Erfgoed

Na een koninklijke nacht in onze torenkamer en het ontbijt vertrokken we voor onze dag op de fiets om 8.45 uur, 21 graden en de zon is er bij.
Jullie mogen aan 't werk, het is tenslotte maandag. Tenminste dat wordt van jullie verwacht, maar eerst gaan jullie lezen.
We krijgen vanmorgen gelijk een goede klimpartij te verwerken. 7 kilometer en daar zijn we een uur mee bezig voor we Fibula bereiken. Wanneer we een bar zien ploffen we op de stoelen en bestellen koffie.
Die klim viel even vies tegen zo op de vroege morgen. Wanneer we verder fietsen denk je "We hebben de klim gehad". Mooi niet! We mogen er 4 kilometer bij doen voordat de benen even rust krijgen. Door dit rustig fietsen zien we wat er in de berm groeit. Koekoeksbloem, Cyclaam, Blauwe Distel, Parasolgras, Knoopkruid, Munt en Dille. Enkele vlinders: Parelmoervlinder, Bruin Zandoogje en Dambordje.
Na Fabro laten we Toscane achter ons en fietsen nu door Umbria.
Het landschap is flink heuvelachtig, zelfs rotsachtig. Olijf- en wijngaarden zorgen hier voor inkomen. Op stukken waar de grond weinig geeft staan er zonnepanelen, ook een vorm van inkomen.
Volgens het boekje fietsen we over verharde weg. Maar volgens ons is het meer onverhard. Het onverharde pad van gisteren was bij deze weg vergeleken glad. Het wordt wel goed aangegeven. "Uitholling overdwars" of "pas op auto in greppel". Het is voor de fiets belabberd. We zien een Slangenarend, Bijeneters, Zilverreiger, Purperreiger en Tapuit.
We arriveren in Orvieto, een stad op een uitstekend plateau van tufsteen met scherpe wanden die hoog boven het dal uitsteken. Men kan zich geen betere plek indenken. Dichtbij de goden en een goed uitzicht op mogelijke vijanden.
We gaan met de kabelbaan naar boven en de fietsen mogen mee. Dat is nog eens een meevaller. Boven zoeken we een plekje voor onze lunch het is tijd voor een broodje. 23 graden en 32 kilometer. Na onze lunch gaan we de "bovenstad" in.
We krijgen een stempel van de stad en een stempel van "via di Roma". De inwoners van de stad hebben vanaf de 12e eeuw meegewerkt aan deze Dom, die in 1450 verviel aan de Pauselijke Staat. Verschillende Florentijnse en Siënese architecten en kunstenaars, waaronder Luca Signorelli, hielpen met de ontwerpen van de Dom.
De Dom heeft een voorgevel met 1 grote Bronzen toegangsdeur en 2 Bronzen zijdeuren. Boven en opzij van de deuren veel beeldhouwwerk. Om de deuren heen verschillende steunpilaren die als "posten" dienst doen. Daarboven Bronzen beelden en in het midden boven de grote deur een Bronzen troon met beeld van Maria en kind. Het bovenstuk van de voorgevel is beschilderd met meerdere afbeeldingen. De steunpilaren bij de deuren vormen de voet van de torens. In het midden boven de troon is een groot gebeeldhouwd raamkozijn, met daarin een glas-in-lood raam.
Binnen zijn er, aan weerszijde van de kerk, 7 bogen met steunpilaren. Deze steunpilaren zijn om en om grijs-witte steen. De vloer is in terra kleurig marmer, de patronen in zwart, wit en terra. Het voorste gedeelte op de vloer, ter hoogte van de zijarmen, heeft een patroon van marmeren motieven.
Het altaar met daarbij het notenhouten koor, heeft verschillende schilderingen, fresco's en daarboven in het midden een glas-in-lood raam. Het zonlicht door het raam geeft een bepaald lichteffect. Het plafond van de kerk is wit geschilderd met een afscheiding in de kleuren van de motieven op de grond. De zijarmen hebben weer fresco's, sommigen beschadigd, de "tand des tijds".
Nadat we dit alles hebben bekeken rijden we naar de kabelbaan terug en dalen af om onze route te vervolgen.
Weer krijgen we een verharde weg die toe is aan reparatie. Door het verkeer en de slechte staat van de weg is het nodig dat we onze aandacht bij het fietsen houden en niet teveel om ons heen kijken. Het stijgingspercentage zorgt er voor dat we niet te snel rijden.
We bereiken Bagnoregio en zoeken en vinden een B&B, Bellevista.
Na het douchen wandelen we het stadje in, we denken voor ontspanning van de benen. Maar dat pakt anders uit. De hoofdstraat van Bagnoregio is erfgoed van Unesco. Aan het eind van deze straat hebben we zicht op de restanten van het dorp Civita. Dit was gebouwd op een uitloper van tufsteen die vroeger veel verder uitstak naar het oosten. Door een aardbeving werd een deel van de "landtong" weggeslagen. Sindsdien ligt Civita als een verlaten dorp eenzaam op een hoge heuvel. Na de aardbeving gingen mensen nieuwe huizen bouwen in Bagnoregio. De enige rechtstreekse verbinding is via een loopbrug. Het dorp Civita kalft nog verder af door erosie. Na de vele trappen en hellingen te voet wordt het hoog tijd voor de inwendige mens. Lekker eten en drinken, het maken van het verslag en met de beentjes omhoog.
Vandaag 56 kilometer, 995 klimmeters, 27 graden en zon.

Hugo: Een gedroogd zakje kant en klaar, iets water erbij en je krijgt "wokkelpasta". Dat was ons noodrantsoen. Droog beschuit? Ach, met lekkere jam wordt het een koningsmaal.

André G.: Het roze shirtje is opgeborgen onderin de tas.