Slapers, slaapdorpen, ver- of uitslapen

Zaterdag 30 maart.

Vanmorgen ging de Oostenrijker om 4.45 uur uit zijn bed, slaapzak oprollen, tas pakken en er vandoor. Aankleden hoefde niet meer, want meneer lag gekleed in bed. Klaar voor actie. Een Spanjaard en Italiaan volgden zijn voorbeeld met opstaan, maar zij gingen op de bovenverdieping eerst nog eten. Aangezien het een houten vloer was........een 45 minuten later vertrokken ze. Daarna keerde de rust terug. Waarom er zo vroeg moet worden weggegaan? Het is nog donker rond die tijd.
Wij, met nog 1 Portugese pelgrim gingen om 8.00 ontbijten in de bar, daarna op pad. 9.00 uur moet de Aubergue leeg zijn voor de schoonmaak.
In het dorp een verwijzing voor de route. Naar Orense of naar Astorga.
Naar Orense wordt ook wel Camino Sanabrès of Ruta de Sanabria genoemd. Naar Astorga via Benevente sluit het aan op de Camino Frances. Wij kiezen voor Orense.
Het dorp Granja de Moreruela ligt langs een uitloper van de rivier de Esla. We klimmen omhoog tegen het plateau om ons pad te vervolgen. Het is bewolkt en bijna windstil. De vogels laten zich horen, Kuifleeuwerik en Hop als "oude bekenden", een nieuwkomer is de Koekoek. Van verschillende kanten horen we de roep. Zouden ze nog verder trekken?
Verder omhoog naar het plateau, langs weilanden met Steeneik en Runderen en landbouwgronden met Tarwe en kleinschalige Wijngaard. De bewolking trekt weg en we krijgen de zon, de jas kan uit.
Het plateau gaat over in bossen, Cipres en Steeneik en we zien een glimp van de rivier onder ons, een mooi gezicht. Na een flinke afdaling komen we op de weg die naar de brug leidt over de Esla. Aan de overkant van de rivier zien we enkele pelgrims over een smal pad voorzichtig hun weg zoeken. Marianne: "Dat gaan we dus niet doen. Als je wat overkomt weten ze niet waar ze moeten zoeken". Over de brug zit de Portugese pelgrim die vanmorgen met ons is vertrokken. Hij vertelt ons dat het beter is om over de weg te gaan, het pad langs de rivier is te gevaarlijk. Twee Poolse pelgrims en een Koreaan kiezen ook voor de veilige route, we zullen ze nog meerdere keren zien vandaag. Altijd met het passeren van een brug of dam zeggen we tegen elkaar. "Je weet wat dat betekent?". Daarna weer klimmend omhoog.
Na 4 kilometer komt de afslag dat we weer over landwegen kunnen lopen en enkele lange landwegen verder komt de route weer bij elkaar.
Wanneer we even rusten op een rotsblok en Marianne haar schoenen uit heeft, om het stof en gruis eruit te kloppen, stopt er een 75-plusser en vraagt of er problemen zijn. We kunnen hem overtuigen dat alles oké is, maar meneer wil gewoon nog verder praten. Vraagt waar we vandaan komen en waar we heen gaan, welk land we wonen. Of we de tijd nemen om alles te zien. Gewoon op een prettige manier en langzaam sprekend zodat we kunnen volgen wat hij bedoelt. Hij heeft ook een verrekijker en verteld over de dieren die hier in de heuvels lopen. Koploper laat zijn kijker zien voor de vogels. Balé balé. Muy bien. Na een groet en Bon Camino, vervolgen we onze weg.
Op het land is een boer bezig om beregeningsapparatuur te plaatsen. Zo te zien heeft hij al flinke putten met pompen staan. Dat zal nodig zijn als het nu al een droge periode is.
Faramontos de Tabara is het dorp wat we rond 13.00 uur binnenlopen. Om eten en drinken te vinden is het nog even zoeken, maar uiteindelijk komen we langs een bar. We kopen water en een Bicodillo. Meerdere pelgrims houden hier een stop en we zien bekende maar ook nieuwe gezichten.
De glooiende landweg heeft veel los grint, lastig met het wandelen, je voeten slippen het lijkt of je op het strand loopt. Krachttraining.
Tabara is de stad waar we overnachten. El Roble is een accommodatie, zowel Hotel als Aubergue en het heeft een restaurant. We kiezen het Hotel, de komende nacht even goed slapen, zeker met het vooruit zetten van de klok.
's Avonds aan tafel met 3 Oostenrijkers, 1 Koreaan en 1 Nederlander. Allemaal het menu. Zij slapen in de Aubergue, wij in Hotel.

Vandaag 27 kilometer en maximaal 19 graden.

Albert: "Bedankt voor het vinden van de Zwarte Houtbij".

Zondag 31 maart.

