Van hoog naar laag

Donderdag 4 april.

Vanmorgen later wakker dan we hadden gedacht en het werd weer 9.00 uur voor we vertrokken. Gisteravond waarschuwde de man van de Albergue ons dat er slecht weer op komst was. Si, dat hadden we op tv gezien en we wilden dus op tijd vertrekken. Hij dacht dat we niet verder zouden komen dan Requejo. Maar we weten ons tempo, dus dat komt wel goed. Koploper kijkt altijd alle middelen met de weersverwachtingen na.
We volgen eerst een gedeelte van de route naar de N-525. Het is niet druk, busjes met schoolkinderen en een enkele auto. De Koekoek is al wakker en de Bonte Specht heeft, zo te horen voldoende zin om te roffelen. Wanneer we de N-weg bereiken kunnen we kiezen, langs de rivier waar de regen zijn sporen heeft nagelaten of een stukje langs de weg en later het bos in. We nemen de weg, dat blijkt een goede keus. Het pad gaat erg glooiend door het landschap, de weg geleidelijk aan omhoog. Het is erg koud, 2 graden, de wind zorgt ervoor dat we ineengedoken wandelen. 3 pelgrimfietsers rijden ons voorbij, wel de schelp geen bagage, zo kan het ook. Op de N-weg veel vrachtverkeer met grond, zand en grind en later zien we ook betonwagens. We hebben soms net 50 centimeter over om te lopen maar wanneer er een grasstrook achter de vangrail is nemen we dat.
We bereiken Requejo en komen bij een bar waar het druk is met werkvolk. Allemaal gekleed in gele hesjes, het lijkt wel een protest, maar we weten dat zij diegene zijn die de vrachtwagens of werkauto's besturen.
Wanneer we verder wandelen zien we dat er druk gewerkt wordt aan het HSL-spoor. Hier een tunnel, daar een viaduct. Grote betonsilo's op een vlak stuk land, betonvlechters aan het werk voor de pilaren waar het viaduct op komt te steunen. Vanaf deze hoog gelegen weg kan dat goed worden bekeken. Er wordt met verwijzingen duidelijk gemaakt dat de pelgrim beter de N-weg kan nemen en niet het pad, dus als we zouden willen? Beter van niet. Maar na de afslag waar het werkvolk heen gaat wordt het rustiger op de weg. De weg gaat sterk klimmend omhoog, onze hamstrings protesteren en soms schiet de kramp in de kuiten van het klimmen. Met het passeren van een brug hoog boven een ravijn loopt Marianne 2 meter van de vangrail. Dat kan hier wel, 3 auto's rijden langs en 2 motoren, verder niets. Nog even een pauze, rugzak af en even zitten, jammer van de wind. Wanneer er een vrachtauto met sneeuwschuiver langs rijdt vrezen we voor erger. Zou het dan toch?
We bereiken de tunnel, die ons de Sanabriapas op 1100 meter, overbrengt. De tunnel is 435 meter lang en de stoep van 80 centimeter is het pad waar we mogen lopen. Koploper gaat zelfs midden in de tunnel op de weg voor enkele foto's, hij wel.
Padornelo is de plaats waar we weten dat er een overnachtingsplaats is. We komen er om 14.10 uur aan. Krijgen een kamer en warmen ons bij de haard met koffie en thee. Nog geen 20 minuten later gaat het licht sneeuwen en binnen het uur worden de vlokken groter. Weer veel werkvolk in de bar, met gele hesjes, maar nu voor de sneeuwschuivers en strooiwagens. Hoe gek kan je het verzinnen.
Wanneer we 's avonds eten zien we een witte wereld. Het werkvolk komt ook hier eten, sommigen gaan weer de weg op met hun strooiwagens, sommigen naar bed voor de volgende aflossing. Wij gaan naar bed in de verwachting dat de sneeuw morgen minder zal zijn.

Vogels: Buizerd, Koolmees, Ekster, Veldleeuwerik.

Vandaag 21 kilometer en maximaal 5 graden.


Vrijdag 5 april.

