De honderdjarige(n) doet(n) het nog goed

Donderdag 8 juni 2006
Na een goede nachtrust (Ja, ja, ook in de refugio is dat mogelijk), springen we welgemoed op onze stalen rossen. De strikte orders van de refugio luiden, dat men voor 8 uur vertrokken moet zijn. Vandaag rijden we op de hoogvlakte. Niet dat het vlak is, want het schommelt steeds tussen de 750 en 1000 m. De hellingen zijn weer pittig met stevige stijgingspercentages. Maar het is een voorrecht om hier te mogen rijden. Alles is heel schoon. Er bloeien veel planten in de kleuren wit, rood, blauw, geel, paars en dan nog het groen. Zo zouden ze in Nederland ook het bermbeheer moeten doen. Orchissen, Kaardebol, Bereklauw.
We arriveren via de echte, onverharde camino-veldwegen in San Juan de Ortega. We genieten voor 20 euro van een heerlijk maal. Zelfs Kees vindt het meer dan voldoende.
Voor het eerst sinds we in Spanje zijn, rijden we door een bos. Even verderop zijn weer de graanvelden met hun wisselende kleuren. Het is nu tegen de 35 graden C. Toch laten zich weer enkele vogels zien: Kneu, Keep, Geelgors, Hop en de Europese Kanarie. Oude bekenden zijn de Ooievaar en de Ringslang.
Aan het eind van de middag blazen we uit aan 'n soort strandje. Daarna nog een klein stukje naar Burgos. We rijden al een tijdje met tegenwind. Waar kennen wij dit toch van?
In Burgos eerst een biertje. De honderdjarige (!) heeft 98 km afgelegd tegen een gem. van 13.4 km p/u. Dan gaan we zoeken naar een slaapplaats. En dat is nog een heel toer, want de wandelaars hebben voorrang en er komen veel pelgrims tezamen in deze stad. Uiteindelijk moet de
VVV-hotelgids uitkomst brengen. Het lukt, maar het valt wel een stuk duurder uit, dan de refugio's. Het voordeel is dat we niet zo vroeg terug hoeven te zijn en we de stad kunnen bezoeken. Die blijkt zeer de moeite waard te zijn. Burgos is een oude stad met Middeleeuwse straatjes en gebouwen. Ook de promenades en parken mogen gezien worden. Overal leven de mensen buiten en het is er gezellig druk en het is 's avonds nog gewoon 29 graden. We besluiten gelijk maar het ontbijt voor morgenochtend in te slaan.
Morgenochtend kunnen we wat langer uitslapen, want we hoeven niet zo vroeg weg te wezen. Bovendien willen we morgen om 9.30 uur een bezoek brengen aan de kathedraal.
Maar straks gaan we eerst slapen, in de hoop dat we morgen van de schrik bekomen zullen zijn van de wetenschap dat we vandaag de 2000 km zijn gepasserd en onze pelgrimage al gaat opschieten!