Koffie (niet) verkeerd
Door: cenk
Blijf op de hoogte en volg Corry en Kees
01 September 2014 | Spanje, Maranchón
De hele stad was nog in rust toen wij om 07.45 uur vertrokken. De weg ging geleidelijk klimmend en dalend richting Horna. Na deze plaats moesten we weer op de pedalen. We bleven op vrij grote hoogte. Langzaam ontwaakte het land en ook de herten die we in de verte hoorden burlen. Toen begon het betere klimwerk naar Medinaceli gelegen bovenop een heuveltop. We hadden trek in koffie en dat was de enige reden dat we het gingen wagen. De stad was erg mooi met smalle straatjes uit de Romeinse periode. Het uitzicht was magnifiek en de stempels ook. De koffie smaakte heerlijk na 35 km fietsen.
Als dank voor de klim mochten we nu afdalen. Alle remmen los! Voor zover we durfden althans. Na de kruising bij Arbujuelo kregen we een klim van 5 km voor de kiezen en het was toch al zo heet. De volle zon en de hoge temperatuur vraten energie. Nergens was schaduw, ja soms van één klein verdwaald boompje. Toen volgde een stuk van 8 km op hoogte. De HSL kwam ook hier nog. Toen we er onderdoor fietsten, floot'ie net boven ons langs. Op die hoogvlakte in het gebied van de Gargantas was niets anders te vinden dan stenen. Het leek of er brand was geweest, vandaar natuurlijk het gebrek aan bomen/schaduw. Er was wel nieuwe aanplant, maar daar hadden wij nu nog niets aan. Het voelde wel aan alsof we op hoogtestage waren. Op 1300 m hoogte reden we langs een windmolenpark van 10 bij 10 km. We begonnen met het tellen van windmolens (was dit de route van Don Quichot?) maar stopten er mee toen we al voorbij de honderd waren. Er was ook een steeneikenbos, dat paste beter in het landschap.
In Layna, na 51 km, stopten we op een plein om te eten. Kijk, hier zaten we wel in de schaduw. Het viel trouwens op dat de mensen ook hier enigszins vreemd naar ons keken. Het voelde aan of we in dit dorp het nieuws van de dag waren!
Na het eten moesten we wederom klimmen. "Slechts" drie kilometer maar wel tegen 10%. De benen protesteerden heftig. De vangrail knalde van de hitte. Je kon er een ei op bakken. Tenminste als we die bij ons hadden gehad.
We maakten een cola-stop na 63 km en op 65 km bereikten we het hoogste punt, 1360 meter. We konden hier een eind kijken en als de Vuelta vandaag bovenop een berg zou finishen, hadden we ze misschien ...... Anders dan bij ons is het in de Vuelta blijkbaar veel kouder. Daarna daalden we af naar Maranchón, een klein stadje. Volgens de Koploper moest hier een bed te vinden zijn. Een behulpzame dame liet ons bellen. Het ging half in het Spaans en half in het Engels, maar het lukte. Een groot huis met een keuken om ons eigen potje te koken. Moesten we nog wel eten kopen natuurlijk. We fristen ons op en na een buitje gingen we een cerveza halen in de bar waar we daarnet zo goed geholpen waren. Zouden ze ook tapas hebben? Wat ons opviel was het vertrouwen van de mensen in de bar. We bestelden binnen drankjes en dronken ze buiten bij een zitje onder de bomen op. Nog maar een bestelling en weer niet afgerekend. Toen we weggingen betaalden we pas.
Een huis met een afdakje en een zonnescherm bleek een winkel te zijn. We kochten eten en vino tinto. Het hele maal voor 12 euro. Zo hadden we toch ons Menu del Dia. En de cervezas kostten slechts 8 euro.
Tot slot kwam de eigenares van de Casa met haar zoon (sprak Engels) vragen of ze het goed had begrepen, dat het voor één nacht was en of alles goed was! Bellisimo!
André: De bolletjestrui heet hier "maillot lunares". Wel bij blijven, hoor!
Vogels: Bijeneter, Hop, Torenvalk, Ekster, Buizerd, Sperwer, Gekraagde Roodstaart, Grote Bonte Specht, veel Heggenmussen, Witte Kwikstaart en Spreeuwen.
Afgelegd 68 km 12,8 gemiddeld en 1005 hoogtemeters.
