Het doel van de reis, is de reis en niet ......
Door: Corry en Kees
Blijf op de hoogte en volg Corry en Kees
15 Juni 2006 | Spanje, Santiago de Compostella
Donderdag 15 juni 2006
Deze dag begint heel gewoon. Tenminste zoals we het de laatste 30 dagen gewoon waren om een dag te beginnen. Vroeg opstaan, eten, niet naar het werk, maar op de fiets stappen. We hebben nog bijna 70 km voor de boeg. We trappen gezwind door, maar het gaat niet gemakkelijk. De hellingen zijn weer pittig en ze volgen elkaar snel op. Eigenlijk gaan afdaling en beklimming steeds in elkaar over.
Heel de route is wederom mooi. Mooie rivieren, prachtige vergezichten, bossen, weilanden, akkers, eucalyptusbomen, varens, kleine dorpjes, stilte, rust en dat alles onder een zonnetje bij 30 graden C. De vogels laten zich bewonderen, zowel roof- als zangvogels. Ook de bloemenweelde blijft verbazen. Deze dag zien we ook diverse vlindersoorten, o.a. Landkaartje en Parelmoervlinder.
Ook heel gewoon is, dat we na een aantal kilometers koffie drinken. Kalmpjes aan, genietend van de rust rondom en turend in de verte. Dan zwoegen we weer over een paar heuvels en dan wordt het zoetjes-aan tijd om wat te eten. Heel gewoon, nietwaar. Deze keer eten we op een ideaal plekje met uitzicht over het dal. We hebben inmiddels 42 km afgelegd. Dan weer voorwaarts op weg naar de volgende berg. Ja, we zijn dit al heel gewoon. Niet dat het vanzelf gaat, nee, het is lastig zat. Op een van de bergen is het extra moeilijk. Daar ligt grind in verband met teerwerkzaamheden. Bij het dalen is daar geen tijdwinst te boeken. Maar wat is tijd.
En zo rijden wij voort. Het is ook heel gewoon, dat we aan het eind van de dag een slaapplaats zoeken, ergens eten en proberen voedsel voor de volgende dag te bemachtigen.
Maar deze dag eindigt niet zo gewoon, want na de laatste helling, 65 km van onze startplaats van vandaag, ligt het doel van onze pelgrimstocht ...... Santiago de Compostela voor onze voeten en dan ben je stil!
De allerlaatste meters moeten we, om bij de kathedraal te komen, steil omhoog. Daar moeten we toch het laatste stukje lopen en onze fietsen omhoog duwen. En dan staan we bij de fontein voor de kathedraal. We zijn weer sprakeloos.
En dan ineens duizelt het ons van de indrukken en handelingen die we verrichten: au, zere benen, iemand is zo vriendelijk ons op de foto te zetten, wat is het hier druk, we gaan de kathedraal binnen, de pelgrimspas moet gehaald worden, net als miljoenen pelgrims voor ons drukken we onze hand tegen het beeld, de kaarsen gaan hier op batterijen (dat werkt dus niet voor ons, dat doen we morgen met echte kaarsen echt wel over) en wat krijgen we nou, onweer.
We beseffen nog niet echt, dat we er nu zijn! En als we er al zijn, waar zijn we dan? Misschien komt het besef morgen. Dan plotsklaps schettert in de straat waar ons Hostel staat een fanfare-orkest! Een duizelingwekkende ervaring, maar het past niet bij onze stemming.
Dit is wel een stad met monumenten, die moeten we morgen maar gaan bekijken. En dan gaan we ook naar de mis. Nu moeten we een eethuis zoeken. Beetje gewoon, nietwaar?
En straks, he, straks gaan we heel gewoon slapen. En onze ogen zullen dichtvallen in de hoop, dat we morgen het besef hebben om niet op de fiets te springen en gewoon een kilometer of 80 te rijden! Want het doel is bereikt. We zijn er.
Deze dag begint heel gewoon. Tenminste zoals we het de laatste 30 dagen gewoon waren om een dag te beginnen. Vroeg opstaan, eten, niet naar het werk, maar op de fiets stappen. We hebben nog bijna 70 km voor de boeg. We trappen gezwind door, maar het gaat niet gemakkelijk. De hellingen zijn weer pittig en ze volgen elkaar snel op. Eigenlijk gaan afdaling en beklimming steeds in elkaar over.
