Groeten vanuit een bushokje

Donderdag 25 mei 2006
Het is pas half 9 als we al gereed zijn om te vertrekken. Handschoenen aan. De lucht is grauw, even grauw als de Grauwe Kiekendief die we hoogst waarschijnlijk gezien hebben. De motregen laat niet lang op zich wachten,alhoewel optimist Kees hoopte dacht dat het mist was. We rijden op een plateau en het voordeel daarvan is, dat je al van verre kunt zien wat er in de lucht zit, hoewel dat ook een nadeel kan zijn. Na 45 km is het tijd om te lunchen en gelukkig vinden we weer zo'n uitnodigend bushokje. Alleen het bloemetjesgordijn ontbreekt.
In het begin was de tocht een beetje saai met veel koolzaad- en maisvelden. Wel rijden we in een glooiend gebied met hoogteverschillen van wel 200 meter. Later is de etappe wel helemaal naar onze zin, want we komen aan bij de Brenne en dat kennen wij al goed van onze vakanties. Prachtig is het hier. We zien weer veel plantjes en nu komen het Akkerviooltje, de Korenbloem en het Grasklokje er bij. Door de tegenwind rijden we zo langzaam, dat we alle tijd hebben om ze te bekijken.
Even na 3 uur brak de zon verblindend door en de lange broek kon uit. Dat is beter.
Na 92 km (gem. 12.2 km p/u) bereiken we Tours. We vinden een jeugdherberg. We besluiten om 2 nachten te blijven en morgen een rustdag te nemen. We kunnen dan de stad in en de kathedraal bezoeken.
's Avonds zitten we op een terras in de zon. Het is gelijk heel druk. Iedereen heeft blijkbaar zitten wachten op zonnige momenten.
En straks als we proberen te slapen doen we dat in de hoop, dat er tot in Spanje bushokjes zullen zijn langs ons pelgrimspad.