Washok of bushok?

Op het gebruikelijke tijdstip waren we weer op pad. We deden wat inkopen in Dun-sur-Meuse (14e rivier) en namen niet het eenvoudige jaagpad, maar gingen door de Val du Dunois (15e rivier). We gingen rechts omhoog, kruisten de rivier en dan links omhoog. Als een waterskiër achter een motorbootje. In het bos hoorden we motorzaaggeluiden. Ook liepen daar truffelzoekers.
Vandaag had Marianne niet al te beste benen. Vooral het opstarten na een pauze ging wat moeizaam, zeker als direct geklommen moest worden. De bedompte lucht deed daar geen goed aan. En de dazen staken nu ook tijdens het fietsen. Maar de planten maakten weer veel goed: Cichorei, Kluwenklokje, Grasklokje, Brunel, Speerdistel, Biggekruid, Boterbloem. De Bramen waren soms op.
Na 30 km kwamen we in Louppy-sur-Loison (16e rivier) Op de brug over de rivier dronken we uit eigen voorraad. De vissers zijn tegenwoordig ook mobiel bereikbaar. Jammer voor hen, makkelijk voor moeder de vrouw.
Montmédy had een mooie citadel, waar men een geweldig uitzicht over de omgeving had. Het viel ons op dat ganzen soms nog beter het erf bewaken, dan honden. We hadden bijna België bereikt. We staken minstens 4 keer de Thonne over (17e rivier) en toen we Thonne-la-Long bereikten na 50 km vonden we het tijd worden voor de lunch. Op de trappen voor de kerk konden we in de schaduw zitten, want na het begin van de dag met wat druppels, was het later weer zonnig en warm. Bij een muurtje scharrelde een Hermelijntje met leuke kraaloogjes rond. In dit vogelrijke gebied noteerden we: Zwartkoppen, Staartmezen, Kraaien, Gaaien, veel Spechten en Buizerds.
Later tijdens onze cola-stop in Buzenol (na 72 km) begon het lichtjes te spetteren. We vonden in een washok een droog plekje. Aan de andere kant van de Maas zagen we wijngaarden! In Messancy kruisten we onze derde fietsroute, dus een beetje bekend terrein.
Op het laatst moesten we vooral door de bossen rijden. Na zo'n bos merkten we pas goed, dat we ons utzicht misten. Op het land was het erg druk. Het laatste gras ging eraf, tarwe ging erin.
Op het drielandenpunt in Pétange op 445 meter hoogte vonden we onderdak. Hetzelfde hotel als bij die keer toen de koploper zijn ketting in tweeën had gefietst. Het was ook nog even duur, dus we zoeken iemand die hier in deze omgeving een Bed&Breakfast wil beginnen. We hadden geen zin om minstens 20 km door te fietsen. Op onze teller stond al 105 km (15.2 gemiddeld). Naast ons was een 6-daags tennisttoernooi voor subtoppers aan de gang. Op de parkeerplaats opvallend veel Audi's en Alfa's. Rond het hotel zagen we nog geen bekende spelers. De spelers die we zagen, verveelden zich overduidelijk.
We konden lekker buiten eten en werden daarbij in de gaten gehouden door een tiental Vleermuizen.