Met het ophalen van het raamluik kijken we met verbazing naar de witte wereld buiten. 5 tot 10 centimeter sneeuw zien we om ons heen. Alleen de A-weg als een zwart lint door het landschap. Oei, dat is heel iets anders dan we hadden gedacht. Dat wordt geen bergwandeling vandaag, wordt het dan toch weer langs de N-weg?
Eerst maar ontbijten en dan even verder zien wat we doen. In de bar zijn veel mannen met "gele hesjes". Druk in gesprek, laptop op tafel en telefoon in de hand. Op tv zien we dat het bijzondere weer, "Het" nieuws van de dag is. En de verwachtingen zijn ook niet al te best. We kunnen dan wel 10 keer in het boekje kijken welke mogelijkheden er zijn voor overnachtingen, het pad er naar toe is niet goed begaanbaar, we zullen dus over de N-weg moeten lopen. We besluiten uit te checken en proberen om naar A Gūdina, 23 kilometer verder en 300 meter lager te komen. Van die plaats is er een goede bus en/of trein verbinding verder het land in.
Het hotel ligt naast een benzinestation, misschien een mogelijkheid om een lift te krijgen? Aan verschillende mensen vragen we een lift, maar helaas niemand gaat die kant op. Na een uur vindt Marianne het genoeg: "We bellen een taxi". Die brengt ons uiteindelijk in A Gūdina, bij het treinstation. Daar kunnen we gelijk kijken wanneer er een trein gaat. Nou die gaat mooi niet. Mensen op het station in de wachtruimte vertellen ons dat er een blokkade is op het spoor en dat er bussen rijden. Maar er is ook een directe busdienst, kaartjes kopen bij het Hostal met bar aan de overkant van de weg. Eerst maar informeren maar wanneer we horen dat er om 15.15 uur nog een bus rijdt naar Ourense, besluiten we een kaartje te kopen en door te reizen. Achteraf een goede keus. Om de wachttijd te overbruggen lopen we het dorp in. Het is kleiner dan we dachten en we zijn snel rondgelopen. De plantengroei is hier verder dan de hoger gelegen bergen. Amerikaanse Vergeet-me-niet, Distel en Rode Klaver. Ergens iets eten en drinken om de tijd door te komen lukt ook altijd wel. Koploper vindt het maar niets, dat nietsdoen. Hij maakt de tijd korter door foto's te maken.
De busrit was aangenaam in een luxe verwarmde bus met mooi uitzicht op het landschap. De sneeuwgrens zakt met het verder rijden van de bus. Wel krijgen we nog enkele hagel- en sneeuwbuien onderweg, maar we zitten droog. De bomen zijn verder in blad en kleuren mooi licht groen. Het landschap met kleine Akkerbouw en Wijngaarden. Mooie Sparrenbossen in een ruw en grillig landschap met zwerfkeien.
We bereiken de stad Ourense op een hoogte van 157 meter. Hier zoeken we een overnachtingplaats voor 2 of 3 nachten. Even op adem komen van alle belevenissen en kou van de laatste week. Opwarmen en bijslapen, geen andere pelgrims die vroeg vertrekken en een kamer waar je kan slapen zonder dat er ijspegels aan je neus hangen. Pelgrimmeren is afzien, maar het moet geen straf worden.
Een aantal mensen die ons zien lopen met het boekje in de hand, helpen ons naar een Hostal. Een mevrouw in de bus wijst ons druk zwaaiend de weg naar de Refugio. Twee tellen later staat ze bij ons en wijst het aan. Si, gracias maar wij zoeken Hostal voor meerdere nachten. Die weet ze ook en wijst ons de weg. Maar als blijkt dat het Albergues zijn met slaapzalen van 12 personen, zoeken we verder. We vinden een Pension en boeken in voor meerdere nachten. Later gaan we een Cerveza drinken en iets eten, het maakt de dag weer goed.
Met de laatste nieuwsuitzending van 21.00 uur blijkt bij Padornelo alles vast te zitten, helemaal ingesneeuwd. Zelfs de A-52 staat vast door auto's die van de weg afgleden en door aanrijdingen. Zelfs in omgeving van Segovia ligt sneeuw, heel uitzonderlijk voor deze tijd van het jaar. De keus die we hebben gemaakt om door te reizen is goed geweest.

Vogels: Witte Kwikstaart, Huis- en Rotswaluwen, Wouw, Wilde Eend en Stadsduiven.

Paarse regen in bloei in Ourense.

Vandaag 9 "stadse" kilometers en maximaal 6 graden.


Zaterdag 6 april.

Het is 9.00 uur geweest als we vanmorgen wakker worden. Dat kan zo met de zaterdag, weekend dus geen werkdag. Misschien vroeg op om te gaan sporten, maar de tijd voor jezelf. Wij gaan na het ontbijt op zoek naar een schoenmaker. Onze hakzolen zijn erg dun geworden, een nieuwe hak en we kunnen weer verder, tenminste onze schoenen. Wij hebben nog even iets langer nodig om bij te komen. De dichtstbijzijnde schoenmaker is dicht, alleen maandag tot vrijdag. De tweede, iets verder weg ook dicht. Dan de laatste kans. En ja hoor, GELUKT! We zijn er om 11.30 uur en 13.00 uur sluit hij voor het weekend. Hij stuurt ons weg, maar wel voor 13.00 uur terug, want dan begint zijn weekend. Bij de dichtstbijzijnde Panaderia en Cafetaria nemen we koffie met iets lekkers erbij. Het is er erg druk, iedereen wil even iets lekkers voor het weekend in huis halen. Om 12.30 uur gaan we naar de schoenmaker terug. Hij is nog bezig maar we kunnen daar op een bankje zitten om te wachten tot hij klaar is. Hij heeft hele verhalen en vraagt ons honderduit. Wanneer zijn moeder de zaak binnenkomt wordt het een gezellig samenzijn. Praten over kinderen en kleinkinderen, bezoek aan buitenland van de señora en haar man. Waar wij zijn geweest en of we ooit in Burgos waren. Zijn wij pensionata's? Dat gelooft ze niet. Foto's over en weer worden bekeken via de telefoon. Koploper maakt ook zijn "plaatjes" en met het uitwisselen van gegevens sturen we hen de foto's toe. Tegenwoordig is dat wel erg makkelijk. Teruglopend naar het pension kopen we een brood en drinken in de Mercado, dat is snel en goedkoop.
Vanmiddag dwalend door de stad komen we een bekende tegen. Dieter, de Duitser. Hij kwam vandaag aan in Ourense. We zagen hem in de Aubergue Torres de Sabres, samen het Menu del Dia en ontbijt, hij vertrok eerder. Hij ziet zijn vrouw in Santiago, zij loopt van Lissabon naar Santiago.
Koploper maakt nog enkele foto's bij de Romeinse brug. Hij heeft geluk, regen en zonneschijn in één plaatje en de regenboog als cadeautje, bofkont. 's Avonds gaan we iets drinken en eten. Maar o jee, alle tv's met voetbal. Real Madrid, Barcelona, Valencia en iedereen komt kijken. Daar ben je dan weer mooi klaar mee.
Vanavond héél véél regen met onweer.

Vandaag 10,5 "stadse" kilometers en maximaal 8 graden.
Veel regen, maar ook zonneschijn