Finca's en Ruïnes

Maandag 18 maart.

Vanmorgen vertrokken andere gasten uit het Hostal om 7.30 uur, dat was voor ons het teken om op te staan. Ontbijten in een bar, boodschappen doen want onderweg is er geen gelegenheid en 9.00 uur op pad.
Het is frisjes 10 graden, de zon schijnt, het belooft een mooie dag te worden. Het pad loopt langs weilanden van verschillende Finca's, door poortjes en veeroosters. Runderen, Schapen en Paarden lopen rond op de heuvel. Kijken ons na en volgen ons. Een Paard volgt ons lang, blijkbaar heeft het trek in het brood wat in de rugzak zit. Begroeiing van Braamstruiken, nu met uitlopers van jong blad. Stenen muurtjes scheiden de weilanden. Een Salamander warmt zich in de zon. Waterputten in het land, de boeren kunnen water oppompen zodat het verder kan stromen door het irrigatiekanaal. Poelen waar de groene Kikkers kwaken en snel onder water duiken als wij ze willen bekijken. Steen- en Kurkeik groeien hier volop. We horen dat er weer wordt gewerkt door de "Brigade". Natuurlijk, het is weer maandag. Sommige Eiken hebben last van schade, waarschijnlijk blikseminslag. Enkele Kurkeiken zijn oud, de bomen hebben dikke stammen, niet te omvatten. Een steile klim omhoog over een stenen, zanderig pad en we komen weer hoger te wandelen. Uitzicht op de bergen, de toppen met sneeuw. Door de vele begroeiing van bomen zijn de weidse uitzichten minder. Maar het landschap wordt er niet minder door. Maagdenpalm, Voederwikke en Zonneroosje zijn nieuwe soorten die we nog niet hadden gezien. Veel Waterviolier in de poelen die we passeren. Waterpassages die nu erg droogstaan en gewoon te passeren zijn zonder gebruik te maken van de "stapstenen". We lunchen bij granietstenen in een weiland van de Finca Monte Moheda. Het is iets warmer geworden, 15 graden, de wind is fris en we zijn blij dat we onze trui nog aan hebben. De Vlinders worden wakker, Citroenvlinder, Argusvlinder, Koolwitje en Luzernevlinder. Rode Wouw, Vale Gier, Vink, Koolmees, Zwartkop, Hop, Kuifleeuwerik, Graspieper, Roodborst en Kuifkoekoek zijn de vogels die we vandaag zien.
Rond 14.00 uur komen we bij de Triomfboog van Cáparra. Deze verlaten plaats was in de Romeinse periode een belangrijk stadje. Uit de Romeinse periode bleven zichtbaar bewaard een triomfboog, grondvesten van gebouwen en enkele resten van een brug, gebouwd in de 1e eeuw. Onder een weide zouden nog resten van een theater en een basiliek te vinden zijn.
Het meest imposante monument is de vierbogige triomfboog, een zogenaamd tetrapylon, het enige monument in zijn soort op het Iberisch Schiereiland. Deze boog is 9 meter hoog en eronderdoor liep en loopt nu de Via de la Plata. Meer informatie over de Ruïnes van Cáparra kan men vinden in het nabijgelegen informatiecentrum.
Met zijn vieren gaan we op de foto bij de Triomfboog van Cáparra. Vanaf hier kan men ook de opgravingen zien met de wandelpaden. Er is niemand als bezoeker, het is maandag, sluitingsdag van Museums.
Volgens het boekje is het verstandig om vanaf hier te bellen met de receptie van een Hostal (8 kilometer buiten de route)om opgehaald te worden, dat doen we dus. Om 14.30 uur arriveren we in het Hostal, krijgen een mooie kamer met eigen toilet en douche, wat een luxe.
's Avonds drinken en eten we in de Comodor met andere gasten, meest vrachtwagenchauffeurs en enkele andere pelgrims, een Oostenrijkse en 2 Spaanse mannen.
Vandaag 22 kilometer en maximaal 19 graden.

Dinsdag 19 maart.

