Vogelrijk

Vanmorgen weer aqua caliente mee gekregen van ons overnachtingsadres. Muy agreable. 8.15 gingen we weer op weg, langs een steile afdaling over een stoffig, zanderig, met stenen gevormd pad naar het spooraquaduct. Gisteren reden we eronderdoor, nu mochten we erover heen. Voor Marianne een lastig moment, zij houdt niet zo van hoogtes. Zeker niet als het een hobbelige, twee meter brede weg is, met een laag muurtje als balustrade. Maar uiteindelijk komen we bij de geasfalteerde weg die verder omhoog gaat naar Cañamero.
De bijeneters vliegen weer met ons mee. Een groene specht laat zich horen en zien en de blauwe eksters zijn ook weer van de partij. Het landschap is glooiend met landbouw. De mais wordt geoogst en opgeslagen. De runderen en schapen lopen in het weiland, sommigen hebben bellen om. Er zijn olijf- en fruitgaarden. Bramen groeien te hoog om ze te plukken en te proeven of ze lekker smaken. Na 17 kilometer komen we in Cañamero en drinken daar een lekkere koffie americano met pan con tomate. Het is druk in het café, de Spanjaarden vinden het gewoon om 's morgens koffie in een café te drinken met broodje toast erbij. Dat maak je in Nederland niet mee.
Logrosán is een dorpje wat we binnenrijden na 45 kilometer. Vroeger was hier mijnbouw. Op de plaats van de mijn is nu een mijnmuseum. We besluiten het niet te bezoeken. Net buiten dit dorp volgen we de Via Verda Vegas del Guardiana. Het trapt lekker weg. Soms is het pad in de middenberm begroeid met planten en gras, maar het grootste gedeelte is goed te fietsen. Langs deze Verda zien we landbouw, meest olijfgaarden. In de weilanden lopen runderen met kalveren en op andere stukken lopen torros. Er staan veel steeneiken en cipressen in de weilanden. Soms zien we een stroompje water, maar het is erg smal.
We eten in een oud, vervallen station 15 kilometer voorbij Logrosán. Het gebouw heeft geen ramen en deuren meer, maar geeft schaduw.
In de lucht zweven weer vale gieren op de thermiek. De berm ziet er dor uit, soms herken je de planten. Een groene hagedis schiet weg als we langsrijden.
Wanneer we de brug over de rio Ruecas hebben gehad krijgen we de afslag om het Canal de Orellana te volgen. Qua kilometers een langer stuk fietsen, maar wel vlak. IJsvogels vliegen over de rio, koereigers zitten bij de torros in de weilanden. We rijden langs de rijstvelden. Kikkers springen in het water weg. De ooievaars en reigers zijn op jacht. Enkele palen waar eerst de stroomdraden aan vastzaten, hebben nu in de top een takkennest. Hoe krijgen ze het voor elkaar. Ergens langs het Canal, in de schaduw, houden we een drinkstop. Even de benen rust gunnen. Er staat wat wind die voor de nodige verkoeling zorgt. 20 kilometer verder herhalen we deze pauze. Spreeuwen vliegen verschrikt op als er een roofvogel een duikvlucht neemt.
Uiteindelijk komen we om 17.45 uur in Miajades aan, 93 kilometer, met 480 klimmeters. Het onderkomen is snel gevonden. Douchen en een biertje. Dat hebben we wel verdiend.

Vogels: vale Gier, Koolmees, Spreeuw, Buizerd, Slangenarend, Purper-, zilver en blauwe Reiger, Rots en Huiszwaluw, Koereiger, IJsvogel, Witgatje, Oeverloper, witte Kwikstaart, bonte Vliegenvanger, Tapuit, Waterspreeuw, groene Specht, Hop, Bijeneter, Holeduif, Tortel, rode Patrijs, wilde Eend, Torenvalk, Ooievaar,
En dan al het kleine grut wat vliegt en zingt.

Planten: Riet, Lisdodde, Brem, Keverorchis, Heide, Lavendel, Parasolgras, Kruipertje, Wilgenroosje, Braam, Steeneik.

Groene Hagedis, Salamander, groene Kikker. Glazenmaker, bruinrode Libelle.