24 druppels

Gesterkt door een heerlijk ontbijt gingen we pas om 08.30 uur op weg. Er hingen wat wolken en er stond een zwoel windje. We konden direct beginnen met klimmen over de uitlopers van het Massief van Granada. Het leek wel of we tegen een muur opliepen, het geheel wel voorzien van prachtige doorkijkjes en vergezichten. We waren dus gelijk wakker.
Voor ons zagen we het gebergte waar we nog over moesten, alhoewel ze, gezien de steengroeven, hun best deden om die bergen af te graven.
Het was een gevaarlijke weg, zeker waar het niet breder was dan één auto en achter de vangrail een gapend gat was van zeker 50 m. En dan reden ook nog de vrachtwagens vlak langs ons heen. Oei!
Na 13 km gingen we koffie drinken in de enige bar die open was in Villanueva del Trabuca. De bar was mede bezet door een Engelse enclave. Zij kwamen daar ook koffie drinken en maar mopperen dat er maar één bar open was en er maar één bediende aan het werk was. Slow service! Inmiddels werd het plein opgeruimd na het feest van het afgelopen weekend. Het terras zat daarom vol met opa's, die de werkzaamheden bekeken!
Na de koffie speelde een stevige wind (de roofvogels lieten het daardoor afweten) spelletjes met ons. Dan hadden we hem tegen (meestal), soms in de zij en een enkele keer kregen we een duwtje in de rug. Maar niet naar de top van de Puerto de los Alazores (1040 m), toen mochten we trappen. En dat kostte veel energie. De rotswanden waren heel hoog met slechts weinig begroeiing. We zagen honderden Putters en de Baardmannen zouden een superdag gehad hebben. De temperatuur bedroeg 25 graden en de bewolking nam zienderogen toe.
Op de top aten we ons brood langs de kant van de weg (26 km).
We kregen nog 24 druppels regen, maar die waren al verdampt voor ze de grond raakten.
Na 51 km hielden we het voor gezien in Colmenar, want het onweer kwam heel dicht bij, maar we waren de bui net voor.
We vonden een hotel langs de route (alleen om te slapen, voor de rest gesloten) en gingen ons verfrissen en vooral bij komen. De benen van Marianne waren loodzwaar.
Het had dus geen zin om in één keer door te gaan naar de kust bij Malaga. De laatste puistjes zijn voor morgen.
We ontdekten een bar (pub) van een Engelse dame, met tapas. En ze had ook andere gerechten. Dat was ook ontdekt door een Nederlandse, die hier net was komen wonen.
Morgen kunnen we pas om 09.00 uur ontbijten, dat wordt dus uitslapen op zo maar een doordeweekse werkdag. En daarna op naar de kust, maar niet zonder nog één venijnige klim volgens het boek.

Vogels: heeeel veel Putters, Blauwe Ekster, Kuifleeuwerik, Torenvalk, Merel, Huiszwaluw, Boerenzwaluw, Zwarte Kraai, Boomklever en Houtduif.

Afgelegd 51 km, gemiddeld 12.7 km en 959 hoogtemeters.