Een nieuwe paus?

We waren goed op tijd op en we vertrokken om 8.30 uur. Toch werden we na ruim 5 kilometer pas echt wakker. Een klim van 7 kilometer met stijgingspercentages van 8 tot 9 procent. Eerst tot de Pas de Lauzens en dan door naar de top van de Col de Paturel. De lange mouwen konden gelijk uit.
Het klimmen zelf ging heel behoorlijk en was eigenlijk steeds beter geworden. Jan Zuidweg weet wel hoe dat komt. Ook dachten wij, dat de krachttraining bij de trap in Crest ons sterker had gemaakt. Bovendien zijn we vandaag al twee weken aan de conditie aan het schaven. We zijn betere klimmers geworden. Kenny van Hummel hoeft nog niet te wanhopen.
De weg lag er prachtig bij. Links en rechts bergen. Er stonden veel kurkeiken. De lavendel op de velden was al geoogst. Twee uitermate fraaie Bijeneters lieten zich bewonderen en een Slangenarend zweefde langs. En stil dat het hier was. Je hoorde alleen het ruisen van de beek en het zoeven van onze ketting,voortgedreven door onze soepele pedaalslag.
De vlinders waren weer talrijk. De prachtige Grote Weerschijnvlinder, de Parelmoervlinder, een grote bruine vlinder met een witte rand over de vleugel en jawel, de Koningspage. In een vorig verslag schreven wij over die donker gele vlinder met een bruine rand aan zijn vleugels, wel die heeft ook ogen aan de onderkant. Misschien dat nu iemand de naam van ........ of hebben jullie het zo druk met werken.
Na 38 kilometer net in de klim zaten we aan de lunch in Aleyrac. Het was ook al weer 25 graden geworden. We vervolgden de klim en ook deze keer ging het vrij soepel. Volgens het routeboek zou dit de laatste echte klim moeten zijn. Maar Kenny maken ze niets meer wijs. Eerst zien dan geloven.
Na de top stortten we ons met 50 kilometer per uur de Provence in. Tauligan, een middeleeuws plaatsje lag er prachtig bij. Een schitterende poort en smalle straatjes met bogen. Ook hier waren veel trapjes voor het oefenen van de spieren! Net te laat. Onze klimetappes zaten er net op. Tenminste ..........
Na Tauligan had één van ons tweeën hoge nood. Geheel in tegenstelling tot onze reis naar Compostella was hier geen vangrail om op te zitten! U begrijpt dat dit een enorme aanslag op de bovenbenen betekende.
Na 60 kilometer (gem. 12.5 km p/u) stopten we in Valréas, een zeer oude stad op een heuvel in een vruchtbaar dal. Vooral de wijngaarden uit deze streek zijn geweldig. De oogst was (gelukkig) al begonnen (Lundy zou genieten). Twee weken eerder dan gewoonlijk. In de Caves heerste veel activiteit. De wagens reden af en aan. De geur van de wijn was bedwelmend. Er werden hier goede zaken gedaan door de Papes. Binnenkort kunnen we dus weer (een) nieuwe paus verwachten.
De wijnen van de "Enclave des Papes" ,de enclave van de paus, hier in het departement Vaucluse zijn geweldig. Wjij spjeken hiej uit ervjajing.
Even verderop ligt het beroemde wijngebied van de Châteauneuf-du-Pape. Dan zal het verslag wel helemaal niet meer leesbaar zijn.
We zochten een goedkoop hotel. Tja, we moesten op de kleintjes letten. Mannetjesputter mag dan misschien wel eens een goede rekening opmaken, Kenny heeft de beurs, hè.
Alleen omdat het zo warm was geworden (toch weer bijna 30 graden), gingen we uitpuffen op een terras. Niet alleen puffen natuurlijk.
Het eten was niet te weinig en le vin de Vaucluse niet te versmaden, dus ....
Maar jullie hebben het ook niet slecht. Het is toch bijna weekend!