De ondankbare lifter

Vandaag begonnen we met een warmlopertje van 1 km omhoog. Bij Meyronne gingen we de Dordogne over. En om kwart over 10 kwamen we in Martel aan, een wel zeer oud stadje. De beklimmingen om hier te komen waren niet mis. Kreunend en krakend kwamen we soms boven. Ja, de fietsen dan, hè. Wij trapten alleen.
We hadden al weer wat bloemen op naam gebracht: Bitterzoet, Stalkruid, Anjer, Varen en Bosbes. Er was onderweg nogal veel te eten: druif, braam, appel, peer, pruim, vijg en alles smaakte even goed. Langs de Dordogne stonden veel notenbomen. Er stonden hier ook veel huizen te koop. Bij Martel ontmoetten we twee Nederlandse fietsers. Zij gingen richting Spanje.
Om 12.20 u arriveerden we in Turenne. Een grandioos vestingstadje, gelegen op een hoge rotsheuvel. De resten van een oude burcht behoorden tot de vele oudheden, die hier te vinden waren. Bovendien was het uitzicht vanaf dit hoge punt fantastisch. Er stond wat wind en dat zorgde voor verkoeling. Het eten smaakte goed en bij een kraan konden we de bidon vullen. Heerlijk was ook de geur van de warmte van de zon.
Op een van de heuvels zat een vlieg 3 km op de stuurtas. Bovenop gekomen vloog ze weg, zonder te betalen of zelfs maar een bedankje!
We zaten nu in het zwaarste deel van de tocht, de Limousin. Zeven hellingen van 2 tot 3 km en zelfs eentje van 5 km met een hellingspercentage van 8%. Gelukkig gaf een Belgische fietser ons extra moed. Hij was vanuit Brussel vertrokken en toch maar tot hier gekomen. Hij had hetzelfde probleem als wij: Waarom gaat steeds de laatste kilometer omhoog!?
Het laatste gedeelte van de tocht leidde erg mooi door een bos. We zagen daardoor minder vogels (wel veel Kneu en Witte Kwikstaart), maar de vergezichten door het lichte bos heen maakten dat meer dan goed.
Bij Brive-la-Gaillarde was het erg druk en de weg uitermate slecht. Bovendien waren de winkels gesloten, want die gingen pas om 3 uur open en dat was het nog niet.
We stopten in Donzenac. Hier gingen we logies zoeken en een Leffe drinken op een terras. Dat smaakte goed, want we moesten echt even uitpuffen na de laatste beklimming. De temperatuur was behoorlijk opgelopen, ook bij ons. We lazen in de krant, dat er morgen een grote kans op buien zou zijn. Maar ja, dat zeiden ze al drie dagen!
Afgelegd: 62 km met een gemiddelde van 11.6. Dat laatste zei wel iets over de hellingen.
Voor de krasse knarren: Jullie hadden in april waarschijnlijk geen toeristen op je pad! In april was het hoogseizoen nog niet begonnen, toch?