Valse start

Vanmorgen hadden we even een opstartprobleempje, dat kwam door het uur tijdsverschil: Portugese tijd. Denk je: "rustig aan opstarten", gaan alle alarmbellen rinkelen als je ziet dat het al licht is, dat klopt niet.
Maar we zijn geroutineerd, dus we waren snel op weg voor ons ontbijt. Daarna, zoals we eerder deden, naar het station. We reizen tot Santarém met de trein, daarna gaan we weer fietsen. De fietsen worden opgehangen aan het voorwiel in de daarvoor bestemde plaatsen. We zetten de tassen ertussen. Deze plaatsen zijn gereserveerd, zodat we zeker weten dat de fietsen mee kunnen. We hebben een half uur de tijd met instappen voordat de trein vertrekt. Koploper weet Marianne weer zenuwachtig te maken voor vertrek: "Ik ga even mijn handen wassen hoor, smeer van de handen". Maar zoals gewoonlijk neemt hij er alle tijd voor en zelfs ook nog voor foto's te nemen. Net voordat de trein vertrekt komt hij er aan met een brede lach op zijn gezicht.
Tijdens de volgende treinstop worden we opgeschrikt door een Portugese Senhora: "Caramba!! Dues bicyclettes, madre dia". Nog meer woorden werden geroepen, maar die zijn helaas niet vertaalbaar. Wat bleek, mevrouw was door de deur de wagon ingelopen zonder te kijken of er een obstakel op haar pad kwam. Dat waren onze fietsen. Het looppad was iets smaller geworden.......
Het uitstappen moet iets sneller als de instap, 3 minuten tijd. Daarna nemen we eerst koffie met iets lekkers voordat we op de fiets stappen. We rijden Santarém in. Helaas ligt deze stad hoog en moeten we een stuk lopen, 18 % fietsen we niet op. Wanneer we daarna 4 kilometer hebben gereden en een stuk zijn afgedaald merkt de Koploper op dat we verkeerd gaan. Ondanks de GPS. Ja, dan zit er niets anders op dan omdraaien en weer omhoog te gaan.
We houden om 11.45 een eetstop in Vale de Figueira. Lekker een bankje in de schaduw, we hebben 23 kilometer gefietst.
Het landschap is meest landbouw, tomaat, paprika, mais, meloen, en wijngaarden. Langs de greppel groeit bamboe. Irrigatie van land maakt dit mogelijk. Bij enkele stukken landbouw zien we "open" elektriciteitskasten aan palen vastgemaakt. Doom zou er van gruwelen als hij dit zou zien.
In het dorpje Golegã rijden we langs een monumentaal huis. Het heeft veel ramen en gietijzer sierwerk langs balkon en op de nok van het dak.
Verder op de route rijden we langs een oud Castelo met een grote binnentuin en bijgebouwen. Aan de andere kant van de weg staan 10 kleine huizen in een rij gebouwd, waarschijnlijk voor de arbeiders. Op sommige huizen staan nog de tv-antennes zoals bij ons in de jaren 70. Alles in vergane glorie.
De wegen zijn soms met kasseien geplaveid in plaats van asfalt. Koploper: "Ze waren zeker in de uitverkoop toen de straten werden aangelegd".
We passeren enkele wandel-pelgrims, sommigen hebben een langzaam tempo.
Enkele fietsers, naar later blijkt Italianen, maken de Camino zoals wij. Bij een fruitkraam langs de weg raken we ze uit zicht.
De verharde weg gaat over in onverhard, we hebben weer stuurmanskunsten nodig.
De laatste 15 kilometer krijgen we te maken met tegenwind, kracht 5. Deze hele dag hebben we steeds wind gehad, maar na 15.00 uur vanmiddag werd de wind sterker. De N-weg waar we langs rijden is druk, het is een toegangsweg naar de A23. De temperatuur is heerlijk geweest vandaag, 25 tot 28 graden.
Wanneer we Tomar bereiken hebben we 70 kilometer gereden en zodra Marianne een hotel ziet, schiet ze erop af. Ze hebben plaats en we krijgen korting omdat we een pelgrimspaspoort hebben.
Lekker opfrissen en de stad in voor eten en drinken. Wanneer we buiten komen is de wind erg fris geworden en de temperatuur is gedaald naar 22 graden, dat wordt truitje mee. De stad is mooi verlicht en heeft meerdere bruggen over het water. Een mooi plein waar een winkelstraat op uit komt. Er zijn om 21.30 uur nog winkels open. De temperatuur is nu 18 graden geworden, dat zijn we niet meer gewend. Volgende keer jassen mee? Hebben we die nog?
Vandaag 70 kilometer, 473 klimmeters.

Vogels: tegenvallend. Buizerd, Putter, Zilverreiger, Ekster, Huiszwaluw, Merel.

Corry: Wie weet. Het komt zoals het komt