Toch gelukt

Gisteravond waren er veel lichtjes te bewonderen van de dorpen in het dal. We verbazen ons dat dit deel van Italië zo dicht bevolkt is, tenminste als we van de lichtjes uitgaan.
Het slapen ging iets minder vannacht. Het koelde niet af op de kamer, de warmte bleef hangen en geen airco: zweten dus. En dat zonder te fietsen.
Vanmorgen kregen we om 7.30 uur lekkere gevulde croissants met pan de tomate als ontbijt. Omdat het een warme dag kon worden vroeg op pad, de temperatuur is nu al 23 graden.
De eerste 15 kilometer werd het dus klimmen tot Zocca. Het is druk in het dorp, markt. Rondom zijn veel kastanjebossen.
We drinken koffie bij een bar waar veel pensionata ook hun koffie halen. Blijkt een goede keus. In Zwitserland halen we 1 kop koffie voor dezelfde prijs als hier voor 4 koppen koffie.
Wanneer we onze route vervolgen lacht de Groene Specht. Is dat uitlachen of toelachen? We krijgen weer klimwerk te verwerken. Marianne denkt dat het ons toelachen is, we doen ons best.
In de berm zien we Knoopkruid, Cichorei, Blaassilene, Anjer, Honingklaver, Streepzaad en Munt. De Koningspage, Rouwmantel en Parelmoervlinder boven de planten. Langzaam krijgen we zicht op de bergen achter het dal van de Reno. Het klimwerk gaat tot de top van 895 meter even voorbij Castel d' Aiano. Bij het dorp dachten we: "we zijn er", maar dat was mis, we mochten nog verder omhoog.
Na de top kunnen we bijkomen met een afdaling naar Gaggio Montano. Waar we eerst 3 uur over hebben gedaan om boven te komen, is 22 minuten genoeg om te dalen. We lunchen langs de kant van de weg waar een bankje staat, 46 kilometer en 27 graden. Na de lunch mogen we nog even dalen maar dan gaat de route omhoog de bergen in.
Deze streek staat bekend om zijn rustige en koele zomervakanties.
Nou…, koel is anders.
Al met al hebben we een flinke rit met veel haarspeldbochten. Gelukkig rijden we aan de schaduwzijde en voelen we af en toe wat wind. Maar de temperatuur loopt nog op, we zweten. Rotszwaluwen scheren langs de bomen in het dal.
We passeren de provinciegrens met Toscane. Werkmensen zijn de berm aan het maaien, de lucht van munt hangt in de lucht. Zijn dit de geuren van Toscane?
Bij Pracchia houden we een colastop. Even bijkomen van al het werk, 72 kilometer. Tot het plaatsje Piastre gaan we verder omhoog. De dazen hebben vrij spel op Marianne en weten haar aardig te prikken. Wat een r...beesten zijn dat toch.
Na Piastre mogen we 14 kilometer dalen. Wat gaat dat snel! Daling van 9 %. De remmen geven stoom.
We komen uit in Pistoia. Hier hebben we een R&B besproken, jawel ook wij gaan met onze tijd mee. Even zoeken waar we precies moeten zijn, straatje naast de kerk. Een appartement voor 2 personen en dat in het centrum voor een prikje.
Na het douchen gaan we op zoek naar eten. We krijgen een stempel in de Madonna kerk. Drinken een bierra op terras en zijn blij dat we weer een fijne avond hebben.
Vandaag 97 kilometer en 1383 klimmeters.

Wim en Cobie: Er waren nog veel wachtende voor mij om te biechten. Als ik had gewacht stond ik er nu nog.