Kloosterorde

Zondag 10 maart.

De eersten vertrokken vanmorgen om 7.00 uur, dat was de tijd dat de bar open ging voor het ontbijt. Wij gingen een uurtje later, het was frisjes, 7 graden maar de zon is er dus zal het snel warmer worden. Voor onze lunch kochten we een Bocodillo con Jamon. Het ontbijt is geroosterd brood met marmelade, simpel maar voldoende. We vertrokken klokslag 9.00 uur.
Het landschap glooiend, de zandweg langzaam omhooglopend. Aan beide zijden van de weg grasland met Steen- en Kurkeik. Grote zwerfstenen verspreidt door het landschap. Het Natuurpark waardoor we lopen heeft veel watertjes die uitkomen in een Embalsa, een stuwmeer.
De Wielewaal vliegt fluitend rond, de Pimpel- en Koolmees zoeken in de bomen naar voedsel. De Specht roffelt op een boom. Heerlijke zonnige geluiden. Van de N-weg komt soms het geluid van voorbij rijdende motoren. Zij maken hun zondagse rit met de hele groep. ATB-ers passeren ons, wandelaars maken hun rondje. 2 bepakte fietsers, Engelsen passeren ons op het pad, de zanderige met losliggende stenen maakt het fietsen omhoog bijna onmogelijk. Voor ons is het al lastig om hier omhoog te lopen. Runderen lopen hier door het grasland, de roosters zorgen ervoor dat ze in dit gebied blijven. Sommigen dragen bellen, makkelijk voor de eigenaar om ze terug te vinden in dit uitgestrekte gebied.
Uiteindelijk bereiken we het plateau, waar we even een rustpauze houden op gemetselde banken. De Brem, wit en geel, bloeit uitbundig. Waar een nachtje regen al niet voor kan zorgen. Op sommige drassige stukken bloeit de Waterviolier, Kikkers kwaken in de poel. Krekels worden wakker. Enkele motorcrossers komen met grote snelheid ons tegemoet, bij het hek moeten ze inhouden om het te openen, wij sluiten het voor hen.
De weidse uitzichten geven het gevoel van "oneindigheid". Blauwe Eksters, Merels en Mezen vliegen rond. Wanneer de temperatuur oploopt komen de eerste Wouwen zwevend op de thermiek overvliegen. Op het infobord staat dat de Zwarte Ibis hier voorkomt, helaas niet gezien.
We eten onze Bocodillo op een vierkante steen die dienst doet als wegwijzer. We passen er samen net op. De waterovergang kunnen we nu zonder natte voeten maken. Wanneer het nodig zou zijn dan waren er vierkante stenen geplaatst om naar de overkant te komen, nu is het niet nodig.
Het pad wordt moeilijker begaanbaar. Meer graspollen en meer stenen. De weg even beetje dalend, om daarna verder flink omhoog te gaan, we puffen beiden. We voelen meer wind wanneer we de top bereiken, met schitterend zicht op het landschap. Hier staan enkele huizen, waar wat Kippen en Geiten rond scharrelen in de tuin. Soms zien we fruitbomen bij de huizen. De weg wandelen we lichtdalend af naar het klooster. Een jongeman met een simpele geest, vroeg onze telefoon, dan zou hij wel regelen dat we konden slapen. Het is vermakelijk hoe het telefoongesprek verloopt. Vol respect wordt gevraagd of er plaats is voor ons. Hij geeft de telefoon terug en even later komt de Hostellerio ons begroeten. Hij is vrijwilliger en zorgt drie weken voor de pelgrims en de Auberge. De pelgrims kunnen hier overnachten en er is mogelijkheid om mee te eten. Tegenover het klooster is een bar-restaurant, hier kunnen we nog iets drinken, maar we moeten snel zijn, want 14.25 uur sluit de deur en gaat pas weer 16.30 uur open. Helaas zijn we niet snel genoeg, de deur is op slot. Gelukkig wil de Hostellerio ons helpen en stiekem helpt hij ons naar buiten. Het is druk op het terras, vele families hebben nog contact met elkaar voor de werkweek begint.
Dat mee-eten werd anders dan gedacht. Niet bij de paters maar in de keuken werd ons een maaltijd geserveerd. Soep, hotdogs, brood en een sinaasappel. Water als drankje. Simpel maar voedzaam. De mogelijkheid om het klooster te bezoeken was er niet. Het is zondag, de rustdag.
De kloosterorde zorgt ook voor de minder bedeelde mensen van de samenleving. In de tuin zitten verstandelijk beperkten en bejaarde mensen te genieten van de zon.
s Avonds zitten we nog even uit te rusten en te kletsen. Blijkt één van de pelgrims, een Ier de schrijver te zijn van de Engelstalige uitgave van de Via de la Plata.
De Fransman, een 70 plussers is ook aanwezig. Hij is een beetje "warrig" en hoort alleen wat hij wil horen. Hij vraagt aan iedereen hetzelfde, maar aannemen??
Klokslag 21.30 uur gaat het licht uit, dus je moet zorgen dat je dan op bed ligt. Morgen om 7.30 uur gaat de deur weer open, eerder kan en mag je niet weg. Orde moet er zijn.
Vandaag 21 kilometer en maximaal 22 graden.

