Ourense en verder

Zondag 7 april.

Wanneer vandaag enkele atleten van AV Flakkee proberen hun record te verbreken op de Marathon van Rotterdam, gaan wij de stad weer in. We proberen gelijk de wandelschoenen met nieuwe zolen uit, voelen hoe het loopt en we krijgen geen natte sokken.
Het oude gedeelte van Ourense, het Plaza de Mayor en de Kathedraal. De stad zelf heeft veel hoogte verschillen, en dat merken we aan onze benen. Bij de Kathedraal waar we binnenkomen via een zijdeur, krijgen we een stempel en korting met onze Pelgrimspas. Het grote middenstuk van de kerk heeft 2 rijen van 9 zuilen met aan beide zijden kleinere galerijen. Het Altaar, van hout gemaakt met veel houtsnijwerk is beschilderd met bladgoud. De figuren zijn zo gemaakt en geplaatst dat het een 3D schilderij lijkt. Het geheel is zeker 5 meter breed en 10 meter hoog, en is een waar kunstwerk met meer dan 20 voorstellingen. In de zijkapellen achter het Altaar zijn de plafonds met fresco's beschilderd. Tegenover het Altaar in de kerk is een sober glas in lood raam met daaronder het orgel. In één van de zijkapellen is het museum ondergebracht met al hun schatten van het bisdom. Hier hangen de bisschopskleden, staan de zilveren drinkbekers en borden, de handgeschreven boeken en een zilveren draagbaar wierookvat wat gebruikt wordt bij processies. Naast de deur, jawel staat Jacobina, de vrouwelijke Jacobus. Zij heeft op haar omslagkleed de Jacobsschelpen als versiering. Een andere zijvleugel Chapel Santa Christo, wordt nog steeds door de inwoners van Ourense gebruikt als kerk. Hier is het Altaar nog grotesker. Alles met bladgoud beschilderd. In het midden van dit alles het Jezusbeeld aan het kruis, met echt haar en huid en de beeltenis van Maria ervoor. Je kunt achter het Altaar rondlopen. Als je zo 10 minuten zit te kijken zie je elke keer weer iets anders. Het is eigenlijk niet goed in woorden uit te leggen. In 1947 hebben de Notenhouten koorbanken een plaatst gekregen in deze kapel vanuit het grote middenstuk. De armsteunen met een bloemknop of dierenkop waar je hand precies op past als je op een plaats zit. Het "mannelijk" Jacobsbeeld staat links van het Altaar, een wit marmer beeldje Virgin Maria staat rechts.
De koffiepauze nemen we op Plaza de Mayor. Op het plein komt er een band spelen en "Poppen" dansen met de muziek. Onder de bogen van het plein staan handelaren hun "ouwe meuk" aan te prijzen. Van oud gereedschap, bascules met (koperen) gewichten, servies, LP's tot zelfs reclame speldjes toe.
De kerk Eufemia la Real de Centro, waar we een stempel krijgen van de pastoor, heeft een sobere indeling. Het Altaar, van groen marmer heeft minder groteske beeltenissen dan de Kathedraal. De sfeer is er "warmer", en er heerst een rustige sfeer. Verschil moet er zijn natuurlijk.
Ourense is de officiële Galicische naam van de stad, vroeger heette de stad in Castiliaans Orense.
In Park Alameda zien we mannen het spel Cancha da Chaves, spelen. Er worden ijzeren schijven gegooid naar een "ijzeren zwaard" met aan het gevest twee draaibare platte ijzeren platen. De een groter dan de ander. Het is de bedoeling de platen aan het gevest te raken om punten te scoren. De schijf waar mee wordt gegooid heeft een doorsnede van 5 centimeter en weegt rond de 350 gram, de afstand die moet worden overbrugt is ongeveer 10 meter. Wie het eerst 20 punten heeft is winnaar. Meerdere mannen spelen dit spel in een competitie.
Al wandelend komen we langs As Burgas, de thermale baden van de stad. Het fontein in het park heeft een warmte van 67 graden. Koploper voelt even aan het water of het klopt en schrikt van de temperatuur. Erg warm.!
Na 17.00 uur zie je weer veel inwoners van de stad hun wandeling maken, zelfs als het regent, je neemt gewoon je paraplu mee. Onze voeten moeten toch wel wennen aan het verzolen van de schoen en ze zijn blij als de schoenen uit mogen. Dat kan nog verrassend zijn op de verdere etappes.
's Avonds gaan we nog ergens eten en op tijd naar bed, morgen maar weer verder wandelen.

Hugo: We hebben Adri niet gezien, hij had vast een ander rondje.

