De Meseta langs de la Plata

Donderdag 28 maart.

Gisteravond nog met Kim een cerveza gedronken en gegeten. Op weg naar een restaurant, zagen we veel politie op straat. Wat bleek, de Minister President van Spanje, Pedro Sánchez was op bezoek bij het Theatro van Zamora. Later zagen we de hele stoet de stad uitrijden, natuurlijk met de nodige politie escorte.
Deze morgen duurde het een uur om de stad Zamora uit te komen. Eerst het gedeelte van de oude stad, daarna de nieuwbouwwijk. De buitengrens van de stad was voorzien van dumpafval, grondafval en uiteindelijk een autosloopbedrijf die het geheel compleet maakte. Daarna volgde een lange weg door landbouwgebied met Tarwevelden. De wind als metgezel. De windmolens draaien hun toeren. Een boer is zijn Druivenranken op een kleinschalige Wijngaard aan het snoeien en zwaait ons toe.
Het dorp Roales del Pan, (pan=brood) is het enige dorp wat we op deze route passeren. Het dorp dankt zijn naam aan de vele landbouwactiviteiten die hier al van oudsher plaatsvinden in de omgeving, het verbouwen van koren. We volgden in het dorp al snel de route naar de bar voor een kop koffie. Dat lukt en ook met iets lekkers erbij.
Na deze versnapering gaan we weer op pad, een marktkoopman roept ons na:"Bon Camino, Ariba, Ariba." Mariannne roept hem toe: "Tranquile, Tranquile". Gelach van de mensen voor zijn kraam en hij maakt een buiging. Bij de laatste huizen van het dorp staan fitness apparaten, Koploper probeert ze uit met de rugzak op.
De weg, langs glooiende velden, zien we ver voor ons in het landschap liggen, je weet zo wel hoe ver je nog mag lopen. Via een viaduct passeren we een Hogesnelheidslijn, waar we geen trein op hebben gezien. Af en toe zien we een auto over de provinciale weg rijden, 100 meter van ons pad. Het is niet druk. Wanneer we de hoogspanningsmasten passeren waar Cipressen onder staan, zien we Reeën tussen de bomen. Ze kijken ons eerst stilstaand aan om daarna vlug weg te lopen. In de bermen bloeien weer de Blauwe Druifjes en Paardenbloem. We bereiken het dorp Montamarta, hier is een Aubergue. Maar voordat we daarheen gaan zoeken we eerst een bar-restaurant om te eten, het is 13.30 uur. We lopen langs een Alimentation en als een "duveltje uit een doosje" komt de mevrouw van de winkel naar ons toe en vraagt wat we zoeken en of ze kan helpen. D'Aubergue en een Bar voor comer, por Favor. O jee, de Aubergue is nog gesloten, die opent pas 1 april.
Maar zij kan ons wel helpen aan een overnachting in een Casa de Rural, El Tio Bartolo. Ook goed, ze laat ons de Casa zien, we kunnen er zelf koken. En de boodschappen? Die kopen we nog snel in de winkel voor die om 14.00 uur sluit.
De Casa heeft een mooie binnenplaats waar de zon heerlijk schijnt. We eten een broodje en houden een siësta op de twee ligbedden die er zijn. Wat kan het leven toch goed zijn als pelgrim. 's Avonds maken we een pastamaaltijd, kijken tv en gaan op tijd slapen.
Vogels: Kievit, Zwarte Roodstaart, Graspieper, Blauwe Kiekendief, Rode Wouw, Putter, Raaf, Mus en Zwaluw.
Vlinders: Koolwitje, Koninginnepage, Geel Luzernevlinder, Atalanta, Grote Vos en de Distelvlinder.

Vandaag 21 kilometer en maximaal 19 graden.

John: Onze schoenen slijten wel hoor, ze zijn lekker ingelopen.


Vrijdag 29 maart.

