Een slakkengang

Toen we vanochtend om 8 uur in alle stilte vertrokken, was alles in het dorpje nog dicht. Over de D 82 bereikten we na 7 km onze route in het plaatsje St. Bonnet-Briance. Tot onze verbazing zaten ze daar om 8.45 uur al aan de wijn. Wij kochten brood.
Om half 11 waren we in St. Leonard-de Noblat voor onze chocolade-stop. Hier was het markt, dus konden we beleg kopen. Verder sloegen we kip en fruit in. Natuurlijk lag het stadje weer flink hoog. Net voor de klim begon, reden we over de Pont-de-Noblat. Waren we daar net over kwam een man naar ons toe en die zei: "Je mag niet over die brug. Je moet terug." We keken hem aan en zeiden: "Nee, u zegt toch, dat we niet over de brug mogen!" En toen reden we verder. Jullie hadden het gezicht van die man moeten zien. De hardfietser kon weer niet al te lang zitten en wilde verder. Hij dacht zeker de regen voor te blijven, want dat stond in de krant. Maar je moet niet alles geloven wat daarin staat!
Na 50 km kwamen we aan in St. Martin-Ste. Catherine. Op een muurtje bij de kerk aten we ons brood met kip. Dat zag er niet uit. Stelletje middeleeuwse barbaren dat we zijn!
De tocht was prachtig. De glooiende wegen liepen diverse keren op tot boven de 500 m. Een prachtig gezicht waren de Rode Wouwen. Geen slecht begin van het weekend. Bij de bossen groeiden hoge varens en Dop- en Struikheide. We zagen ook Echt Walstro, Brem, Muizeoor, Trompetbloem, Paarse Regen, Zandblauwtje (kan die ook wit zijn) en Madeliefjes. Her en der verspreid lagen stille dorpjes. De panorama's werden een beetje versluierd door de nevel. Later trok de nevel op en werden we getrakteerd op prachtige wolkenpartijen. Sommige afdalingen gingen over los grind en dat was lastig. Later op de dag wakkerde de wind iets aan, maar die hadden we mee. Een meevaller, dus.
We hadden nog een gesprek over de grondprijs in de Limousin en die bleek €7,50 per m2 te zijn! We snapten niet, dat dat bij ons 50x zo hoog moest zijn.
In Mourioux-Vieilleville was niets te krijgen, dus werd de cola-stop een appel-stop. Vanaf Châtelus-le-Marcheix hadden we het idee, dat we steeds aan het stijgen waren. Er kwam geen einde aan.
Tenslotte kwam Bénévent-l'Abbaye in zicht. Hier stopten we en vonden een slaapplaats in een refugio. Dat betekende ook gelijk een stempel. De kamer moest wel gedeeld worden met twee wandelaars. Maar eerst namen we een Grimbergen van de tap. Zullen we eens zien, wie straks het hardst kan snurken.
Het eten was een verrassing. De slakken die vanmorgen de weg nog overstaken, lagen nu op het bord van de koploper. Hij zei, dat hij alles at! Als het op zijn bord lag, zou hij waarschijnlijk ook hout verorberen. Trouwens, gisteren lagen er kastanjes bij de eend en die gingen ook op. Evengoed was het menu heerlijk, zodat we er morgen weer tegenaan kunnen!
Vandaag legden we 75 km af met een gemiddelde snelheid van 11.9 km p/u.