Vanmorgen de klok nog niet verzet, nog even de "oude" tijd. Na de Tosta's met marmelade en thee, kunnen we weer op weg, het is 5 graden. Even een stukje terug om de route weer op te pakken. Wanneer we 2 kilometer hebben gelopen komt er een auto bij ons en stopt, het is de hoteleigenaar. Hij heeft iets in zijn hand wat bekend voorkomt, het fototoestel! Koploper had het nog niet gemist. Wat een attente man om ons na te rijden. Muchas, muchas gracias!
De HSL snijdt de Camino af, we mogen via een nieuw viaduct de rails passeren. Daarna gaat de landweg weer opwaarts tegen de helling. Eerst nog landbouwgronden later worden dit bossen met Cipres en Steeneik. Zou de Steeneik geen blad verliezen in de winterperiode? De bomen zijn vol in blad, net als in augustus, toen we dit land meerdere keren met de fiets hebben doorgereden. We horen de Koekoek roepen en de Specht roffelen. Tegen de helling zien we tussen de Cipressen ook Winterheide vol in bloei. De Roos, die in omgeving van Sevilla al mooie bloemen had, is hier nog vol met knoppen. Het uitzicht is weer mooi wanneer we de heuvelkam bereiken. We kijken een vallei in waar de weilanden de bossen afwisselen, met dorpjes tegen de volgende helling. Een zangvogel laat zich goed horen en blijft geduldig in de Cipres zitten zodat Koploper en foto kan maken, het is de Baardgrasmus, voor ons een nieuwe soort. Een andere vogel zit op een paaltje en zingt het hoogste lied, helaas weten we nog niet welke vogel dit is.
Het pad is hier minder los doordat de grond begroeid is met gras en loopt heerlijk.
Bij een splitsing, zowel verwijzing rechts als rechtdoor aangegeven met pijlen, gaan wij rechtdoor. Naar rechts geeft een verwijzing voor een Aubergue en die zoeken we nog niet, het is nog te vroeg. We komen uit bij een verharde weg, die verder loopt naar een dorpje en we hopen voor een koffiestop. Het dorp, Villanueva de las Peras ligt er stil bij. De meeste huizen hebben hun ramen geblindeerd. Zijn deze huizen alleen in de zomer bewoond? Gelukkig is er een bar waar we koffie kunnen krijgen en zien we enkele mensen binnen tv kijken, voetballen. Erg druk is het niet.
De weg naar Santa Croya de Tera heeft bijzondere "zomer"huizen. Ze zijn half ingebouwd in de rotsen en aarde, voor de zomer lekker koel. De huizen in Ouddorp, Westeind doen er niet voor onder.
In het parkje met speeltuin eten we nog een Bocodillo Cheeso. Het is stil op straat. Bij de plaatselijke voetbalclub zijn er wel mensen, de muziek horen we in het park. De Aubergue die we passeren is nog gesloten. Vanaf 1 april zal deze wel open gaan. Langs de landbouwgronden zijn er irrigatiekanaaltjes. Ze staan nu leeg, maar zo te zien werken ze nog wel. Bij enkele hoeken zien we pompen staan.
Bij Santa Marta de Tera is een bijzonder beeldje bij de kerk. Bij het achterportaal vinden we het oudste beeldje van Jacobus Santiago Peregrino, uit 1127. Het dorp zelf is stil en verlaten, 2 dames zitten bij het huis op een bankje en 1 man gaat het café in, verder zien we niemand.
We besluiten door te wandelen, we hebben informatie van een overnachtingplaats in Camarzana de Tera. De plaats ligt bij de brug die over de rivier gaat, maar even buiten de route.
Langs de rivier de Tera, over de uiterwaarden vervolgt de weg, langs een paar kleine lapjes grond, hofjes van bewoners. De Sla staat er goed bij.
Populieren staan in de rij geplant, verder lopend komen we langs een gerooid stuk, hier stonden de Populieren. De lap grond ligt er kaal bij. Houtsnippers hebben een spoor achtergelaten op het pad. Ooievaars zoeken tussen de stronken en bij de poel naar voedsel.
Stukken grond zijn ingezaaid met Tarwe, met beregeningsapparatuur erbij. De rivier zorgt voor het water om te sproeien. Wolken komen weer aan de lucht en in de verte tegen de bergen, zien we de zonnestralen tussen de wolken schijnen.
Bij de brug aangekomen zien we 2 wandelaars, aan hen vragen we of het Hotel Juan Manuel open is. Mocht het dicht zijn, dan loop je niet voor niets die kant op. Maar het antwoord is positief, dus we gaan.
Er is een kamer met bad voor ons vrij en we kunnen er eten. Helaas gaat de keuken niet voor 21.00 uur open, dus moeten we geduld hebben.
Maar uiteindelijk, de Forel smaakt heerlijk.

