Via di Lago

Na een goede nachtrust en heerlijk ontbijt gingen we 8.45 uur op weg. Het fietspad loopt achter campings langs die aan het Comomeer liggen. Verschillende mensen hebben zich geïnstalleerd voor de tent, sommigen liggen op de kiezels aan het water. De omheining is begroeid met de Trompetbloem, Oleander en Klimop.
Bij Dongo, 22 kilometer drinken we koffie met iets erbij. Koploper: "Kan dat wel? De laatste tijd geef je geld uit als water". Marianne: "Het is weer in Euro's en ik betaal met plastic. Thuis zien we het wel".
Het is inmiddels 22 graden geworden. Vanmorgen bij het weggaan was het nog 15 graden. Het beloofd warm te worden vandaag. Verder gaan we langs het meer en zien we de Waterhoen, Zwaan, Zilvermeeuw en de Wilde Eend. De Spreeuwen hebben feest op een afgemaaid grasland. De Boerenzwaluw en de Huismus scharrelen in de dorpjes die we passeren. In de berm veel bloeiende planten, Echte Koekoeksbloem, Bitterzoet en de Judaspenning met de zilveren zaadlijsten.
Bij een T-splitsing op het fietspad, wanneer Marianne even moet inhouden voor wandelaars is de Koploper "uit" zicht. Hij dacht alleen maar aan "gaan".
Na enkele minuten wachten ziet Mariannne hem terugkomen en kan de weg worden vervolgd.
Soms stopt het fietspad en is het nodig dat we langs de N-weg fietsen. Dat is best lastig, het is erg druk. Omdat deze weg ook door tunnels gaat waar de fietsers niet door mogen is het nodig dat we goed opletten.
We komen aan in Menaggio om 12.10 uur. Hier nemen we de Ferry naar Bellágio, 36 kilometer.
Wanneer Marianne tickets wil gaan kopen vraagt Koploper aan iemand welke Ferry we moeten hebben. Er komt net een boot aan en we kunnen mee. Tenminste dat denken we maar we worden halt gehouden.
"Niet deze maar de andere die eraan komt." Druk heen en weer gepraat in Italiaans en wanneer Marianne nogmaals "Bellágio" zegt, wordt er geknikt. We mogen mee.
Via een tussenstop in Cadenabbia komen we in Bellágio, om 13.00 uur, aan. Gratis en voor niks. Dat is nog eens servizio.
Eerst zoeken we een plekje aan het meer voor onze lunch. Lekker in de zon op een bankje aan het water. Daarna vervolgen we onze etappe. We mogen gelijk onze benen testen, een stevige klim omhoog. Puffend komen we boven.
De route volgt de glooiende weg langs Lago di Lecco. Hier zouden we langs Villa Giulia, een buitenverblijf van Leopold 1 van België, rijden. Maar omdat het zo druk is met langsrazende auto's, zien we hier niets van.
Net voordat we Lecco bereiken hebben we 2 tunnels, waar we wel met de fiets door mogen. De eerste tunnel is 2200 meter lang, de tweede is 1600 meter. Het geluid van de langsrijdende auto's is oorverdovend.
We bereiken Lecco en stoppen als we een terras zien, even bijkomen met een cola. Intussen is het 29 graden geworden.
De route gaat verder over een onverhard pad, we zien de Koninginnepage. Het lukt niet om deze op de foto te zetten, ze wil niet poseren.
We verlaten het pad bij de plaats Calolziocorte. We volgen de N-weg richting Bergamo. Aan deze weg ligt de plaats Cisano Bergamasco en volgens het boekje moet hier een betaalbaar hotel zijn met een restaurant. Dat hotel vinden we inderdaad, we kunnen slapen en morgen ontbijt, maar helaas het is "vacance" en de keuken van het hotel is dicht. Dat wordt dan in het dorp eten.
Na ongeveer 3 kwartier gezocht, gevraagd maar niet gevonden, wordt het eten bij de Kebabsnackbar.
Uiteindelijk komen we 21.00 uur bij hotel terug. Verslag schrijven, thee drinken en kijken voor de rit van morgen. Dan lekker slapen.

Vandaag 78 kilometer en 538 klimmeters.