Twee verdwaalde bomen

Maandag. Jullie gingen werken en wij gingen om 08.15 weg, uitgezwaaid door mevrouw. De temperatuur was friego, 17 graden. We reden een stuk over de N420. Leek wat op de N58. We reden op het uiterst rechtse strookje naast de rijweg. De camino's scheerden vlak langs. Volgens de Koploper leek het, of Don Quijote achter je aan zat. Na 10 km negeerden we maar weer eens een wegafsluiting.
In El Toboso onder een strakblauwe lucht dronken we koffie, die prima smaakte. Steeds konden we al lang van te voren zien, hoe de weg door het landschap liep. Na de N-weg, was het nu een stuk stiller. Een Haas sprintte door een wijngaard. Mal estado, dus. Niks voor ons, wij houden het bij de weg. We kwamen langs een varkensmesterij die 16x zo groot was als die van Van Genugten. Omdat het hier altijd waait en de vlakte groot is, is de geur zo weg. Ons uitzicht bestond uit olijf- en wijngaarden. De druiven werden geoogst, soms zelfs met de hand. We zagen een ommuurde bodega-hacienda. En de temperatuur was al opgelopen tot 26 graden.
Onze tweede stop was in Campo de Criptana na 34 km op een plein bij het gemeentehuis. We dronken nog eens koffie. Langzaam wakker worden, hè. De werkweek duurt nog lang.
Rond 12.30 uur arriveerden we in Alcázar de San Juan. De plaats maakte weinig indruk op ons en het was daar veel te druk met een kermis en zo. Marianne besloot, dat hier niet gestopt ging worden en de Koploper .....ging mee. Dan maar in één keer over de vlakte van La Mancha. Vijf km verder was wel een hotel met een bodega en zo, maar ayjay, 4 sterren. Non, dat kon de Koploper niet betalen. Na 63 km, zo maar ergens langs de weg in de schaduw van twee verdwaalde bomen, aten we. Gelukkig stond er wat wind en was een enkel wolkje aan de lucht verschenen, anders waren we Plancha (doorbakken) geweest. Marianne riep vergeefs om een anker om achter een volle druivenkar te hangen. Alleen die drankgeur al .... Om ons heen nu ook meloenvelden. Die smaken prima! Verder zagen we paprika's en uien.
Van Alcázar naar Manzanares was het een slordige 50 km. Wel met nieuw asfalt en soms een bocht naar links en soms naar rechts. Ze hadden bij bodega's en rotondes Bandes Sonoras gemaakt, jullie weten wel hobbels die de snelheid van de auto's moeten verminderen. Maar dat was een Spaans grapje, want er was haast geen verkeer. We telden slechts drie auto's op die 50 km van de CM3107. De Koploper die meende, dat hij hier ook aan mee betaald had, vond het in ieder geval prettig om over het mooie, gladde asfalt te rijden.
Zodra we in Manzanares aankwamen, maakten we eerst een cola-stop. Op het plein zat een jong stel ( 20 à 25 jaar) en zij spraken ons aan in het Engels. Ze wilden weten waar we vandaan kwamen. Ze gaven ons advies om een bed te vinden. Very nice.
De stad was vrij groot en had een leuk centrum. Het hostal lag tegenover het theater. Alle vloeren en trappen waren van marmer. De fietsen gingen in de opslagkamer. Het hostal heet "El Ancla" en dat heeft toch iets zeeman-achtig!
De mensen van het hostal zijn heel aardig. Willen we op het terras? Prima. Willen we extra? Prima. De Koploper lust wel een hele koe. Prima. Het meisje loopt zich de benen uit het lijf voor alle gasten. We nemen nog maar een extra koude ..... anders wordt 'ie warm, want het is nog steeds 26 graden hier op het terras! Dat wordt een warme nacht.

In de verte doemen de heuvels al weer op. Maar die zijn voor .....

Vogels: Deze dag niet veel vogels. Wel veel Hop, Buizerd, Bruine Kiekendief, Zwarte Kraai, Huiszwaluw en Havik. Verder zagen we een Vos en die sprintende Haas. Langs de weg lagen tamelijk veel aangereden dieren.

Robert: Hebben jullie een bouwweg van 16 km? Dan zijn jullie aan een groot project bezig!!
Riet: Het is voor beiden afzien. Kees kan beter klimmen en Corry heeft de lange adem.
Linea: Wat een heerlijk ontbijt. Dat mis ik wel.

Afgelegd 94 km, gemiddeld 16.9 km en 383 hoogtemeters. 31 graden.