Blauwe Kiekendief, Hop, Koolmees, Witte Kwikstaart, Buizerd, Raaf, Putter.
Citroenvlinder, Koolwitje, Groot Koolwitje,
Blauwe Waterjuffer. Groene Salamander.
Vandaag 29 kilometer, maximaal 17 graden.

Maandag 1 april.

7.45 uur het begint net een beetje licht te worden, openen wij onze ogen. Voor jullie een nieuwe werkweek, voor ons een wandeldag. We haasten ons niet, eerst ontbijt, daarna kijken voor een Mercado en dan, op weg. Het is 5 graden. Wanneer we 9.00 uur voor de winkel staan zien we dat deze later open gaat. Jammer dan, maar we willen niet wachten. Eerst teruglopen naar de brug waar de Camino verder gaat, 2 kilometer. Weer over de uiterwaarden van de Tera. Populieren staan in de rij, klaar voor de kap. Dat zien we verder lopend ook gebeuren, een tractor met arm die de boom omsluit wanneer er wordt gezaagd. Geen vallende bomen, maar netjes neergelegd. Zou dat wat voor de "Groene Jongens" zijn? De Koekoek laat zich weer horen en ook de Groene Specht. We zien verschillende gaten in de bomen waar een nest kan zitten, maar het roffelen op de boom betekent dat het niet genoeg is.
Voor het dorpje Calzadilla de Tera komen we langs een breed irrigatiekanaal te lopen, het is zeker 4 meter breed. Het water stroomt hard. Boeren kunnen hun kleinere kanaaltjes hiermee vullen. We verbazen ons dat er nog zoveel keien op het land liggen dat de boer aan het ploegen is voor zijn Tarwe of Maïs. Sommige keien zo groot als een voetbal.
Olleros de Tera, het volgende dorp zou een bar moeten hebben voor koffie, helaas, de bar is gesloten de Aubergue dicht. Een mevrouw die bezig is met hout hakken, vertelt ons dat er verder niets is in het dorp. Wij vragen haar of het hakken niet zwaar is? Nou, vertelt zij ons, zo gaat het al jaren en ze is tenslotte 88 jaar geworden, dus..... Zij moet het vuur opstoken voor het eten, eigen gekweekt varkentje. Met de kruiwagen gaat ze op huis aan.
We vervolgen ons pad, langs een kerkje met afdak waar enkele banken onderstaan. Het pad dat verder oploopt de heuvels in met Cipres, Steeneik, Brem, Heide en Struiken. In het gras groeit de Gentiaan en de Wilde Narcis.
Op de top hebben we een prachtig uitzicht over het Embalse de Nuestra Señora de Agavanzal, met de grote stuwdam waar we straks overheen mogen. Bij de dam is een elektriciteitscentrale in bedrijf. Het is een mooi uitzicht vanaf de dam naar de bergen rondom. In het water de weerspiegeling van bergen en wolken. Wanneer we de dam overlopen zien we dat Wespen, in een gat van de leuning, een nest hebben gemaakt.
Het verharde pad langs het stuwmeer wandelt prettig, zeker nadat we het losse grindpad hebben gehad. Vanaf het pad is het mogelijk om naar kleine strandjes te komen. In de zomer zal het hier wel druk zijn. We komen uit in Villar de Farfon, hier is een Aubergue en de mogelijkheid voor koffie of thee met koek, gratis. We rusten even uit, drinken en eten iets en doneren is het kistje. Met de eigenaar hebben we een gesprek. Hij laat ons foto's zien van "Hoe" de Aubergue was voordat zij gingen verbouwen. Nu is het een mooi onderkomen. Een Duitse, vrouwelijke pelgrim, die we al eerder hebben gezien heeft haar intrek hier genomen. Ze is van "onze leeftijd" en neemt af en toe een taxi als de weg te zwaar wordt met wandelen. Het dorp heeft een kerk, met daaromheen een 25-tal huizen. Volgens de eigenaar van de Aubergue zijn er in dit dorp 4 huizen bewoond, verder leegstand.
Ons pad loopt verder over de heuvel met open stukken, ze zijn begroeid met veel Gras, Brem en Struiken. Tegen een bomenrij zien we een Vos lopen. Hij kijkt ons aan en loopt rustig verder, hij verwacht van ons geen kwaad.
Boven de bergen komen donkere zware wolken en we zien dat het gaat regenen, halen we het dorp nog voordat....
Een groepje ATB-fietsers passeert ons, 1 van hen verliest zijn telefoon, "Oei", op dit keienpad blijft niet veel heel.
Het dorp Ríonegro del Puente bereiken we voordat het gaat regenen. Bij een bar-restaurant kunnen we een sleutel halen voor de Aubergue. De Portugese pelgrim zien we hier terug.
Vanaf 19.00 uur kunnen we een pelgrimsmenu eten in het Restaurant. Fijn, daar verheugen we ons op.

Vandaag 26 kilometer en maximaal 16 graden.