dat hier de stieren als dorpsvertier doorheen zijn gejaagd.
Na deze koffiestop weer terug naar het pad. In het boekje staat beschreven dat dit pad 20 km lang is maar dat is vast een misdruk, het is zeker 28 km onverhard. De schrijver wilde vast niet de fietsers ontmoedigen. Bij de steengroeve gaan we verder over een verharde weg en krijgen de wind deels zij, deels schuin achter. Wanneer we Barboles gepasseerd zijn gaat de route langs industrie. Hier kunnen de auto's worden geparkeerd onder afdakjes met daarop zonnepanelen. Dubbel vernuft. De windmolens op de heuvels maken overuren.
De dorpjes die we passeren zijn niet groot, maar zijn allen voorzien van een plaatselijk zwembad met speeltuin en overdekte speelplaats.
Bij Bardallur, 43 km maken wij een eetstop. Het bankje bij het zwembad is even een andere zetel dan het zadel. Het landschap is landbouw met olijf-, walnoot-, appel-, en nectarinebomen. Op de velden zien we graanstoppels en mais. Soms zien we een stuk onderwater staan. De ooievaars jagen hier op kikkers en misschien wel op muizen die hun holletjes verlaten. De wind is er nagenoeg niet meer en als je even wilt stilstaan voor een foto valt de warmte op je.
Lucena de Jalón heeft verschillende watertappunten. Even de handen en gezicht verfrissen en de bidons vullen, er is weer veel vocht nodig vandaag. Wel dertig bijeneters vliegen ons voorbij, luidt kletterend op zoek naar voedsel. Een stukje verder gaan ze op een bovengrondse kabel zitten. Hier zien we ook hoe de mens van de natuur gebruik maakt. Eerst waren het woningen in de rotswand, nu een natuurlijke koeling. In de rotsen zijn woningen/kelders uitgegraven, wel twee verdiepingen naar beneden, daar worden nu de producten van het land opgeslagen.
Bij La Almunia de Doña Godina vinden we een overnachtingsplaats.
Na het verfrissen en bij een heerlijke cerveza met tapas, het zorgen voor het verslag. Pfft...., lijkt wel werken.
Vandaag 73 km en 300 klimmeters en 36 graden.

Vogels: Geelgors, Merel, Spreeuw, Wielewaal, Kuifleeuwerik, blauwe Reiger, wilde Eend, Bijeneter, Ooievaar, Mus, gekraagde Roodstaart, Buizerd, Torenvalk.

Vlinders: Luzernevlinder, en Koolwitje. Verder weinig door de harde wind.

Planten: Watermunt, Wilgenroosje, blauwe Distel, Zevenblad, Luzerneklaver.

Goris: Het is maar goed dat we niet op de trein hebben gewacht. Zaten we er nu nog.

Jaap: Niet de D200, maar de S990. Al zou de Koploper wel graag voorzien zijn van alle toebehoren voor mooie foto's. Maar ja, het gewicht maakt deze keuze makkelijk.