Stelletje fossielen

We vertrokken om 09.00 uur. De weg leidde ons over grote, open vlaktes. Het was klimmen en dalen geblazen tussen de 900 en 1200 meter langs de mooie vestingstadjes en burchten, waar El Cid vroeger de boventoon voerde. We volgden een stukje de rivier Duero. Wel alles met tegenwind.
Het was wel jammer, dat lang niet alles open was. Daardoor was het erg stil met slechts zo nu en dan een zeldzame auto. Er waren opvallend veel kleine beekjes, die door diep uitgesleten, mooie kloven stroomden. We kwamen langs wijngaarden, zonnebloem- en paprika- en verder veel stoppelvelden natuurlijk. Castilio Gormaz tekende zich mooi af tegen de lucht.
Na 30 km dronken we koffie in Berlanga de Duero. De pleisterplaatsen waren hier bepaald niet dik gezaaid.
De lunch gebruikten we in Caltojar na 42 km onder het afdakje van een kapel. Het was echt een dorpje van niks. Enkele wespen wilden ook mee-eten. Dus moesten we goed oppassen bij het nemen van een hap. Sluierwolken namen langzamerhand de overhand. Volstrekt onverwacht, in the middle of nowhere, moesten we over een rotonde. Wie was op het idee gekomen om hier ..... Tja, je moet toch wat met dat geld van Europa.
Na twee 8 % beklimmingen bereikten we Rello. Achter ons zagen we de bui al hangen. We reden door smalle straatjes en volgens de Koploper moest hier een bed te vinden zou zijn. Maar de wel aanwezige Rural was dicht. Een andere misschien? En toen kwam een goed Engels sprekend echtpaar naar ons toe. Zij hadden ons al drie keer voorbij zien rijden. Zij speelden voor tolk bij een mevrouw die waarschijnlijk wel een overnachtingsplaats had. Die mevrouw moest eerst even telefoneren. Wij dronken ondertussen een cola in een bar. Mevrouw kwam terug en ... we kregen een heel huis voor één nacht en morgenochtend een ontbijt om 08.30 uur! Dit kwam wel heel goed uit, want de bui had ons ondertussen ingehaald. Nu bleek ook dat het Spaanse echtpaar hier op vakantie was (zelf woonden ze in Madrid) en ons drie dagen geleden in de buurt van Mudahor al gezien hadden. Deze ontmoeting heeft zo moeten zijn.
Na het douchen liepen we door het ommuurde vestingstadje. Het geheel is gebouwd op een hoge en smalle rots. Kinderen probeerden fossielen te verkopen, maar dus niet aan ons. Wij konden ze niet meenemen. Klokken begonnen te luiden en een ieder spoedde zich naar de kerk. Zelfs de bar ging dicht! Het was maar te hopen, dat 'ie straks weer open zou zijn, want we moesten nog eten.
Wij gingen ondertussen naar de finish van de Vuelta kijken. Door zulke vlaktes zwerven wij ook. De dochter van die mevrouw kwam vragen of we warm water hadden. De Spanjaarden blijven toch steeds erg attent. Jawel hoor:). Geen spartaans gedoe deze keer.
In de bar konden we alleen wat drinken. In het hele dorp was niets te eten. Dus het werd macaroni uit het noodrantsoen!

Veel vogels vandaag: Vale Gier, Ruigpootbuizerd, Kuifleeuwerik, diverse andere oude bekenden en veel klein grut.

Linea: Marinero. Petje?

Afgelegd 56 km, 12.4 gemiddeld en 528 hoogtemeters.