Zafra

Maandag 4 maart.

Gisteravond was het moeilijk om een Menu del Dia te bemachtigen; ja na 21.00 uur maar dat is te laat. De reden: Carnaval. Op het plein staat een grote tent waar een drankje gekocht kan worden en waar lokale muziekbands optreden op een podium. Daarna gaan ze in verschillende bars hun muziek ten gehore brengen, wij kunnen de bars niet inkomen voor een drankje. We besluiten om een hamburger speciaal te nemen bij de snackkar die voor de tent staat opgesteld. De eerste trek is gestild. Per komt bij ons zitten en eet ook nog wat. Een bar tegenover ons slaapadres bezoeken we daarna voor een kop koffie. Aan een tafel zitten een aantal gepensioneerde dames een kaartje te leggen. Wel voor geld, al is het maar centimes. Koploper vraagt of er een foto gemaakt mag worden, Si, si. Op de bovenverdieping klinkt muziek en gestamp.
Één van de dames vraagt of Koploper boven ook foto's wil maken. En wil hij misschien mee dansen? Nou, die foto wil hij wel, maar dat dansen? No Gracias. Mañana weer verder met de Camino, geen blessures Por Favor. De dames lachen erom. Om 20.30 uur gaan we naar ons nachtadres en op tijd slapen.
Vanmorgen was er rond 7.00 uur al gestommel in de keuken. De eerste pelgrim maakt zijn ontbijt, wij draaien ons nog even om in bed, nog geen zin om op te staan. Het is 8.45 uur wanneer we vertrekken, 7 graden en bewolkt. In de straten lopen nog enkele carnavalsvierders in tenue. Gaan ze weer naar het volgende feest of zijn ze nog niet naar bed geweest?
De bebouwde kom is nog niet achter ons, maar de weg is zijn asfalt al kwijt. Het geluid van een motorzaag. Zijn de jongens van de "Groene Motor" al bezig? Er wordt gesnoeid aan bomen in het parkje net buiten de bebouwing. Een landelijke zandweg met soms flinke keien leidt ons door het landschap. Langs de Akkers, Varkensmesterijen en nu nog kale Wijnranken, niet hoger dan 40 centimeter. Olijfbomen worden bijgesnoeid.
Wanneer we een mesterij passeren hangt er een "genugtenlucht". Dat roken we niet toen we de weilanden passeerden waar de Varkens vrij rond liepen.
In Calzadilla de los Barros doen we inkopen, waar we Per weer tegenkomen. Samen drinken we koffie in een bar. Met het wandelen hebben wij een iets anders tempo dan Per, maar als we ergens zitten dan zijn we weer één. De Ooievaars halen takken van uitgebloeide Dille om hun nest te maken boven op de elektriciteitsmasten. Putters zitten in de zaaddozen van de Kaardebol, zou er nog zaad inzitten? Mussen vliegen de schuur in bij de boerderij en de Kuifleeuwerik zingt het hoogste lied. Het is een erg vochtige lucht, een gevoel van miezer maar is het nèt niet. Per is weer bij ons gekomen toen we ons broodje aten onder een afdakje. Het was eens een picknickplaats maar de tafel is weg, we kunnen zitten op het kniehoge muurtje. In de berm groeit wilde Narcis, Madelief, Paardenbloem, Ooievaarsbek, Vroegeling, Hondsdraf, Kamille, Klaproos, Kaasjeskruid en Duifkruid. We passeren de Fransman, Gwénaël, hij zit met blote voeten zijn hielen te bekijken. Flinke blaren erop. Wanneer Marianne vraagt of ze kan helpen, antwoord hij verschrikt: "Non, non". Koploper maakt van hem een foto en we lopen verder.
In het plaatsje Puebla de Sancho Pérez drinken we een cola met zijn drieën en even later komt de Fransman bij ons zitten. Gegevens worden uitgewisseld zodat we de foto kunnen doorsturen. Ja, zo gaat dat tussen pelgrims. Lokale bevolking zegt dat het nog 3 kilometer is naar Zafra, maar volgens ons boekje nog 4,5. Ach, we zien wel. Wanneer we het dorp bijna uit zijn, zien we een alternatieve route naar Zafra, genaamd de Vincent van Gogh route. Deze is verkeersarm en op het infobord lijkt de afstand gelijk. We nemen de alternatieve, deze wordt ook door de "gele pijl" bewegwijzerd. We komen uit bij een ringweg van de stad, helaas anders dan op het infobord en het blijkt dat we toch een afslag hebben gemist. Wat is de telefoon dan handig om even te zoeken wat de juiste richting is. We vinden de Auberge om 16.00 uur. Hier nemen we afscheid van de Fransman en de Deen. Wij zoeken een overnachtingsplaats voor 2 nachten, zij gaan morgen verder. In een Auberge is het de gewoonte dat om 8.00-8.30 uur iedereen is vertrokken. Om 16.30 uur hebben wij een Hotel gevonden voor 2 nachten, niet bij Los Palmeras wat eerst onze bedoeling was. De eigenaar zei dat er vanavond en morgen feest is op het plein en dat we dan niet zouden slapen. Wel zo eerlijk, hij verwees naar een ander hotel, rustiger gelegen.
Onze badkamer heeft een groot bad en we verwennen onze benen in een warme weldaad, de spieren kunnen ontspannen. De was wordt gedaan en daarna gaan we op zoek naar een restaurant. Die vinden we, maar moeten wachten tot 20.30 uur om te eten, de keuken gaat niet eerder open. Dan eerst maar een cerveza. En zoals deze week al meer gebeurde, "toeval bestaat niet", komt Per binnen wandelen, dat wordt eten met z'n drieën als afscheid.
Vandaag 28 kilometer, maximaal 20 graden.

