Mag het ietsje meer zijn?

Onder een strakblauwe lucht vertrokken we vanmorgen uit Dinant. Maar het was niet meer dan 11 graden. We reden langs de Maas vlak langs de rotswanden. Zo nu en dan konden we een blik werpen op passerende binnenvaartschepen. Soms waren er versperringen en dan was het zoeken geblazen. We kregen ook een aantal kasseienstroken van 2 à 3 km op ons pad.
We stopten in Namen om bij het VVV een kaart te halen om later via de juiste route uit deze stad te komen. We dronken alvast een choc op de goede afloop daarvan.
Het viel niet mee de goede weg te vinden. Daarom keken we hulpeloos en zoekend om ons heen en dan schiet er natuurlijk altijd iemand te hulp. Zo vonden we de Ravel 2, een pad over een oude spoorbaan. Het ging richting Eghézee, maar daar zouden we pas later aankomen, want hier stond eerst een bank. Dus hielden we na 38 km de eetstop. Van wespen hadden we tot nu toe geen last gehad, deze keer zaten er drie om ons heen. Dus dat viel mee.
De koploper zette er zo nu en dan flink de sokken in. Zou hij wat verloren tijd willen inhalen? Het was inmiddels 20 graden geworden.
Op het fietspad hadden we geen uitzicht op het open veld, want dat werd afgeschermd door hagen van Meidoorn, Egelantier, Liguster en Braam. We zagen groepen Staartmezen en Witte Kwikstaarten. Merels en Spreeuwen deden zich uitgebreid te goed aan de bessen. Daar waar we de akkers konden zien, viel het op dat gewassen als aardappelen, maïs en suikerbieten nog op het land stonden, terwijl in Frankrijk bijna alles al van het land was. Net voor Hoegaarden ontmoetten we de laatste fietser die, nog vol goede moed, op weg was naar Compostela.
Na 68 km bereikten we het welbekende Hoegaarden. Hier werd een parcours uitgezet. We hadden nog in kunnen schrijven, want de start was om 4 uur. Dan toch maar liever wat drinken bij de brouwerij. Nee, geen witte, maar een bruine .... cola.
De Ravel stopte hier en we gingen verder langs de LF 6 van Vlaanderen.
De route was kronkelig, net een knooppuntenroute. Soms was het erg lastig zoeken, zo zonder een vaste route. Via Bierbeek op naar Leuven. Vanaf hier volgden we de Stedenroute. Langs een kanaal reden we naar Mechelen. We waren niet alleen, want veel wielrenners haastten zich naar Mechelen. Dat laatste stuk bleek geen 10, maar 25 km te zijn. Dat viel dus, op z'n zachtst gezegd, wat tegen.
Het eerste hotel waar we kwamen, was vol. Maar met behulp van de receptioniste van dat hotel vonden we een jeugdherberg en daar kwamen we om half 8 aanzetten. Snel gingen we ons opfrissen en daarna een restaurant zoeken.
Tot ons grote genoegen konden we een zwaar verdiende Carolus en wat eten bemachtigen. De energievoorraad moest nodig aangevuld worden.
We reden 115 km met een gemiddelde van 15.6 per uur. Het was een mooie, maar wel lange dag. Ach, je moet toch wat in je vakantie! We hopen alleen niet, dat de Carolus naar beneden zakt, want we moeten straks nog terug lopen naar de jeugdherberg.
En mooi, dat we een stempel van Mechelen in de knip hebben!