Heel de route is wederom mooi. Mooie rivieren, prachtige vergezichten, bossen, weilanden, akkers, eucalyptusbomen, varens, kleine dorpjes, stilte, rust en dat alles onder een zonnetje bij 30 graden C. De vogels laten zich bewonderen, zowel roof- als zangvogels. Ook de bloemenweelde blijft verbazen. Deze dag zien we ook diverse vlindersoorten, o.a. Landkaartje en Parelmoervlinder.
Ook heel gewoon is, dat we na een aantal kilometers koffie drinken. Kalmpjes aan, genietend van de rust rondom en turend in de verte. Dan zwoegen we weer over een paar heuvels en dan wordt het zoetjes-aan tijd om wat te eten. Heel gewoon, nietwaar. Deze keer eten we op een ideaal plekje met uitzicht over het dal. We hebben inmiddels 42 km afgelegd. Dan weer voorwaarts op weg naar de volgende berg. Ja, we zijn dit al heel gewoon. Niet dat het vanzelf gaat, nee, het is lastig zat. Op een van de bergen is het extra moeilijk. Daar ligt grind in verband met teerwerkzaamheden. Bij het dalen is daar geen tijdwinst te boeken. Maar wat is tijd.
En zo rijden wij voort. Het is ook heel gewoon, dat we aan het eind van de dag een slaapplaats zoeken, ergens eten en proberen voedsel voor de volgende dag te bemachtigen.
Maar deze dag eindigt niet zo gewoon, want na de laatste helling, 65 km van onze startplaats van vandaag, ligt het doel van onze pelgrimstocht ...... Santiago de Compostela voor onze voeten en dan ben je stil!
De allerlaatste meters moeten we, om bij de kathedraal te komen, steil omhoog. Daar moeten we toch het laatste stukje lopen en onze fietsen omhoog duwen. En dan staan we bij de fontein voor de kathedraal. We zijn weer sprakeloos.
En dan ineens duizelt het ons van de indrukken en handelingen die we verrichten: au, zere benen, iemand is zo vriendelijk ons op de foto te zetten, wat is het hier druk, we gaan de kathedraal binnen, de pelgrimspas moet gehaald worden, net als miljoenen pelgrims voor ons drukken we onze hand tegen het beeld, de kaarsen gaan hier op batterijen (dat werkt dus niet voor ons, dat doen we morgen met echte kaarsen echt wel over) en wat krijgen we nou, onweer.
We beseffen nog niet echt, dat we er nu zijn! En als we er al zijn, waar zijn we dan? Misschien komt het besef morgen. Dan plotsklaps schettert in de straat waar ons Hostel staat een fanfare-orkest! Een duizelingwekkende ervaring, maar het past niet bij onze stemming.
Dit is wel een stad met monumenten, die moeten we morgen maar gaan bekijken. En dan gaan we ook naar de mis. Nu moeten we een eethuis zoeken. Beetje gewoon, nietwaar?
En straks, he, straks gaan we heel gewoon slapen. En onze ogen zullen dichtvallen in de hoop, dat we morgen het besef hebben om niet op de fiets te springen en gewoon een kilometer of 80 te rijden! Want het doel is bereikt. We zijn er.
-
15 Juni 2006 - 20:49
Dick:
Wie zijn wij en waarom? Maar jullie zijn grandioos bezig geweest. Ik hoop en denk bijna zeker te weten, dat jullie een geweldige, eenmalige ervaring hebben opgedaan. Volgens Jos zijn felicitaties niet zijn plaats. Hij, als ervaren Santiago-pelgrim kan dat het beste weten. Maar ik geef jullie heel stiekem, zodat niemand het merkt, de meest welgemeende complimenten. Dat het de moeite waard moge zijn geweest!!
Veel liefs.
PS 1 Corry staat er deze keer niet bij. Ze is gewoon uit eten met collega's.