Vanmorgen een rustig begin met een goed ontbijt en om 8.45 uur vertrokken we terug naar de route, om verder te gaan naar het noorden.
Het is fris, 10 graden en het waait een beetje, maar weer een strakblauwe lucht. Langs de weilanden met vee en akkers die klaar liggen om in te zaaien. Wanneer we onder de A-66 doorlopen zien we dat de Rotszwaluw in het beton van de pilaren nestgelegenheid heeft gevonden. Slim hoe de natuur reageert op veranderingen die de mens aanbrengt in de leefomgeving. Wanneer we de route vervolgen zien we informatieborden, met daarop de tekst Cañada Real. Coral is in "hoera"stemming, een Canadees pad. Maar Cañada betekent weide, wat helemaal klopt met de informatie. Dit pad is ontstaan in de 12e eeuw, toen was Canada nog niet ontdekt door Europeanen. De schaapsherder moest lange afstanden afleggen om de Schapen te verweiden en ze naar steden brengen voor de handel. Voor veiligheid en de zekerheid dat de dieren zouden aankomen in de dorpen en steden ging de route over de Romeinse wegen en tot de 19e eeuw waren ze in gebruik.
Verschillende Vlinders zien we weer bij de bloemen, sommigen weten we niet bij naam. De Zwarte Wouw zien we als eerste roofvogel zweven, de Rode Wouw en de Vale Gier volgen niet veel later. Koploper zegt: "Zeker 11.00 uur of net geweest". Dat klopt, de laatste dagen zien we deze vogels steeds rond dit tijdstip. Longkruid, Judaspenning, Vlasleeuwenbek en Echte Klaver zijn enkele nieuwe planten.
We bereiken het dorp Aldeanueva del Camino, kopen een brood, beleg en drinken. Op een terras van de bar drinken we koffie. 70-80-plussers zitten op een bankje voor een park met fitness apparaten, uitrusten van hun "work-out". Koploper mag van hen een foto maken. Het dorp heeft huizen met kleine balkons en smalle straten waar net een auto door past. Aan het eind van het dorp een Keramiekplaat met de afbeelding van de Via de la Plata met vermelding van de Romeinse plaatsnamen.
Nog 10 kilometer mogen we verder voor we in de volgende plaats aankomen. Helaas loopt de route meestal langs de N-630. Het loopt sneller in tijd, maar door het verkeer onrustiger. Halverwege is een Finca waar men Iberische streekproducten kan kopen, Dehesa Baron de Ley. Hier eten we ons brood, zetten even de rugzak tegen een muurtje en zoeken even beschutting tegen de noordenwind die feller is gaan waaien.
We bereiken Baños de Montemayor om 15.00 uur. Met het volgen van de borden voor een Aubergue, hopen we een slaapplaats te vinden. Dat lukt ook en wat voor een plaats! We slapen in een Museum met de geschiedenis van Via de la Plata. Het is gebouwd tegen de heuvel. De benedenverdieping is ingericht met informatieborden, de bovenverdieping heeft slaap- en badkamers. De benedenverdieping heeft een gezamenlijke ruimte met bar en grenst aan de tuin waar men de was kan hangen.
Baños de Montemayor ligt op de grenslijn van Extremadura en Salamanca. Het is een toeristisch stadje in een vallei en bekend om zijn thermale baden. In de Romeinse periode genoot "Acquae Caparenses" faam omwille van zijn zwavelbronnen. Deze werden gebruikt tegen huid-en longziektes en reumatische aandoeningen. Uit 2 bronnen welt het water op met een temperatuur van ongeveer 40 graden.
We krijgen een mooie kamer voor 4 personen, Kim, Coral en wij-tweeën. In de Hostal ontmoeten we enkele pelgrims die anderen eerst hebben ontmoet. Hugo uit Noorwegen, heeft ook met Per gelopen, met Debra de Amerikaanse en met Anton de Australische man. Kleine wereld, "de pelgrimswereld". Hugo is op zijn laatste overnachting, hij gaat morgen terug met de bus via Granada. Na het douchen en de was gaan we met zijn vijven iets drinken en eten. Om 21.30 uur is het bedtijd.
Vandaag 25 kilometer en maximaal 14 graden.

O, ja. Kan iemand ons helpen met de vlinders? Welke zijn het?