Mannetjesputter moet eraf

Vandaag hebben we een kleine fietsroute gemaakt van 35 km. We gingen langs verschillende meren, waaronder het Etang de Berre. Hier en daar stonk het water behoorlijk, waarschijnlijk door afstervend wier. Wat ze hier stranden noemen, bestaat gewoon uit kiezel en rots. Wel was het een zeer vogelrijke streek. Alle soorten reigers hebben we genoteerd. Er waren ook veel soorten steltlopers en eenden. Als we in de verte naar een boom keken, leek het net of er witte bladeren aanhingen. Als we dan dichter bij kwamen, bleken die "bladeren" Zilverreigers te zijn. En zelfs zonder verrekijker hebben we een Steltkluut gespot. We zagen diverse paardenfokkerijen en Anky van Grunsven zou hier haar hart kunnen ophalen.
De planten zijn helemaal verdord. Alles zag er kurkdroog uit. We moesten er niet aan denken, dat hier brand zou uitbreken. Alle "droog"bloemen" zouden dan vlam vatten. Men spreekt hier in Frankrijk van de op drie na warmste zomer ooit. Ook vandaag werd het weer gemakkelijk 28 graden. We bleven dus nog net onder het kookpunt.
Tijdens ons fietstochtje kregen we plotsklaps een helling van 20% voorgeschoteld. En toen kregen we een première: Mannetjesputter moest eraf! Gewoon ridder te voet. Nu voelde ook hij, wat Kenny zo vaak voelt.
Het is duidelijk merkbaar, dat ook in Frankrijk de vakantieperiode voorbij is. Tja, dan heeft het voor ons niet veel zin om nog veel langer hier te blijven. Morgen schuiven we een stukje op richting vliegveld. Het luie leventje is voorbij.
Maar vanavond eerst nog een biertje, een wijntje en lekker eten. Met jullie gaat het vast ook goed, want het is alweeeer bijna weekend!