Nog één koers

Vanmorgen op de Spaanse manier ontbeten. Het was bewolkt, maar toch al 26 graden. Dat zal thuis wel afkicken worden.
We gingen even bij het treinstation kijken om er zeker van te zijn, dat we tijdig op het vliegveld zouden zijn. De VVV had gemeld dat de weg, ook al was het zondag, veel te druk zou zijn.
Daarna reden we de stad weer in. Kwamen we toch in een afgezet gedeelte, alleen toegankelijk voor fietsers. Bleek er in Malaga een koers te zijn voor alle leeftijden. Daar waren hele gezinnen (soms met kinderzitjes achterop) in kleurige familieshirts op af gekomen. Gestuurd door de Guardia Civil kwamen wij er ook bij. Het mocht niet anders en wij lieten het maar gebeuren.
Met de trein reden we voor 3 euro 50 (dat was de totaalprijs) naar het vliegveld. Dat was nog eens een manier om het openbaar vervoer te promoten. Terwijl de één ging kijken waar we moesten inchecken, paste de ander op de fietsen. En toen was het hopen dat alles voorspoedig zou gaan en we niet met vertraging te kampen zouden krijgen. Want we willen vanavond wel overnachten bij de vrienden van de fiets in Best. En we gaan weer afwachten of de Koploper weer de truc uithaalt om op het laatste moment voor het vertrek te komen aanlopen.
De fietsen mochten mee, maar het gaf wel problemen. Ze konden niet door het röntgenapparaat. Ze waren te groot (rolstoelen konden er wel door). Dus moesten we mee naar beneden en overhandigden de fietsen aan de douane. Toen nog de controle van de handbagage. De Koploper had nog een flinke sleutel in de stuurtas, want die hadden we nodig in Eindhoven. Dat konden we dus wel vergeten. Hup, in de afvalbak. Dat werd na de landing dus handmatig de trappers vast zetten.