Wat een stilte was het in de Casa. Geen geluiden dringen door de dikke muren, heerlijk geslapen.
9.00 uur op pad, het is nog frisjes, 6 graden. Net buiten het dorp voelen we de wind weer, maar deze is minder hard dan gisteren. We passeren een brug, er zou water onder moeten stromen, maar het is een klein zielig stroompje. Langs de Ermitage de la Virgin del Castillo, het pad weer oplopend naar het plateau.
Rechts ligt de A-weg en de N-weg langs onze route. Het verkeer op de A-weg is minimaal, de N-weg is leeg. Dat ze daar een 4-baans voor hebben aangelegd. Het landschap wordt meer glooiend en verrassender. Af en toe zien we bomen waardoor het uitzicht minder is. Tussen de bomen lopen weer Reeën van ons weg. Bij een splitsing staan de markering van pijlen, zowel rechtsaf als rechtdoor. Wij kiezen rechtdoor, volgens Koploper de route. Wanneer de markering ontbreekt zoeken we zelf ons pad. Bukkend onder de A-weg door een waterafvoerbuis, door grasland, gelukkig staat er geen water alleen een beetje modder, anders had het niet gegaan. Aan de sporen van schoenen te zien, zijn we niet de enigen die hier langs zijn geweest. Uiteindelijk weer op de route en komen we uit bij een Embalse de Ricobayo. Een schitterend gezicht zo diep beneden ons. Restanten van een kerk staat gedeeltelijk boven water. Zo te zien is het waterpeil erg laag.
De A-weg blokkeert opeens ons pad. Links in de verte zien we een aanwijzing van de Via de la Plata. Ja, maar hoe daar te komen? We mogen nog over een hooggelegen 30 centimeter breed "wildpaadje", langs de A-weg. Niet naar beneden kijken, gewoon doorlopen, uiteindelijk komt dit uit bij de "oude weg". Hadden we bij de splitsing beter de route rechtsaf kunnen nemen? Misschien anders en beter te belopen maar minder avontuurlijk. Het zicht op de Embalse was dan ook anders geweest.
Langs de Ruines van Castrotarafe, ooit een handelsplaats langs deze route. Wat is dat een grote stad geweest. De handelsroute liep over de rivier de Esla van Castilla naar Galicia. In 1176 werd de burcht een zetel van de Orde van Santiago voor het koninkrijk Léon. Maar door de vele oorlogen raakt de stad in verval, wordt door bewoners verlaten en verdwijnt uit de geschiedenis. Er resten enkel stukken van de stadsmuur waarbinnen de resten van de burcht van Santiago liggen.
We komen in de buurt van het dorpje Fontanillas de Castro, en zien een bordje dat wijst naar een bar. Koffie drinken, iets eten en even zitten, voor we verder gaan.
Het dorp zelf is klein, echt een slaapdorp en ligt langs de N-weg. Waarschijnlijk door de aanleg van de nieuwe A-weg is het dorp zijn aanloop kwijtgeraakt. Jongeren trekken weg en het dorp vergrijsd. We zien een grote donkere Vlieg met blauw-zwarte vleugels, of is het een Bij of Hommel? Dit insect hebben we nog nooit gezien.
Het landschap gaat glooiend verder, langs landbouw en af en toe in de verte een schurencomplex met waarschijnlijk varkens. Het geluid van verkeer horen we steeds. De wind is minder geworden en we horen nu de vogels, krekels en sprinkhanen weer. Het dorpje Riego del Camino, heeft een mooi bankje waar we even pauze houden. De jas kan uit, het wordt warmer. In de berm staan weer Blauwe Druifjes, Paardenbloem, Hoenderbeet, Madelief en Ooievaarsbek.
Rupsen op het pad. De Koninginnepage zien we meerdere malen. Koolwitje, Geaderd Witje, Grote Vos en Blauwtje zijn de andere vlinders.
Witte Kwikstaart, Wilde Eend, Reiger, Tapuit, Kuifleeuwerik, Torenvalk, Zwarte Roodstaart, Putter, Rode Wouw, Huis- en Rotszwaluw en Ooievaars zijn de vogels vandaag.
We mogen klimmend verder omhoog en uiteindelijk bij de laatste heuvel zien we Granja de Moreruela, hier willen we overnachten in de Aubergue.
Worden we plotseling voorbij gelopen door een pelgrim, hij heeft er flink de pas in, zijn "Hallo" klinkt hijgend. We zien hem terug in de bar waar de sleutel gehaald mag worden voor de Aubergue. Het blijkt een Oostenrijker te zijn en hij heeft haast om Santiago te halen. Volgens hem kunnen we sneller. Ja, dat kan wel, maar dat doen we niet. Koploper heeft geen last meer van blaren en dat willen we graag zo houden.
We kunnen vanavond 19.30 uur een Pelgrimsmenu krijgen in de bar. Heerlijk niet meer verder zoeken.

24 kilometer en maximaal 22 graden.