Weer niemand onderweg

15 maart

Vanmorgen van de trein wakker geworden, 7.00 uur. Rustig aan, geen zin in haasten. Na het ontbijt komen we moeilijk weg. De Senora wil ons van alles vragen. Via de vertaal-app lukt dat aardig. 9.00 uur kunnen we weg. Via een karrepad komen we weer op de route. De zon schijnt, het is windstil en geen wolkje te zien. 8 graden.

De route gaat door akker- en weilanden. Veel Tarwe en kleine gaarden, ook Druiven. Schapen, waarvan sommigen in omheinde stukken lopen, maar ook door een herder worden "uitgelaten". Wanneer we het spoor oversteken zien we een klein meer. Wilde Eend, Blauwe Reiger, Steltkluut en Meeuwen. Rode Wouw, Buizerd en Ooievaar zweven door de lucht op zoek naar voedsel. In bossages zien we Europese Kanaries, hoe bijzonder. Zwarte Roodstaart en natuurlijk de Kuifleeuwerik is er ook.

We passeren een Ruïne, La Mata. Het bouwsel is nu overdekt, maar is 4 á 5 jaar voor Christus ontstaan. Het hele bouwsel herbergde 20-25 personen. Het had een eigen watervoorziening en voedselopslag. Het bouwsel ligt hoog zodat je heel de omgeving kan zien en controleren.

In de verte zien we Magacela, een plaatsje waar we koffie kunnen doen. Maar voordat we daar aankomen zijn we een uur verder.

Magacela is een langgerekt dorp. Beneden vinden we een kleine supermarkt. Corry spreekt een bakker aan om brood te kopen. Het brood dat gekozen wordt verdwijnt in een tasje en de bakker wil geen geld. En voor manana, het ontbijt, krijgen we ook nog wafeltjes mee. Dat is nog eens aardig. We kopen onze andere proviand en lopen de route verder. Volgens de winkelierster is er verder hoger gelegen een bar voor koffie. De route loopt ook erg omhoog, een flinke klim. Dat is even verrassend voor ons en de benen protesteren. Maar er is een bar, met koffie en donut. We ploffen neer op de stoelen, in de schaduw het is 18 graden, 12.00 uur.

Boven bij een egaal stuk van het dorp enkele bankjes, met een schitterend uitzicht over de vlakte. Het dorp verlaten we dalend langs de akkers over een karrespoor, langs verschillende poelen, met Waterranonkel.

De lunchpauze houden we in de schaduw van de Eucalyptusboom. 14.00 uur, 15 kilometer. Jammer dat het langs de weg is waar de auto's voorbij razen. In de berm bloeit Engels Gras, Paardenbloem en Voederwikke.

Net voordat we la Haba bereiken zien we een recreatieplas. Het is er nu nog stil, geen zwemactiviteiten. Dat zal zomers wel anders zijn. Op het water verschillende vogelsoorten. De Meeuwen zijn door de lichtinval moeilijk te herkennen. Kees heeft geen verrekijker mee. Wel herkenbaar, de Steltkluut, Wilde Eend en Ooievaar. De Boerenzwaluw vliegt over het water om te drinken.

We bereiken het dorp en de Aubergue om 15.30 uur. De deur wordt open gedaan door één van de andere gasten. Hij neemt ook contact op met de Senora. Zij komt ons helpen met een kamer. Terwijl we wachten, verzorgt de jongeman iets te drinken. Muchas Gracias. Een jongedame, ook een gast, helpt ons met de taal, zij spreekt redelijk Engels.

We drinken in de enige geopende bar een Radler voor de dorst. Na 18.00 uur gaat de supermercado open waar we ons avondmaal kunnen kopen. Dus weer zelfvoorzienend, ook voor morgen het ontbijt.

Vandaag 22 kilometer, maximaal 26 graden.