Als dank voor de klim mochten we nu afdalen. Alle remmen los! Voor zover we durfden althans. Na de kruising bij Arbujuelo kregen we een klim van 5 km voor de kiezen en het was toch al zo heet. De volle zon en de hoge temperatuur vraten energie. Nergens was schaduw, ja soms van één klein verdwaald boompje. Toen volgde een stuk van 8 km op hoogte. De HSL kwam ook hier nog. Toen we er onderdoor fietsten, floot'ie net boven ons langs. Op die hoogvlakte in het gebied van de Gargantas was niets anders te vinden dan stenen. Het leek of er brand was geweest, vandaar natuurlijk het gebrek aan bomen/schaduw. Er was wel nieuwe aanplant, maar daar hadden wij nu nog niets aan. Het voelde wel aan alsof we op hoogtestage waren. Op 1300 m hoogte reden we langs een windmolenpark van 10 bij 10 km. We begonnen met het tellen van windmolens (was dit de route van Don Quichot?) maar stopten er mee toen we al voorbij de honderd waren. Er was ook een steeneikenbos, dat paste beter in het landschap.
In Layna, na 51 km, stopten we op een plein om te eten. Kijk, hier zaten we wel in de schaduw. Het viel trouwens op dat de mensen ook hier enigszins vreemd naar ons keken. Het voelde aan of we in dit dorp het nieuws van de dag waren!
Na het eten moesten we wederom klimmen. "Slechts" drie kilometer maar wel tegen 10%. De benen protesteerden heftig. De vangrail knalde van de hitte. Je kon er een ei op bakken. Tenminste als we die bij ons hadden gehad.
We maakten een cola-stop na 63 km en op 65 km bereikten we het hoogste punt, 1360 meter. We konden hier een eind kijken en als de Vuelta vandaag bovenop een berg zou finishen, hadden we ze misschien ...... Anders dan bij ons is het in de Vuelta blijkbaar veel kouder. Daarna daalden we af naar Maranchón, een klein stadje. Volgens de Koploper moest hier een bed te vinden zijn. Een behulpzame dame liet ons bellen. Het ging half in het Spaans en half in het Engels, maar het lukte. Een groot huis met een keuken om ons eigen potje te koken. Moesten we nog wel eten kopen natuurlijk. We fristen ons op en na een buitje gingen we een cerveza halen in de bar waar we daarnet zo goed geholpen waren. Zouden ze ook tapas hebben? Wat ons opviel was het vertrouwen van de mensen in de bar. We bestelden binnen drankjes en dronken ze buiten bij een zitje onder de bomen op. Nog maar een bestelling en weer niet afgerekend. Toen we weggingen betaalden we pas.
Een huis met een afdakje en een zonnescherm bleek een winkel te zijn. We kochten eten en vino tinto. Het hele maal voor 12 euro. Zo hadden we toch ons Menu del Dia. En de cervezas kostten slechts 8 euro.
Tot slot kwam de eigenares van de Casa met haar zoon (sprak Engels) vragen of ze het goed had begrepen, dat het voor één nacht was en of alles goed was! Bellisimo!
André: De bolletjestrui heet hier "maillot lunares". Wel bij blijven, hoor!
Vogels: Bijeneter, Hop, Torenvalk, Ekster, Buizerd, Sperwer, Gekraagde Roodstaart, Grote Bonte Specht, veel Heggenmussen, Witte Kwikstaart en Spreeuwen.
Afgelegd 68 km 12,8 gemiddeld en 1005 hoogtemeters.
-
02 September 2014 - 00:28
Corry:
Ik ben jaloers op deze Spanjaarden. Zou zelf ook best een beetje van deze gastvrijheid willen. Geen achterdocht mogen jullie zomaar in hun huis
Slapen, koken. Jullie zijn wel een BEZIENSWAARDIGHEid Hoe zou dat nou komen. Kees met een dames fietsbroek? ? Mooie belevenissen hoor ga zo door
-
02 September 2014 - 08:09
Goris:
Koffie niet verkeerd, Gastvrijheid niet verkeerd, Maaltijd niet verkeerd, Helling 10% = verkeerd. Hadden ze gisteren in de Vuelta geen rustdag? Tijd voor het team `koploper` voor een rustdag. Alleen hoe kom je uit zo`n rustdag. Ik geniet van de berichtgeving. -
02 September 2014 - 08:21
André G.:
Sorry Marianne mijn Spaans is niet echt top. Naast biologie krijg ik ook nog onderricht in deze ongetwijfeld prachtige taal. Het is een prachtig land met zeer gastvrije inwoners. Hopelijk zakken de temperaturen een beetje en kunnen jullie nog meer genieten van de schitterende omgeving. -
02 September 2014 - 08:55
Herbert:
Hallo Corry en Kees.
Al weer een aantal malen genoten van jullie reisverslagen.
Ga zo door en geniet er van.
Groeten.
herbert -
02 September 2014 - 17:00
Lyanne:
Hey een selfie! ;) -
02 September 2014 - 22:48
Ruud En Tonneke:
Pff zwaar hoor! Leuk zo'n selfie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
