O wat is het leven fijn als de zon schijnt

10 maart.

Gisteravond selfmade eten uit de mercado, het restaurant was gesloten.

Vanmorgen bij een bar ons ontbijt gegeten en gelijk onze proviand ingeslagen. Totale kosten € 8, 'n koopje. Vandaag onderweg nergens een bakkie leut. Alles zelf meenemen. Het is nu 14 graden met zon.

Onder de goot van de kleine Markthal zien we 54 nesten van Huiszwaluwen. Kees is helemaal "in de ban". Op de kerktoren een nest met Ooievaars. De Mussen, Merels, Spreeuwen, Blauwe Ekster en ander klein grut, niet te tellen.

Vandaag een lastige etappe. Veel klimwerk. Eerst een stuk langs de N-weg. Langs de weg staan borden dat er een Rally wordt gereden. Hopelijk niet vandaag, al zou je het soms denken. Gelukkig mogen we na 3 kilometer afslaan en lopen langs en door Olijfgaarden. Het pad is in begin breed genoeg, maar wordt al snel smaller en we lopen achter elkaar. Bij sommige boerderijen worden we begroet door "de bewaking". Nieuwsgierig kijken ze ons na. De begroeiing rond de huizen is karig, Mimosa bloeit en er is Klimop, maar verder zorgt men meer voor de Olijfgaarden. Aan de geblakerde bomen zien we dat er vorig jaar brand is geweest, een schadepost voor de teler.

Met de zon in onze rug en wind in het gezicht is het heerlijk wandelen. Doordat het warmer wordt komen er ook vogels zweven op de thermiek. Eerst 5, maar na een uur zien we 20-25 Gieren zweven. Een mooi gezicht.

We eten rond 12.30 uur, lekker in de zon, de jas gaat uit. Het lijkt wel vakantie. Bijna 14 kilometer.

Vlinders worden wakker, Koolwitje, Hooibeestje, Luzerne en de Spaanse Pijpbloemvlinder, een mooie met rode vlakjes op de vleugels.

Na een pittige klim, die je alleen op je voorvoet kan lopen, komen we op een breder pad langs boerderijen met wat kleinvee onder de bomen. In de verte het geluid van een quad, een goed voertuig voor deze omgeving. Een Hop vliegt over ons pad en een Groene Specht lacht ons toe. Een Torenvalk staat te "bidden". Wanneer de honden aanslaan bij een huisje dat in aanmerking komt voor renovatie, komt er een 80-plusser naar het hek. Hij vertelt ons dat er over 3 kilometer een watertappunt is, want op deze weg is er verder, nada nada. Kapito?? Ach ja, we weten het. Muchas Gracias.

Na 19 kilometer en 800 hoogtemeters bellen we Juan. De laatste kilometers zijn voor hem.

We vinden ons onderkomen in de Aubergo Muncipal van Alcaracejos, onze bedden zijn al opgemaakt en we krijgen zelfs een handdoek. Dat is verwennerij. Meestal gebruik je eigen slaapzak en handdoek.

Na het douchen kunnen we heerlijk buiten zitten in het zonnetje, het is er 19-20 graden om 16.30 uur. Straks lekker eten en op tijd "de kooi" in.