Wee je gesteente!

Maandag 12 juni 2006
Uiteraard vertrekken we tijdig uit de refugio. Misschien is dat nodig ook, want vandaag staan koolhydraten en de Cruz de Ferro op het menu. We vertrekken met onweer, maar het regent nog niet.. Maar toevallig hebben wij of een engeltje of de heilige Jacobus zelf op onze schouders zitten. We zien in de verte de toppen van de bergketens. De top van de Teleno is bedekt met sneeuw. Wij moeten door de Montes de Leon. Het stenige pelgrimspad zal ons de weg wijzen. Na 20 km bereiken we Astorga. Hier is het stenen museum "Tres Caminos". Het gebouw was eerst een paleis en is ontworpen door Gaudi. Hier halen we een stempel.
Na Astorga rijden we al snel in de bergen. Het bos ligt achter ons. De klim gaat beginnen. Het gaat boven verwachting goed. Alleen de 10% helling is erg pittig. Maar ook voor deze stenen muur hoeven wij niet van onze fietsen!
Castrillo de los Polvazares is een dorpje met natuurstenen straatjes en huizen met mooie overkappingen. Heel bijzonder.
We stoppen in Rabanal del Camino. Dit oude plaatsje ligt tegen de helling. We stoppen ook, omdat de bui los barst. Toevallig is hier ook een auberge.
Na de regen stijgen we gestaag door. Het landschap is verbluffend mooi, alleen sommige rotsige toppen verdwijnen in de wolken. We zien weer roofvogels, maar ook talloze zangvogels en Roeken. Ook planten als Vingerhoedskruid, Ridderspoor en heel veel hei, maar een prachtige Agave met een bloementros van 80 cm steelt de show.
We halen de top om ongeveer half 3. Bij het ijzeren kruis op 1500 m hoogte dragen wij ons steentje bij aan de grote hoop, die vele pelgrimgangers voor ons opgebouwd hebben. We zoeken nog naar de steen van Jos, maar we kunnen 'm niet vinden.
Sommige mensen maken er maar een poppenkast van. Een niet al te lang stukje klimmen, uitgebreid op de foto en dan meteen in de auto. Tja, ......
Dan beginnen we aan de steile afdaling. Vaja con Dios. We halen hoge snelheden en dat vinden we niet erg, want voor ons hangt toch een bui! (En bushokjes staan hier niet langs de weg, hoor!). Maar we houden het droog. Gelukkig komen we maar drie auto's tegen. Het dalen gaat trouwens steeds beter. Adrenaline in overvloed. Toch moeten we de remmen zo nu en dan gebruiken. Op de top was het 21 graden en beneden in het dal is het 34 gr. Of die remblokjes ook veel warmte afgeven!
Na 80 km (gem. 14.4 km p/u) stuiven we Ponferrada binnen. En omdat het onweert, besluiten we hier te overnachten. Om een plekje te vinden moeten we een half uur zoeken en daarom leggen we 5 km extra af. Hostal San Michel (He, zo heet het plaatselijke bier ook!) wil ons onderdak geven.
We eten echt op z'n pelgrims. Opschieten en wegwezen. Tempo, tempo. Om 8 uur binnen en voor 9 uur is het 4-gangen diner afgeschreven. Een voordeel van deze snelle bediening is, dat we op tijd naar bed kunnen. Voor 10 uur plat. Vanavond zullen wij de ogen sluiten in de hoop, dat we morgen weer een steen kunnen verleggen.