Schuld en boete

De EPO in Cahors was heerlijk en we hadden nieuwe krachten opgedaan. We waren niet van plan te gaan roken. Dat kon dus ook geen aanslag op onze conditie veroorzaken. De Fransen rookten trouwens wel heel veel en de tabakskwekerijen stonden vooral hier in de buurt van Cahors.
Na de boodschappen gehaald te hebben, fietsten we tussen de rivier de Lot en de hoogoprijzende rotsen. Tot Vers reden we over een hooggelegen weg. Ooit hadden we ons afgevraagd of die weg er was. Ja, dus. We hadden een prachtig uitzicht over de Lot. Vrij snel konden we kiezen uit twee mogelijkheden. Verder langs de Lot richting St. Cirq-Lapopie en langs de Seanne naar het noorden. Een erg mooie tocht wisten wij nog. Of de tocht langs de Vers. We kozen voor de laatste mogelijkheid. Gezien de huizen hier in de buurt moest het hier fijn wonen zijn.
Na 30 km wilden we stoppen in St. Martin-de-Vers. Helaas, het was een slaapdorp. Daarom stopten we pas in Labastide-Murat. Hier kregen wij onze choc. De laatste 5 km was het klimmen geblazen geweest, dus pfft.
Elke keer als we aan het dalen waren (47 km p/u), zei de kaartlezer: "Je weet wat dat betekent." Hij maakte nog net geen gebaar met zijn hand. We zagen veel Blauwtjes, die soms ook bruin waren, Luzernevlinders en Dagpauwogen.
We ontmoetten een Nederlands stel uit Amsterdam. Zij waren ook pelgrims en gingen tot Cahors en daarna met de trein naar huis. We maken eigenlijk heel veel mee tijdens al die ontmoetingen. Iedere dag samen, maar ook alleen.
Om half 2 was het lunchen in Carlucet. Even rustig aan gedaan. Er stonden nog pittige klimpartijen op het programma, het was behoorlijk bedompt (26 graden) en Reims was nog ver!!
De vogels waren alom tegenwoordig: Buizerd, Torenvalk, natuurlijk de Rotszwaluw, Bruine en Blauwe Kiekendief, Staartmees, Gekraagde Roodstaart, Zwarte Specht,Wouw en Groene Specht.
De flora was weer kleurrijk en overweldigend. Paars, geel, wit, roze en blauw. Echte, Avond- en Dagkoekoeksbloem, Kluwenklokje en Ruwbladig Klokje, Guichelheil, Reseda, Wilde Asters en Hibiscus. Genoeg planten om in de toekomst achter te gaan zitten! Nu fietsten we er nog tussen. De spreeuwen werden dronken van de vlierbessen.
Tot aan Rocamadour reden we op een weg met gevaar voor vallende stenen. Aardig rotsig, dus. Na een laatste snelle afdaling kregen we zicht op het spectaculaire plaatsje, dat letterlijk tegen en in de rotswand gebouwd is. De laatste 500 m waren erg steil en werden LOPEND afgelegd! Ook Rocamadour liet zich niet zo maar veroveren.
Onze Lijdensweg zou zijn om met de fiets via de trap naar boven te gaan. Liefst 216 treden. We lieten dat over aan de echte boetedoeners.
Om 4 uur hadden we al een Logies de France gevonden. Het was zo goedkoop (een Chambre d'Hote is veel duurder), dat we even dachten, dat we het verkeerd begrepen hadden. We hadden dus vroeg onderdak en het had wat weg van een rustdag.
We gingen in het stadje naar boven om een stempel te halen. We wilden met de lift, maar dat mocht niet, terwijl het volgens het VVV wel mogelijk was. De kaartlezer heeft een foto van de vier dames bij de lift gemaakt. Die foto wordt naar de pastoor opgestuurd om de dames boete te laten doen! We gingen dus met de trap. Treden die uitgesleten waren, toonden fossielen. Bovenop haalden we een stempel bij een non. We moesten mee naar het heiligdom, want er was een dienst bezig in de kapel.
We zagen een dronkaard op de trap op zijn kont vallen. Hij gaf de schuld aan het restaurant. Ja, altijd een ander de schuld geven. Ons smaakte de Pelforth ook goed.
We aten een pelgrimsmenu, betaalden en gingen weg. Toen we net buiten waren, gingen gelijk de luiken dicht. We weten dat pelgrims vroeg gaan slapen, maar dit was wel heel kras.
In de verte hoorden we onweer. Dat zat er 's middags al aan te komen. En ook Rocamadour is mooi bij nacht!We legden vandaag 63 km af met een gemiddelde snelheid van 12.2 km p/u.