Via verda

Gisteravond zagen we nog zeker een twintigtal vleermuizen vliegen in het park waar wij zaten bij een restaurante. Een zestal met dikke lijven en korte vleugels, de anderen waren kleiner van stuk en hadden grotere vleugels. Helaas weet Marianne niet de exacte naam van deze soorten.
Vanmorgen weer in het café gevraagd voor aqua caliènte en ook de koud waterflessen worden gevuld, iedereen is zeer behulpzaam.
Om 8.15 uur rijden we door het park naar het beginpunt van de route, die we snel vinden. Het belooft een mooie dag te worden, de zon is er weer, 22 graden.
Langs de weg groeien agaves met bloemknoppen van wel 2 à 3 meter hoog. Bij de dorpen die we passeren, zien we ook veel ananasbomen en oleanders aangeplant. Het is een bloemrijk en groen gezicht. De bevolking zorgt goed voor de groenstroken in hun dorp. Soms bij een huis een grote schijfcactus met zijn stekelige zoete vruchten. Stukken bouwland worden besproeid.
Tot Calera y Chozas rijden we langs een drukke weg. Het is tenslotte maandagmorgen, het werkvolk gaat aan de slag. Net voordat we deze plaats bereiken zien we een verwijzing naar Via Verde de la Jara; deze moeten we verder volgen.
We ontmoeten een jongeman met ATB-fiets. Hij volgt ook het pad vanuit Talaverna, waar hij woont, maar dan sportief, zonder bagage. Hij vraagt waar we vannacht slapen. Wanneer we zeggen: "Dat weten we nog niet", is hij heel verbaasd en vindt ons moedig. Hij zou dat niet aandurven: "niet weten waar je later slaapt".
De Via Verda is sinds 1405 in gebruik door de lokale bevolking, toen meer voor kar en paard, maar wel voor handelsdoeleinden. Begin 1900 is er een spoorrailweg van gemaakt met verschillende stations. In 1920 reed er de eerste trein. Toen er betere wegen kwamen en de trein minder werd gebruikt is het spoor in verval geraakt, zo ook de stations. In 2006 heeft men toen deze weg als fietspad in gebruik genomen. Het wegdek is goed te rijden, soms zit er een pit in de weg, maar voor 90 % is het goed. Er zijn enkele tunnels die we doorrijden waar een sensor tegen het plafond zit en op het toegangsbord is geschreven dat er licht aangaat, maar het blijft donker. Wanneer we het eind van de tunnel hebben bereikt zien we dat de bedrading los is. Tja, dan kan je lang wachten tot het licht aangaat.
Het landschap is zeer wisselend met weilanden, rotspartijen en gaarden met olijf en noot. Af en toe rijden we tussen de rotswanden en zien we niets, dan opeens is er een verrassing wanneer we uit een tunnel op een brug over de rio Tajo fietsen. We maken hier even een stop om rond te kijken. Wat een mooi uitzicht en heel veel soorten zwaluwen. De rivier diep onder ons. Even verder een verdwaald huisje in de rivier. Het huisje kwam onder water toen de stuwbouw werd gerealiseerd enkele kilometers verderop. Nu met de lage waterstand zien we de restanten.
Bij Aldeanueva de Barbarroya, 34 kilometer, wagen we het om het dorp omhoog in te rijden op zoek naar café voor koffie. Helaas, nada. We zakken terug naar het station en drinken daar eigen cola. Verder maar, het pad rijdt tenslotte heerlijk.
In plaats van weilanden met vee zien we hier ook weilanden met zonnepanelen, sommigen met draaivoet, 12 rijen van 5 met elk 60 panelen. Voor het dorp met 40 huizen een goede voorziening.
Bij Nava Fuentes, 47 kilometer houden we een eetstop. Bij het vervallen station gebruiken we een raamkozijn als tafel. De picknickbanken naast het gebouw staan in de zon. Dat is voor nu al te warm: 30 graden, 13.00 uur. De geluiden die we horen zijn van de zoemende vliegen en de bijeneters in de lucht. Verder niets.
De enige slaapaccommodatie langs deze Via Verda, heel toepasselijk in een treinwagon bij een station; de Pizarrita blijkt gesloten. Zelfs nadat we gebeld hebben met het telefoonnummer dat op de reclameflyer staat op het raam van de cafetaria, krijgen we geen gehoor. Jammer.
We besluiten naar El Campillo de la Jara te gaan, 6 kilometer verder. Een flinke klim omhoog. In dit dorpje moet een Casa Rural zijn, sleutel vragen bij de bar.
We komen rond 15.00 uur aan bij de bar, drinken een cola vragen naar de Casa en wachten. Señor komt na 20 minuten naar ons toe met de sleutel en wijst ons het huis. Fietsen kunnen in de gang, we kunnen douchen en gebruik maken van alle voorzieningen. De eigenaresse van de woning zien we een uur later wanneer we bij de bar een cerveza drinken. Zij vraagt of alles goed is en loopt met Marianne mee om te wijzen hoe het kookstel werkt en vraagt hoe laat we morgen vertrekken. Wanneer Marianne zegt :"8 uur", wil zij graag dat er nu wordt betaald, morgen is te vroeg voor haar. Bale, bale.
In de plaatselijke super worden enkele benodigdheden voor de avondmaaltijd gehaald. Ei, paprika, ui en wijn, aanvullingen op het noodrantsoen. Voor Koploper morgen minder ballast in de bagage, voor Marianne besparing op het budget.
Vandaag 60 kilometer, 350 klimmeters en nu 37 gr.

Vogels: grauwe Klauwier, Rots- Huis- Boeren- Oever Zwaluw, Buizerd, Bijeneter, Groenling, zilver Reiger, Ekster, blauwe Ekster, Spreeuw en meer van het klein rondvliegend grut.

Bloemen: Alles dor in de berm. Alleen de chicorei lukt het om kleur te geven.
Soms bij een sproei installatie zien we meerdere bloemen.