Hoezo wegversperring!?

We dachten dat we vanmorgen een ontbijt zouden krijgen, maar dat moesten we bij de buren halen. Maar die hadden zich verslapen. Toen we weg gingen was het daar zojuist open. Net buiten het dorp was al een kudde op stap. Eén geit ging met ons mee. Wat nu? Dan maar terug brengen. De herder bedankte ons met een welgemeend "Gracias".
Vijf kilometer verder stootten we op een wegversperring. De Koploper rekende uit, dat we dan 21 km moesten omrijden. "We wagen het er de komende 6 kilometer maar op," besloot Marianne. Dat ging prima, zelfs tot aan de splitsing toe. Er was al heel wat werk gedaan, maar Jan van Putten kan voorlopig niet met pensioen. Er is hier nog veel werk te doen en de kranen stonden al klaar. Na de splitsing bleven we op de oude weg rijden. Een gedeelte was al klaar, een ander gedeelte was afgegraven. Maar alles goed te berijden. Zeker nu het autovrij was. We ontdekten wederom een Dwergarend. En nu heel zeker. We hoorden ook het geluid. We stopten in Fuentelespino na 30 km. Tijdens het koffie drinken probeerden we het geluid uit met een vogel-app. En ja hoor, iedereen keek omhoog. We hadden voorlopig de steile klimmetjes even gehad. Het was al weer 25 graden en er was sprake van sluierbewolking.
Na de koffie reden we weer tegen een wegversperring aan. Hoezo 10 km omrijden, daar doen wij niet aan. Gelukkig was het zondag en lagen de wegwerkzaamheden stil, anders waren we in totaal zeker voor 30 tot 40 km de klos geweest. We reden in het gebied La Mancha. Een steeds veranderend landschap. Eigenlijk was er steeds om de 50 km een ander landschap. De Zonnebloemen moesten er nu ook aan geloven.
We bezochten het Castillio de Belmonte, dat om 14.00 uur dicht ging. Het was indrukwekkend groot en ommuurd. Men is bezig hier een restaurant van te maken. Sommige zalen waren al ingericht met meubels en kleden. We bewonderden mooie plafonds en de houten trappen waren nog goed in tact. We wilden bij het Castillio eten, maar na de koffie was de wind opgestoken en die was inmiddels hier boven zo strak, dat het beleg van je brood waaide. Dus gingen we eten in het dorp Belmonte.
Vervolgens fietsten we over een rechte weg van 17 km, met tegenwind en bezaaid met 8 à 9 heuvels. Net als je dacht, dat we er waren ...... Pfft. We kwamen langs mooie olijfgaarden en zelfs nieuwe wijngaarden (de oogst was vandaag begonnen). Waren deze laatste gaarden als compensatie van de wegenbouw bedoeld? Hier stonden al wel de beroemde molens, waar in vroeger jaren tegen gevochten werd door Don Quijote. De molens behoren tot het Unesco Werelderfgoed.
We bereikten Mota del Cuervo na 68 km. We gingen een slaapplaats zoeken. We werden enorm geholpen in de bar waar we cola dronken. Men liep zelfs met ons mee. We kwamen bij een groot huis met veel appartementen, een Casa Rural! De mevrouw die open deed, herkenden we. Ze was ons gepasseerd met de auto en had geclaxonneerd. Maar toen zochten we nog naar een cola-stop. Ze liet ons het huis zien en sprak heel rapido, maar tranquilo verstonden we haar beter. We namen de kamer en fristen ons op, gingen wat cerveza drinken en gingen op zoek naar iets om te eten. Er was een beetje bewolking gekomen, maar die trekt meestal om een uur of 8 weg. Ook vandaag werd weer de grens van 30 graden bereikt.
Wat krijgen we nu? Er wordt vuurwerk afgeschoten. Aiaiai, fiesta!

Vogels: Bruine Kiekendief, Buizerd, Torenvalk, Ekster, Kuifleeuwerik, Paapje, Dwergarend, Spreeuw en veel klein grut, waarschijnlijk veel Fitis en Tjiftjaf. En niet te vergeten twee prachtige groepjes Rode Patrijzen.

Afgelegd 68 km, gemiddeld 14.0 km en 588 hoogtemeters.