Overvaren of omrijden

De afgelopen nacht regende het flink. Het pad langs het water was dan ook vol plassen. Toch reden we eerst langs een citadel, een mooie vesting uit de Romeinse tijd.
Verderop de dag was het bewolkt bij een graad of 17. We zagen veel jagershutten, nu nog leeg maar 1 oktober nadert wel snel. Na een tocht door een mooie landelijke omgeving dronken we na 24 km koffie in Hilfarth. Duitsland was wel opvallend schoon en onderhouden. En geen kwaad woord over de behulpzaamheid van de Duitsers.
Na 51 km aten we een broodje op Nederlandse bodem bij St. Odiliënburg voor het museum en de basiliek. Langs het pad zagen we verschillende paddestoelen. De lange broek kon weer uit, want de zon begon te winnen van de bewolking. In het grensgebied hadden we te maken met maïs en suikerbieten.
Opvallend was dat de koploper regelmatig wilde stoppen om foto's te maken. Waren het geen sluizen, dan waren het wel watervalletjes. Volgens onbevestigde berichten was dit echter vooral bedoeld om het onderste deel van zijn rug te ontzien.
We reden nu langs de Roer en het moet gezegd worden, dat we de mensen hier prima konden verstaan. Een makkie zelfs.
Via knooppunt 92 en 93 reden we naar Thorn, het beroemde witte stadje. We moesten met het veer over. Dat werd lang wachten want de veerman had geen zin. Waarschijnlijk had hij deze avond een feest, want de boot was versierd. Nadat de koploper gebeld had, kwam er aktie op de veerboot. Toen de boot aanlegde vroeg de veerman aan de koploper of hij gebeld had en of hij misschien ongeduldig was. Nou nee! Hij wilde alleen maar weten of de boot ging, want anders moesten we omfietsen. Uiteindelijk werden wij overgezet, maar er kon geen lachje af bij de veerman, alhoewel bij het overzetten disco-muziek gedraaid werd.
Bij Heel gingen we de sluis over, maar daar moesten we even zoeken, omdat de weg opgebroken was. Toch arriveerden we dus in Thorn. Het was hier erg druk, want bussen vol toeristen werden gedropt. Dat heb je met een Muziekfanfare-concours in zuid-oost Nederland. Bij Stramprooy was de natuur erg mooi. Langs de Maasoevers veel Ganzen, Patrijzen en Fazanten. Ook wat Eekhoorns, maar die hadden van ons geen last. Van de roofvogels zagen we weer Sperwer, Buizerd en Torenvalk.
Bij Bocholt zochten we een overnachtingsplaats, maar er was geen bed voorhanden. Daarom gingen we door naar Reppel. Bij een nogal prijzige watermolen vonden we onderdak. Bovendien moesten we wel stoppen, want we hadden genoeg gefietst. 106 km met een gemiddelde van 15.7 km per uur. Ons uitstapje naar Maastricht ging niet door, want de tijd ontbrak ons. Met het weer hadden we het goed getroffen. Alhoewel het hier en daar dreigde, bleef het droog. Het landleven was niet overal even lekker geurend, maar nu was het tijd om te douchen en wat te drinken.
Zo, dat was weer een mooie dag. Door de wegomlegging en de "vrolijke" veerman moeten we misschien nog een extra overnachrting doen. Dat moet dan maar.