Dinsdag 5 maart.

Van alle festiviteiten die er in de stad zijn hebben we niets gehoord afgelopen nacht. Maar uitslapen? We zijn wakker om 7.45 uur. Na een ontbijt in een plaatselijke bar-cafetaria bezoeken we Zafra. De straten worden schoongemaakt, vanavond weer feesten. Deze stad wordt ook wel "Sevilla la Chica", Klein Sevilla genoemd. Het is een van de oudste plaatsen van Extremadura en is een nationaal monument. In de Moorse tijd was het een belangrijke handelsplaats. Men hield in juni, safar in het Arabisch, de jaarmarkt, vandaar de naam Zafra. We bezoeken de Iglesia de N. Sra de la Candelaria, gesticht in 1546 en krijgen een stempel in onze Pelgrimspas. Het altaar heeft veel houtsnijwerk, de pilaren met goud geverfd. Beeltenissen van verschillende apostelen. Mooie glas-in-lood ramen sieren boven de zijkanten hoog boven de zijvleugels. Op de vloer marmer, langs het gangpad grafstenen van rijke adellijken, daterend van 1682-1801. In de zijvleugels verschillende beeltenissen en de mogelijkheid om een elektrisch kaarsje te ontbranden. Vast en zeker voor de brandveiligheid en het is waarschijnlijk goedkoper.
Verschillende kooplieden bieden loten te koop aan. Een pensionata heeft net zijn "gelukslot" gekocht.
Verder lopend door de straten komen we bij het Castillo, daterend uit 1437-1443, nu een parador, een lux staatshotel, vaak gevestigd in een mooi Spaans erfgoed. Voor ons een onbetaalbare overnachting. Door de winkelstraat komen we bij het Convento de Santa Clara, we mogen gratis naar binnen en krijgen zo een kleine impressie van het kloosterleven. Een kleine cel laat zien wat hun slaapplaats is en een informatiefilm laat zien hoe hun dag is ingedeeld. We mogen de kapel in, met klein altaar. De nonnen zelf hebben geen contact met de buitenwereld.
Helaas is het slenteren door de straten en gebouwen voor onze voetjes minder, we besluiten inkopen te doen, terug te gaan naar het hotel en siësta te houden. Vanavond iets drinken met tapas om de dag af te sluiten en op tijd naar bed. Morgen weer een wandeldag.
Vandaag 7 kilometer gewandeld, maximaal 19 graden.