Smeltend asfalt

Gisteravond was de sterrenhemel heel helder en de omgeving was aardedonker. 's Nachts bleef het warm en het slapen was lastig. Daardoor hoorden we echter wel de Bosuil!
Om 8 uur zaten we al weer op de fiets. De eerste klim maakte ons gelijk goed wakker. Al vrij snel reden we over de mooie route van de Gorges de l'Herault. Soms keken wij in de diepte en reden zelf langs de bergwand. Indrukwekkend. In dit bosrijke deel kwamen we zwijnen tegen.Vogels waren ook weer te bewonderen. Buizerd, Torenvalk, Scharrelaar, Gekraagde Roodstaart, Huismus, Houtduif en Huiszwaluw. Erg leuk was ook een groene Hagedis.
Na de kloof leek de weg het meest op een cardiogram. De hele tijd op en neer. De temperatuur was al opgelopen tot 30 graden en het was pas 10 uur!
De eerste stop was in St. André-de-Sangonis. Eén van de vele kleine dorpjes langs onze route. Hier kochten we brood.
Niet lang daarna reden we bijna verkeerd. Voor we het wisten zaten we op de autoweg. We vonden de weg naar Caux terug en hier kruiste een adder ons pad.
Om 1 uur stopten we, net voorbij Alignan-du-Vent, voor de lunch. We hadden 60 km afgelegd, waarvan het laatste gedeelte over een slecht grindpad. Wel was er wat wind gekomen en dat gaf enigszins verkoeling. Ook fijn waren de platanen langs de wegen! Bij nadere beschouwing konden volgens ons de druiven wel geplukt worden. Langs de wegen groeiden Dille, Marjolein en Tijm. We zouden zo een kruidenpotje kunnen maken. Verder stonden daar Distels, Aardaker, allerlei Klokjes, Silene, Duizend- en Zevenblad en Ereprijs.
We stopten wel wat vaker voor een hapje en een drankje en uiteindelijk ging er 5 liter water per persoon door. We belden zelfs aan bij een woning om extra water te vragen. Lang stilstaan was er niet bij, want dan begon het asfalt te smelten. In Corneilhan namen we een cola met veel ijs, want de temperatuur had de 39 graden bereikt.
Een ruw pad leidde ons naar Colombiers, waar we om 5 uur aan kwamen. Via de plaatselijke VVV kwamen we aan een kamer. Maar eerst was het hoog tijd voor een koel pilsje a la pression. Het siste gewoon en je moest vlug drinken, anders was deze vloeistof verdampt. Er kwam wat wind en boven de bergen van de l'Herault hingen wolken. Onweer zou de boel wat af kunnen koelen.
Het gastenverblijf was erg leuk. We hebben met acht personen een aperitief gedronken. Een soort "vrienden op de fiets". De voertaal was afwisselend Frans en Engels.
We gingen eten bij restaurant d'Ecluse. Degene zonder blauw oog en bult op het jukbeen heeft iets met sluizen. We konden buiten blijven zitten, want het was nog steeds 33 graden.
Bij het verslag van gisteren ontbrak nog iets. Dat waren de woorden die, uhhh ... uitgesproken werden na het ongelukje. Dat stukje zal ook blijven ontbreken. Maar een vloekende wielrenner (schijnt veel voor te komen) tijdens de Ronde van Vlaanderen zou er maar een kleine jongen bij geweest zijn. De bult is gelukkig al wat kleiner geworden, door het regelmatig koelen met ijs en de Arnica. Maar het blijft een aparte en pijnlijke manier om een blauwtje te lopen!
Vandaag 91 km afgelegd. Met een gemiddelde van 13.8 km p/u. Een lekkere nachtrust zou dus geen kwaad kunnen.