Smeltend asfalt in september

Zoals gebruikelijk vertrokken wij om half 9. De dag begon frisjes, maar het duurde niet lang voor de jas uit ging. We kruisten de Vence (11e rivier) en de St. Lambert (12e rivier) en steeds was het op en neer. Omhoog duurde lang en de daling (veel) te kort. Later kwamen we bij de Aire (13e rivier), maar misschien hadden we wel enkele stroompjes vergeten.
Nergens was een café te bespeuren, dus moesten we in Guincourt onze eigen drank aanspreken na 32 km fietsen.
Zo nu en dan hadden we geweldige vergezichten. In dat landschap ook witte vleeskoeien. Verder lagen overal mooie pakken stro, net sjoelschijven op hun kant. In deze bloemrijke omgeving zagen we Moerasspirea, Luzerneklaver, Kromhals, Koekoeksbloem en Walstro.
Snel volgde een zware klim en nog één en nog één. Als dank voor deze inspanning mochten we 3 km langs het Canal des Ardennes rijden. Even bijkomen. Uiteraard was het daarna weer klimmen geblazen, maar daar kregen we als beloning het fantastische Panorama Voncq. Tegen een heuvel was een privé zwembad en daar vandaan kwamen heerlijk koele geluiden.
Na 50 km was het tijd voor de lunch. De koploper genoot van de sluisjes en na deze vakantie is hij vast specialist in de waterbouwkunde. Op ons pad kwamen Hazelworm, Eekhoorn, Groene Salamander, Geaderd Witje en helaas een dode Das. Zonde van zo'n mooi en groot dier. Voor de vogels mochten we veel Buizerds, Torenvalken, Gele en Witte Kwikstaarten, Waterspreeuwen, Reigers, Kauwtjes, Huiszwaluwen, Heggenmussen, Vinken, Groenlingen en jawel, zelfs de eerste IJsvogel noteren.
Voorbij Vouziers was een militaire begraafplaats. We lazen dat hier 6218 Franse, 575 Geallieerde en 1842 Duitse soldaten begraven liggen, als gevolg van het Ardennenoffensief. Daar werden we stil van.
Bij Olizy hielden we onze drinkstop en aten een broodje. Een zwerfkat kreeg een stukje brood van de koploper en hij sprak het beestje aan met de roepnaam "Teun!" We hadden 68 km afgelegd en de temperatuur was opgelopen tot 33 graden! Het asfalt smolt hier en daar en dat in september.
Voor de Fransen is de zondag familiedag. Allemaal bij elkaar in de tuin en met dit weer natuurlijk de BBQ aan. De geuren kwamen ons tegemoet.
Na 98 km (14.5 km gemiddeld) belandden we in Romagne-sous-Montfaucon op een camping met chambres d'hotes. Er waren Nederlandse eigenaars, dus het gesprek verliep soepeltjes. Het was heel fijn, dat ze ook voor ons wilden koken. Zodoende blijft het noodrantsoen in tact. En morgen willen ze ook voor ons ontbijt zorgen. Waar vind je dat nog!
Maar nu eerst douchen, eten (buiten natuurlijk, we zaten per slot van rekening op een camping), uitrusten en genieten van de ondergaande zon op deze windstille avond!!
Morgen weer een dag. Dan is het weekend voorbij en kunnen jullie bijkomen tijdens het lezen van de verslagen en dat uiteraard onder werktijd!