PS 2 Zo, nu gaan we weer verder met de gang!! -
15 Juni 2006 - 21:06
Annelies:
En dat was het dus: vandaag het laatste stukkie... en nu verder. maar waarmee en hoe? neem de tijd en beleef het net zo intens als alle dagen van jullie prachtige tocht. want het doel is bereikt... -
15 Juni 2006 - 21:14
Jos En Anja:
Ik ben het helemaal met Dick eens, dus toch stiekem gefeliciteerd dan. Ik kreeg kippenvel bij het "stukje" dat jullie vandaag hebben geschreven. Koester het gevoel en de gedachte, ik merk door jullie verslag nog meer wat het mezelf gedaan heeft. Bedankt Corry en Kees!!! -
15 Juni 2006 - 22:32
Corry:
He kanjers, ik ben terug van het etentje. Heb jullie al bereikt via de telefonische snelweg, maar toch blijft het een beetje onwezenlijk, ook voor mij, dat jullie er zijn. Geweldig, ik zal het dagelijkse contact nog missen de komende tijden, het was geweldig op de hoogte te blijven van jullie belevenissen.Een welkome onderbreking van de dag. Ik keek er naar uit.Ben ook nog nooit zo mobiel geweest.(Qua telefoon dan)Wij hebben het zelf ook wel eens geopperd, we gaan ooit een keer naar Santiago lopen, maar nee, ik weet nu dat dat er nooit van zal komen. Jullie dagen spraken boekdelen en wij voelden vaak mee en wilde zeker in het begin niet met jullie ruilen. Maar soms en zeker de laatste 2 weken, oei,oei, wat leek het me geweldig. Geniet van de "rust" de komende dagen SAMEN, wat dat moet ook heel speciaal geweest zijn. Je zal toch zulke bezinnende en ondernemende familieleden hebben. -
16 Juni 2006 - 01:02
Bas En Jannie:
Wat een mooi einde van jullie geweldige reis. Wij zullen nooit pelgrims zijn maar door jullie's verhalen mochten we het een klein beetje zijn. Geweldig vinden we het wat jullie hebben gedaan.Iedere dag hebben we jullie gevolgd. We zullen de verhalen missen en de prachtige foto's. Geniet nog van de dagen dat jullie weg zijn. Heel, heel veel respect en bedankt voor het meegenieten iedere dag weer.
groeten
Jannie en Bas -
16 Juni 2006 - 05:44
Erik P:
C en K,
Van harte met het bereiken van Santiago. Ik heb genoten van jullie reisverslagen. Veel plezier nog in Santiago en tijdens de terugreis (misschien op de fiets?).
-
16 Juni 2006 - 09:09
André G.:
Gefeliciteerd met deze grandioze prestatie.
We zijn trots op zo'n collega en natuurlijk zijn partner!
Geniet er nog maar even van. Een veilige thuisreis gewenst. -
16 Juni 2006 - 09:32
Janny:
In één woord geweldig wat jullie hebben gepresteerd. Ik heb net als iedereen genoten van jullie verslagen. Het zal vreemd zijn om 's morgens niet meer na het eten op de fiets te springen. Toch zie ik jullie er niet voor aan om nu het ijzeren paard te laten staan. Nog veel bezinning in Santiago de Compostela (wat klinkt de naam veelbelovend)en ik hoor het vervolg wel Corry, wanneer je terug bent. Allebei veel goeds, geniet van jullie prestatie en een goede terugreis. -
16 Juni 2006 - 13:15
Daan En Willem:
Gefeliciteerd! Jullie hebben het gehaald.
Het afzien en toewerken naar een doel heeft zeker zijn effect, al is dat op dit moment nog niet (geheel) duidelijk voor jullie. Komt wel.
We vonden het heel erg leuk om jullie belevenissen op deze manier te kunnen volgen.
Mochten er nog diepgravende inzichten komen willen we die natuurlijk wel graag horen.
Liefs, Daan en Willem
xxx -
16 Juni 2006 - 13:46
Gerie:
Hoi Corrie en Kees,
Dit is mijn eerste berichtje aan jullie maar ik heb wel heel vaak jullie verslag gelezen. Echt een geweldige prestatie en wat hebben jullie op een leuke manier elke dag beschreven. Gefeliciteerd met het behalen van het eindpunt. Gaan jullie nog even genieten daar of kom je al snel weer richting Nederland. Groeten van Gerie. -
16 Juni 2006 - 18:43
C&A:
Corrie en Kees,
Op deze gedenkwaardige dag: Proficiat! We zullen jullie dagverslagen zeker missen. Wat hebben jullie een geweldige ervaring opgedaan. Bedankt dat we mochten meegenieten!
-
17 Juni 2006 - 18:52
Lyanne:
GEFELICITEERD! ik ben trots op jullie! :)
-
19 Juni 2006 - 06:59
Alan:
Wat moet ik zeggen?.... fijne vakantie nog!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
