Muziekstuk

Het appartement was van alle gemakken goed voorzien. Het kookgedeelte was net of je thuis was. Vanmorgen eigen ontbijt, brood belegd met jam of pasta en thee.
Als we weggaan is het 21 graden, 8.15 uur. De eerste etappe voor de koffie is langs de wijngaarden. Soms flink klimmen. Het uitzicht is heiig, jammer dat de bergen in de nevel liggen. Soms hebben we nog een doorkijkje op het Lago di Garda. De wijngaarden hier leveren de Lambrusco Wijnen.
Het heuvelgebied na Desenzano is ontstaan door de morenen van gletsjers.
Wanneer je het gebied zo ziet zou je niet denken dat hier een veldslag tussen de Fransen en de Oostenrijkers in 1859 één van de heftigste was. Er bleven 40.000 gewonden achter die door de plaatselijke bevolking, zover ze konden, werden geholpen. Een Zwitsers arts, Henri Dunant, die op doorreis was zag deze ellende en besloot een internationale organisatie op te richten die deze zorg op zich zou nemen. Deze organisatie werd "Het Rode Kruis". Tegelijkertijd was er een veldslag tussen de Italianen en de Oostenrijkers.
Ter herinnering aan deze slag werd de toren St. Martino opgericht. Hier fietsen we langs, het is nu een museum.
In de bermen zien we de Karmozijnbes, Vlier, Els en Vlinderstruik die als afscheiding van de landerijen dienst doet. Putters vliegen op uit de Distels en Kaardebollen die er tussen staan.
We drinken koffie in Castellaro Lagusello, 21 kilometer. Meerdere fietsers, zonder bagage, houden hier hun koffiestop. Het is intussen 28 graden geworden en het is 10.15 uur.
We vervolgen de route langs de rivier de Mincio. We herkennen het geluid eerder, dan dat we ze zien: Bijeneters, tientallen. Ze zweven rond boven het landschap en gaan zitten op de elektradraden. Het is alsof je een notenbalk ziet met noten. Het geluid klinkt als muziek in de oren. Koploper gaat op jacht om ze te "schieten"; hij telt er uiteindelijk 46 totaal. Volgens Marianne is dit één van de mooiste vogelsoorten.
Op het geoogste land liggen de strobalen als sjoelschijven op het land. De boer is hen aan het groeperen voor het binnenhalen.
Vlinders, Luzernevlinder, Koninginnepage, Argusvlinder, Koolwitje en Blauwtjes zoeken hun weg tussen de planten Salie, Watermunt en Andoorn.
Wanneer we net langs het Canale fietsen bij Pozzolo, zien we een IJsvogel "vissen". Maar het lukt Koploper niet om deze te fotograferen. Andere vissers proberen hier ook iets te vangen.
Bij een brug over Canale di Virgilio, 41 kilometer, eten we onze lunch. Er komen meerdere fietsers langs, sommigen flink bepakt, anderen zonder bagage. Meestal zijn het Italianen. Het is bedompt warm, dus zijn we blij met de schaduw. Wanneer we onze weg vervolgen, blijken er meer verrassingen voor ons te zijn. Langs het Canale, waar ze een stuk land met water laten vollopen, zien we Bonte Kraaien, Koereigers en Kokmeeuwen. In het kanaal, waar waterplanten groeien zien we de Ralreiger, Grote Zilverreiger, Koereiger, Oeverloper, Zwaan en de Aalscholver. We zien zoveel dat we vergeten te fietsen.
Uiteindelijk komen we langs het Lago Superiore, Mantova binnen. Hier groeien veel Waterlelies en de geur is bedwelmend. Wanneer deze bloem is uitgebloeid, blijft er een zaaddoos over die wij in Nederland gebruiken bij het maken van bloemstukken.
Mantova, 15.30 uur, hier blijven we overnachten. Alleen zoeken we nog ruim een uur voor we de juiste plek hebben gevonden. Na het douchen gaan we de stad in, bij het VVV en de Baselica St. Andrea, krijgen we een stempel. We worden goed beloond voor onze inspanningen. De Baselica is erg mooi en vele schilderingen sieren het plafond. De vele bogen met zolderingen zijn van steen. Behalve de grote boog bij het altaar en de zijtakken, die zijn geschilderd. Maar in zijn geheel is het indrukwekkend. Het stempel in de kerk wordt niet zomaar gegeven. Daar is eerst uitleg voor nodig, in het Engels. Waar we vandaan komen en waar we heen gaan. Waarom komen we via deze stad en deze streek.
Buiten gekomen zoeken we het terras op. We bestellen een Grimbergen blond, een kleintje, maar krijgen een grote. Ze denken zeker dat we tekort komen? Maar wel gentille.
Op het Piazzo Sordello eten we ons diner, het is erg warm, we kunnen buiten op terras eten, nog 29 gr. De stad komt tot leven.
Wanneer we teruglopen naar ons nachtverblijf kopen we de nodige proviand voor het ontbijt, want daar zorgen we weer zelf voor.
De warmte hangt nog in de stad het zal niet afkoelen.

Vandaag, 62 kilometer, 308 klimmeters, 33 graden