Jos: Wanneer je hoort dat het weer niet beter wordt maar slechter, moet je de knoop doorhakken en niet te lang stilstaan bij de beslissing. Het komt zoals het komt, en het gaat zoals het gaat.

Vandaag 5 "stadse" kilometers en maximaal 11 graden.
Veel regen gehad vandaag. Maar wat vandaag is gevallen missen we morgen.


Maandag 8 april.

Voor jullie weer een werkweek, voor ons een wandelweek, ook een soort van werken. Na het ontbijt gaan we Ourense verlaten via de Romeinse brug en de Avenue de Santiago. Langzaam klimmend de stad uit over een oud Romeinse weg naar het hoogste punt A Canto, bij een kleine Kapel. Vanaf hier is er een schitterend uitzicht op de stad. Een Spaanse pelgrim loopt gelijk met ons op, hij komt van de Canarische eilanden hier zijn Camino lopen. Langs het pad lage muurtjes van gevonden stenen, begroeid met allerlei planten. Kleine stukjes grond, soms een weitje soms wat bouwland. In Cudeiro staan sommige huizen onafgemaakt, jammer want de locatie is wel mooi. Het uitzicht vanaf de bergen naar Ourense, zeker met deze wolkenluchten, zijn bijzonder van kleur. Van de 15 huizen die er staan zijn er 4 bewoond zo te zien. De zon probeert tussen de wolken uit te komen, wat soms lukt. De klim omhoog zorgt ervoor dat we gaan zweten. Wilden we vanmorgen eerst de dikke trui nog aan doen? Blij, dat we dat niet hebben gedaan!
De route gaat door bossen met Eiken en Eucalyptus. De regen van afgelopen dagen maakt het pad nat, maar niet onbegaanbaar. De grondsoort is hier anders dan in het zuiden van Spanje en plakt niet aan je schoenen. Het bospad loopt prettig met af en toe grote granieten stenen. Fijn dat die er zijn, dan kan je geen natte voeten oplopen, tenminste als je er niet naast stapt of af glijdt. Net voor het dorpje Tamallancos staat een bordje met verwijzing naar een bar en cafetaria. Bij het benzinestation is er een mooi restaurant en we zijn op tijd binnen, want we krijgen toch een stortbui! Het dorp ziet er redelijk bewoond uit. Tuinen met bloeiende struiken zoals de Sering, Magnolia en Camelia. Veel Hórreo's, granieten voorraadschuur op palen. Een overblijfsel uit de Keltische tijd. In de Hórreo wordt de wintervoorraad bewaard, beschermd tegen vochtigheid en ongedierte.
Bij de brug van Sobreira houden we even stop. Koploper maakt zijn plaatjes. Door de vele regen is het pad verandert in een "rivier" met snel stromend water naar de echte rivier onder de oude brug. Het is even laveren op de granieten stenen om "droog" verder te lopen, maar het lukt.
Bij Bouedo een klein dorpje, houden we even pauze onder een balkon voor de regen. We staan er droog en kunnen gelijk een banaantje eten. Langzaamaan vordert onze weg naar Cea, door de bossen langs begroeide stapelmuurtjes. Hier kunnen we overnachten in de Albergue de Pelegrino, we komen er 15.30 uur aan.
Het dorp is niet groter dan 50 huizen, maar heeft een school, bank, enkele bars, een supermarkt en een sportterrein.
Cea staat bekend als hoofdleverancier van het malen van het meel en het bakken van het brood voor het Cisterciënzers Klooster van Oseira. De eerste beschrijving van de bakkerijen van Cea dateert uit de laat 13e eeuw. De ovens, de vorm en de manier van het bakken.
In de Albergue zijn er meerdere pelgrims van verschillende nationaliteiten. Een lekker mengelmoesje.
We gaan het dorp in en zoeken een bar voor een drankje en een maaltijd. Dat lukt, en als we weer lekker warm en voldaan zijn, hopen we op een goede nachtrust. Al hoewel.....met alle 20 stapelbedden bezet???
Aan tafel met 2 Ieren (vader en dochter), 1 Zwitser, 1 Duitse en de Canarische Spanjaard. Terug in de Albergue zien we de Duitse dame terug die we al vele keren eerder gezien hebben, maar deels met taxi de route aflegt.

Vogels: Gaai, Mus, Merel, Groene Specht, Buizerd, Koolmees, Vink en Rode Wouw.

Bloemen: We hebben heel veel bloeiende planten gezien, onder andere Robertskruid, Akkerhoornbloem, Dagkoekoeksbloem, Ridderspoor, Vergeet-me-niet, Viooltje en Kaasjeskruid.

Hommels rond de bloemen, geen vlinders.

Vandaag 25 kilometer en maximaal 11 graden.