Franse kaas of .... tenenkaas?

Donderdag 1 juni 2006
Vandaag staat ons een behoorlijk vlak stukje land te wachten. We rijden wat gemakkelijker dan de vorige dagen. Voor de lunch zoeken we een bankje. We vinden er een, maar laat dat nu net in een bushokje staan. Maar we hebben volop zon, hoor. Er staat wel een frisse wind, maar de enige witte strepen in de lucht zijn afkomstig van straalvliegtuigen.
We rijden veelal door bossen en dat is saaier dan prachtige vergezichten. We zien de Citroenvlinder en de Atalanta. Van de bloemen noteren we de Aardbeiklaver en de Teunisbloem. Gestadig peddelen we voort. We ontdekken nog een ree en een hert en voor de liefhebbers melden we nog even de Hop. We genieten van mooie boerderijen en huizen. Ook vergaren we weer mooie stempels, die men hier verrassend genoeg tampons noemen. We merken, dat het tijd wordt om onze tenen te luchten na al die dagen in dichte schoenen.
Aan het eind van de middag bereiken we Dax. De bossen hebben we gehad en in de verte doemen de contouren van de Pyreneeen op. Na 100 km met een gemiddelde van 16.1 km p/u blijkt, dat we terecht kunnen in een jeugdherberg, alhoewel we begrepen hebben, dat er mensen zijn, die betwijfelen of wij daar op onze leeftijd nog welkom zijn. Morgen nemen we een rustdag op en dan gaan we overdenken welke route we over die bergketen tussen Frankrijk en Spanje zullen nemen. Gaan we links of rechts. Steil en korter, of minder steil, maar langer.
En vanavond gaan we jeugdig slapen in de hoop dat morgen onze voeten uitgewasemd zullen zijn.