Bienvenuto Ciao

Vanmorgen een selfmade ontbijt. De € 10 p.p voor ontbijt kunnen we anders besteden.
We verlaten Thusis om 9.30 uur. De zon schijnt het is 15 graden, een mooie morgen. Het traject dat we afleggen is Unesco-waardig. Mooie uitzichten op de bergen, de alpenweides en de laatste blik op de Rhein. Over verschillende bruggen en door tunnels, de langste heeft een lengte van 5,5 km.
In Preda is een spoorwegmuseum. Voor kinderen zijn er leuke "doe-activiteiten".
We bereiken St. Moritz om 11.00 uur op 1850 meter hoogte. Over het meer staat een harde, stevige koude wind. We krijgen kippenvel als we stilstaan om te kijken hoe we de route verder kunnen oppakken.
We volgen de weg langs het turquoise meer tot Champfer. Hier drinken we koffie met iets lekkers. Het is 12.00 uur voor de meeste mensen etenstijd. Op het meer veel parasurfers en windsurfers. Verschillende campings vol met toeristen die watersport beoefenen. Veel motorrijders rijden deze route. Gelijk hebben ze, lekkere bochten, mooie vergezichten.
De alpenweiden begroeid met vele soorten planten: Herfststijloos, Monnikskap, Boterbloem, Andoorn, Salie, Echt Walstro, Lupine en Knoopkruid met diep roze paarsrode kleur.
Bij het uitzichtpunt Malojapas eten we onze lunch, 20 kilometer. We zitten uit de wind want het waait lekker op deze top. Het is 15 graden.
Het uitzichtpunt kijkt op de weg vol met haarspeldbochten die we straks gaan dalen. Dat wordt stoom uit de remmen. De haarspeldbochten nemen we voorzichtig maar de stukken waar we overzicht hebben op de weg gaat iets sneller. Marianne zou een boete krijgen als ze werd geflitst.
Bij de grensplaats Castasegna halen we een stempel bij het Zwitsers grenskantoor. De gendarmerie maakt grapjes over houten schoenen, maar Marianne laat hen haar waterschoenen zien. "Niks hout".
Bij Chiavenna is de daling over en volgen we het fietspad di Valchiavenna, langs de rivier de Meda. Hier is de temperatuur warmer, 25 graden. De jas kan uit.
We volgen het fietspad. Zodra Koploper weet dat hij autovrij kan rijden gaat de turbo aan. Marianne kan hem niet bijhouden en is blij als hij stopt om zijn shirt met lange mouwen uit te trekken, dan staat hij even stil.
De Luzernevlinders, Koningspage, Zandoogje en verschillende Blauwtjes fladderen over de weilanden vol bloemen.
We zien een Vale Gier zweven tegen de bergtop. Grote Gele Kwikstaarten "scharrelen" op de stenen in de rivier.
Wanneer we Verceia bereiken vinden we het mooi voor vandaag en zoeken een overnachting. Het Hotel aan het meer van Mezzola is "a Venduto".
Een bord aan de weg geeft aan dat er nog een hotel moet zijn in het dorp, maar dat dorp is tegen de bergen opgebouwd. Dat wordt klimmen. De eerste klim omhoog loopt op niets uit; geen overnachting gevonden. Terug en 2 kilometer verder weer een poging omhoog. Eerst maar vragen voor we de klim beginnen en na bevestiging wagen we de klim opnieuw.
Nu meer geluk: Hotel Saligari, uitkijkend op het meer van Mezzola en de bergen. Het is weer gelukt.
Wanneer we op het terras genieten van "la berra" is het nog 26 graden.
Vandaag 73 kilometer, 410 klimmeters, 1834 daalmeters.

Leo Huijsen: Alpenweides vol met Herfststijlloos, wel dûzende.

Jaap en Anneke: Zwitserland is mooi en schoon, alleen wel een zakje van oom Dagobert nodig.