Mijlpalen

21 maart

Vanmorgen werden de rolluiken al vroeg geopend onder onze kamer. Eigenlijk heb je dan geen wekker nodig, maar je kan blijven doezelen tot het alarm gaat. Ontbijt met de Tosta Marmelade smaakt ons goed. Voor onderweg vragen we weer bocodillo's mee, wel zo handig, geen gezoek meer.

8.15 uur gaan we op pad, met een tip van de herbergier. Niet teruglopen naar splitsing van gisteren. Hier de weg uit, kom je vanzelf weer op route. Het scheelt 1 kilometer, volgens hem.

Het eerste gedeelte van de route loopt langs weilanden. Wij lopen op wandelpad Via de la Plata, een karrespoor, links daarvan met 50-100 meter grond ertussen, de N-630. Daar weer links van de A6 met strook grond ertussen van 500-700 meter. Alleen verkeer op de A6 is hoorbaar, maar niet storend. De groene tussenstroken begroeid met Brem en af en toe wat bomen, De Steeneik is er één van.

In de weilanden lopen Runderen met jong grut. Eén enkele stier loopt erbij, de Macho. Zijn horens fier omhoog en schouders die wel een zetje kunnen hebben.

Op het pad een Herder met zijn Honden en zijn Schaapskudde. Je kunt merken dat deze dieren mensen gewend zijn, ze laten zich niet afleiden en doen hun "eigen" ding.

We passeren verschillende poelen. De Kikkers stoppen met kwaken als we een kijkje nemen. In de poel Waterranonkel en Waterzuring. Eén poel huisvest Waterschildpadden, ze liggen te zonnen tegen de oever. De temperatuur loopt op en we trekken onze truien uit.

Pimpelmezen, we hebben ze nog niet vaak gezien, vliegen elkaar achterna. Een Roodkopklauwier zit op een elektrische draad de omgeving af te zoeken naar prooi. Een Torenvalk hangt in de lucht, de Roodborsttapuit en Kuifleeuwerik laten hun lied horen. Een Wielewaal laat zich horen in de vlucht, maar we zien de vogel niet.

Via een Romeinse brug komen we bij Casas de Don Antonio. Je kunt dit dorp buitenom lopen, maar wij kiezen ervoor om erdoorheen te lopen. De straatjes verlaten, een enkele auto op een inrit, flessen met daarin water om op te warmen, bij de voordeur. Verder stilte. Wanneer we het dorp verlaten houden we even pauze en zitten bij een watertappunt, (eau potable) en een monument van een Olijfpers. Het is 10.15 uur en we hebben 9 kilometer gewandeld. Volgens onze beschrijving passeren we enkele Romeinse Mijlpalen langs ons pad. Eén is er "ingebouwd" met stenen als omheining van een weiland. Iets verder staat er een mijlpaal met een maquette erbij. Hierop staat beschreven dat de paal dienst deed als "postpaal". In de paal is er een holte gemaakt waarin de post werd gelegd. Nu ligt er een foto, een steentje en een gebedsboekje in.

Net voor we een Romeinse brug passeren is er een overdekte picknickplaats. Medepelgrims rusten hier uit. Deze mensen hebben we in Mérida ontmoet in de Albergue. Toch apart, 3 dagen zie je elkaar niet en opeens kom je elkaar weer tegen. Een eindje verder zien we nog enkelen lopen. We verlaten de route niet om naar het dorp, Altea del Cano te lopen om te eten. We hebben tenslotte alles bij ons.

Wij houden onze lunchstop later op 18 kilometer, zittend op enkele stenen half in de schaduw. Het is 12.30 uur, 20 graden en onbewolkt. Voor ons een weiland met grazende Runderen en hun kroost. De bloemen die er groeien kennen we niet allemaal bij naam. Wel de Iris, Reigersbek en Klaver. Dat wordt later zoeken.

We worden gepasseerd door Pelgrims, misschien zien we sommigen terug op de overnachtingsplaats. Het pad is lastig lopen. Veel steenslag en keien, ongelijke grond. Je loopt constant een beetje scheef. Enkele Vlinders fladderen rond, Luzernevlinder, Blauwtje, Hooibeestje en het Landkaartje.

We passeren een vliegveld, nou ja wat er nog over is. Enkele gebouwen van golfplaten die dienst doen als hangaar en een vervallen woning.

Deze route vandaag hebben we meer dan 12 medepelgrims gezien. En dan nog onwetend van wat er nog meer "losloopt". De Aubergue heeft plaats voor 14 en wat we eigenlijk nooit doen, doen we nu. We bellen een Hostal voor een reservering en krijgen bevestiging via Watts App. Moderne technieken.

In de lucht zien we Rode Wouwen cirkelen. Ooievaars in een weiland. Wij passeren een wildrooster en moeten nu oppassen waar we lopen, de Koeiedrek is nog vers. Bij de Romeinse brug over de Mocha gaat de weg opwaarts naar het dorp, Valdesalor. Hier hebben we de overnachting.

In het dorp zien we sommige medepelgrims terug, maar ook nieuwe gezichten. We zijn blij dat we een slaapplaats hebben. Wat is het een luxe kamer. En nog meer luxe, geen medepelgrims die je snurkend wakker houden.

In een bar speciaal gericht op Pelgrims kunnen we om 19.00 uur terecht voor de maaltijd. Dat is nog eens een meevaller.

Vandaag 28 kilometer, zonnig geen wind 23 graden.

De Oosterse Morgenster en Esparcette zijn de opgezochte plantjes.