Limburgslandschap

Vannacht heeft het af en toe nog flink geregend, je hoorde het neerkomen op het dak. De temperatuur buiten was rond het vriespunt, dat was binnen ook te merken, het was koud. Lange broek en trui aan met slapen, maar de kleding hielp niet goed om warm te worden, de kachel was uit. 7.30 uur waren de meesten wakker, het begin van een nieuwe dag.
Bij het restaurant eerst het ontbijt en daarna gaan we op pad. De zon schijnt het is 2 graden, de condens van onze adem maakt wolkjes. In de dalen zie je laaghangende "wolkenplukken", met daarboven op de heuvelrand de bomen. We lopen langs kleinschalige boerderijen, met zowel vee als landbouw. De eerste snee gras wordt al gemaaid, het ruikt prettig. Minder prettig zijn de schuren met mestvarkens waar we langs lopen, er riekt een penetrante geur.
Lopen we eerst heerlijk over een goed begane landweg, krijgen we een pad met een soort waterreservoir. Via stenen kunnen we verder, maar Marianne moet zelfs het muurtje gebruiken om te lopen, want de lage schoenen zouden overlopen.
Het landschap dat we passeren heeft veel weg van Zuid Limburg, de kleinschalige weilanden, de heuvels met de vergezichten en de holle wegen. Een afdaling gelijk die naar Epen met een klim naar Slenaken. Alleen de stapelmuurtjes doen denken aan Ierland. Kleine dorpjes waarvan het lijkt of de tijd heeft stil gestaan. Langs de Ermita de Santiago in Taboada, een afdaling naar de rivier de Deza waar we een Oud Romeinse brug passeren. Daarna klimmen we weer omhoog over de grove stenen uit Romeinse tijd.
In Silleda houden we een koffiestop. We krijgen bij elke kop een Croissantje en Churroz. Totaalprijs voor 4 koffie, €4,--. Dat lukt in Nederland niet.
Het landschap open met stukjes Eucalyptus bos en uitzichten. Er is meer bebouwing, we komen terug in de "bewoonde" wereld, zo lijkt het.
Met het warmer worden komen de vlinders, Koolwitje en Dagpauwoog, ook weer te voorschijn. Even voor het dorp Bandeira een afdaling naar een rivier, naast het pad ligt een stuk drassig grasland vol met Pinksterbloemen. Koploper: "Nu nog die ene vlinder....." Jawel, nog geen twee tellen later zien we het Oranjetipje. Niet één, maar eerst zeven en later zweven er meer boven het veld. De Citroenvlinder komt er ook bij. Het stuk Grasland ligt in de zon en uit de wind, ideaal voor de insecten. De Groene Hagedis en de Salamander laten zich ook bij de muurtjes zien.
De lunchstop houden we in Bandeira, 13.30 uur een mooie tijd om te eten. Koploper heeft last van zijn rechter hiel, er komt vast een blaar. Na het verzolen van de schoenen moeten je voeten toch iets anders "lopen". De gevoelige plek wordt afgetaped en we kunnen weer verder. De Hop, Koekoek en de Groene Specht laten zich horen. De Buizerd en Rode Wouw zweven op zoek naar prooi.
In een wei zit een boer op de dissel van een waterkar. Hij kijkt rustig om zich heen en praat zachtjes tegen de Koeien. Twee Roodbonte zijn voor de eerste keer buiten en lopen te springen tussen de andere Koeien.
Typisch in dit landschap zijn de Wijnstokken die omhoog over een soort pergola's geleid worden en als het ware een soort afdakje vormen. De regen heeft het land goed gedaan, de Wijnstokken krijgen blad. De Bloemen in de berm bloeien uitbundig, o.a. Robertskruid, Grote Gele Ganzenbloem, Duizendblad, Smalbladig Weegbree, Voorjaars Helmbloem, Gele Lis, Dotterbloem en Boterbloem.
In het Bos komen we weer de Engelsen tegen. Zij zijn vanmorgen afgezet in Silleda en mogen tot Ponte Ulla lopen voor ze weer worden opgehaald. Koploper dacht dat hij ze kwijt was, maar we zien hen vast morgen nog eens terug.
We komen langs een houtzagerij. Twee mannen zijn bezig met het zagen van boomstammen, Koploper ziet zijn kans en maakt verschillende plaatjes.
Door Eucalyptus bossen dalen we af naar de rivier de Ulla. Hoog boven ons zien we het spoor over een grote brug gaan. Een TGV passeert wanneer we eronderdoor lopen.
Ponte Ulla, hier zijn meerdere overnachtingpslaatsen, maar wanneer we het Pension met restaurant, "El Churrasco de Juanito" passeren, vragen we of er een kamer vrij is. Niet verder meer zoeken en voor een maaltijd niet meer de deur uit. Het is 17.40 uur, een mooie tijd om te stoppen.
We krijgen een berichtje van Jean en haar vader Ben, de Ieren. Zij zijn met Ulla, de Duitse dame gestopt in Bandeira. We zien hen vast nog terug.

Vandaag 31 kilometer en maximaal 14 graden, al voelde het soms warmer aan.