Maandag 11 maart.

De eersten zijn al voor 7.00 uur wakker en stommelen naar de badkamer en in de gang. Het heeft geen zin om je te haasten, de deur gaat niet voor 7.30 uur van slot. In de bar halen we een heerlijk ontbijt en 8.00 uur vertrekken we. Het is een beetje heiig, het gras met waterdruppels van de dauw wordt door reflectie van het zonlicht als een spiegel. De Wielewaal, Merel, Mus, Mezen, Ooievaar, Graspieper en Leeuweriken horen we weer volop.
De Mussen hebben hun nest in de takkenbossen van het Ooievaarsnest gemaakt, vindingrijk.
De landweg heeft soms erg diepe sporen met restanten van de eerdere regenval. Soms is het nodig om via stenen een vochtige plaats over te steken. Met het warmer worden van de dag komen ook weer de Roofvogels zoals de Rode Wouw en de Vale Gier. Bij het plaatsje Aldea del Cano verlaten we even de route om in het dorpje te gaan eten. Een heerlijke Bocodillo met Tortilla Cheeso, we kunnen er weer een paar uur tegen. We lopen samen op met de Canadese, Amerikaanse en de Australiër. Niet altijd bij elkaar, ieder heeft zijn of haar eigen tempo, maar als we kunnen zitten, groeperen we. De route gaat over oud Romeinse wegen, de grenspalen staan soms nog langs het pad. Vol met stenen, soms zanderig, soms graniet. Langs een verlaten vliegveld, Koploper schiet er zijn plaatjes. De uitzichten zijn weer erg mooi. Uitgestrekte weilanden met Runderen en Schapen en stukken land waar de Steen- en Kurkeik volop staan. Aan het getingel van bellen horen we dat er vee loopt, maar we zien het niet. Het geluid van de motorzaag is te horen en even later zien we dat de Eiken worden bijgesnoeid. Het is tenslotte maandag. Koploper: "Geen beschermende kleding, dat wordt een flinke boete".
We passeren enkele Romeinse bruggen, grote stenen als plaveisel. In het water veel Kikkers, we zien de kopjes boven het water. De Vlinders fladderen rond op deze zonnige dag, Koolwitje, Geaderd Witje, Vuurvlinder, Kleine Vos en Luzernevlinder. Veel rupsen vandaag, sommigen in een lange, kop-staart-rij achter elkaar. Voor veiligheid? Zo denkt een Vogel misschien dat je een Slang bent? Een Rups met uiterlijk van een Grasaar, niet te eten misschien?
Wanneer we de begroeiing hebben gehad lopen we over een grote vlakte, waar je kijkt zie je landbouw en weiland. Je voelt hier de wind die voor verkoeling zorgt. Het is 22 graden geworden.
We arriveren bij de Auberge, 15.30 uur, aan de rand van het dorpje Valdesalor, waar we kunnen overnachten. De sleutel halen we in de bar en we krijgen daar ook ons stempel. Wanneer we eerst nog iets drinken voor we teruggaan naar de Auberge, worden we verwend met kaas en olijven. Heerlijk!
Een Deens echtpaar, een Italiaanse jongedame en een Spanjaard overnachten ook in de Auberge.
Vanavond kunnen we terecht in de bar voor Menu del Dia en morgenochtend ontbijt vanaf 7.00 uur. Bale, bale.
Vandaag 26 kilometer en maximaal 22 graden.