Gezocht en ......

Heerlijk geslapen in een "hemelbed". Ja ja, ook dat maken we mee. Maar dat kon haast niet anders na een intensieve dag en het heerlijk eten van gisteravond. Het Italiaans ontbijt is ruim voldoende om ons weer op gang te krijgen. Italianen zijn echt "zoetekauwen", veel taart en koekjes. Wij krijgen ook kaas, worst en veel fruit erbij. We vertrekken om 8.45 uur. Het is lekker weer, de zon schijnt en 19 graden. De route loopt omhoog, hoe kan het ook anders, naar een Basaltafgraving. Logisch in deze omgeving van vulkanisch gesteente.
We krijgen nog zicht op Civita maar het is niet zo mooi in de zon als gisteravond. Na 18,5 kilometer bereiken we Grotte Santo Stefano. De buitenwijk heeft veel grote villa's. Zijn deze van Herenboeren of van Notabelen? Lappen grond zo groot als een voetbalveld, rondom een mooi gevormde villa, sommigen hebben een tenniscourt in de tuin. Tja.....
Wij kopen brood en smeerkaas voor de lunch en gaan koffie drinken, het is 10.15 uur, dus tijd voor een bakkie.
De route die we volgen is klimmen en dalen. Wanneer we afdalen naar een rivier dan zeggen we tegen elkaar: "Je weet wat dat betekent?" Klimmen! Dazen liften mee omhoog wanneer wij zwoegen met een klim. Als dank krijgen we een steek na. Met de klim kunnen we wel de planten bekijken, Karmozijnbes, Trompetbloem, Knoopkruid, Cyclaam, Biggekruid, Zeepkruid, Kaasjeskruid, en Kruiden groeien in de berm. Ook de Vijg en Schijfcactus groeit hier goed. De Citroenvlinder en Parelmoervlinder zien we in de berm.
Vitorchiano, gebouwd tot de rand van tufsteen rotsen, is een middeleeuws dorp met sfeervolle straatjes. De oude stad heeft een ommuurd gedeelte. De bouw heeft iets van Puy en Valley en Rocamadour. Smalle straatjes met veel trapjes en voetgangers passages, met doorkijkjes op de vallei rondom. Alleen is het hier nog niet erg toeristisch. De kinderspeeltuin is rondom beveiligd met een hek. De poortjes met "kinderslot" alleen door volwassenen te openen.
De lunchstop houden we in Soriano nel Cimino, 37,5 kilometer. We denken er goed aan te doen om ergens te stoppen als we een park zien. Maar dat is niet altijd handig. Je kan beter stoppen net na het centrum, of net voor je de plaats verlaat. Je weet dan dat je niet meer wordt verrast door een extra klim in de stad. Elke stad ligt aan beide zijden van een heuvel, dus klimmen. En als je de stop hebt gehad is het lastig om weer op te starten. Benen voelen zwaar, moeite met herstarten, ze willen niet klimmen.
We fietsen langs een Monestaria di Trappista. Zouden ze hier bier of wijn maken? De poort is dicht, we kunnen niet kijken.
We dachten eerst: "Het wegdek valt wel mee". Helaas stukken wegdek zijn zo slecht dat we soms 5 á 10 centimeter diepe putten hebben. Onze fietsen hebben het zwaar. Door de schaduw van de bomen zie je ook niet altijd hoe diep de "hindernis" is. Soms ben je bang voor een klapband.
Verder rijden we langs landbouwgronden, soms graslanden of geoogste akkers. Maar meer Olijfgaarden en Hazelnootbomen zijn hier een vorm van inkomen. Wanneer we bij Vignanello komen houden we even een stop voor een cola.
Bij Caprarola, 57 kilometer, om 16.30 uur besluiten we "hier blijven we". Hoe anders kan het zijn. We laten ons verleiden om de klim naar Piazzo Farnese te maken. De hoofdstraat naar boven, een flinke klim. Piazzo Farness werd het buitenhuis van de favoriete minnares van de toenmalige Paus. Zij zorgde ervoor dat haar broer Kardinaal werd en diens kleinzoon werd later voorgedragen als Kardinaal. De kleinzoon bouwde Piazzo Farnesse, wat een vermogen kostte. Toen een controleur hier een opmerking over maakte en zei dat hij het beter aan de armen kon geven, zei hij: " Dat doe ik ook, maar ik laat hen er wel voor werken".
Bij dit punt Piazzo Farness, zien we een bord B&B en het huis, La Rocca. Helaas krijgen we geen contact en telefonisch lukt het ook niet. We zien een bord met Albergo, 1 kilometer. We volgen het, voor ons buiten de route, maar je wilt ergens slapen. Wanneer we 4 kilometer of meer buiten de route moeten gaan, besluiten we terug te gaan naar beginpunt van de stad en daar de route weer op te pakken. Het is wel extra klim en daalwerk voor ons. We rijden langs veel Hazelnootboomgaarden, afgewisseld met Olijfgaarden. De noten worden opgezogen met een motorisch wagentje. Het extra blad en afval wordt uitgespuugd, de noten worden verzameld in een karretje en naar de branderij gebracht.
We volgen de route naar Roma. Wanneer we bij een grote splitsing komen en we een bar zien vragen we voor een overnachting. De eigenaar wijst ons de weg naar een B&B iets verder aan de weg, tegenovergestelde richting. Wij gaan toch vragen of het kan. En jawel, het kan.
Een mooi appartement, aangebouwd aan hun huis. We douchen, gaan op de fiets terug naar de bar voor een Bierra. Eten in naast gelegen restaurant en fietsen terug naar ons nachtverblijf.
Een mooie lange dag. 76,5 kilometer en 1369 klimmeters. 31 graden.

Malincha: Inderdaad zijn wij deze streek gepasseerd. En niet gezwommen in het meer.

Bep en Henk: Jullie gaan op pad. En weersvooruitzichten niet goed? De zonden moeten eerst worden weggewassen voor je mag gaan genieten