Twee maal ByPass
Door: Corry en Kees
Blijf op de hoogte en volg Corry en Kees
03 September 2018 | Italië, Prad am Stilfserjoch
Vanmorgen, na een veelzijdig ontbijt op weg, 8.30 uur, 8 graden. Ja, wat wil je op 1000 meter hoogte. De zon is er, we hebben blauwe luchten, we zien de bergtoppen, er is uitzicht. Eerst onze inkopen bij de plaatselijke winkel en dan gaan we echt.
Het eerste stuk erg glooiend, we moeten soms flink ons best doen om naar boven te komen. Onze benen protesteren, de spieren zijn nog niet zo warm. De bergtoppen zijn bedekt met sneeuw en het oogt allemaal gezelliger met het zonnetje zo op de helling. De huizen lijken erg wit, ze steken mooi af tegen de groene heuvels.
De alpenweiden zijn begroeid met kleurrijke planten zoals, Echte Koekoeksbloem, Herfststijlloos, Rolklaver, Duizendblad, Kluweklokjes, Grasklokjes, Muizenoor en een rose variant van de vlinderbloemfamilie, de Esparcette. Deze plant heeft geen Nederlandse naam. Groeit alleen in de Alpen. Met dank aan Corry die hem voor ons opzocht. Deze plant hadden we al meerdere dagen gezien, maar de benaming lukte ons niet. We passeren de grens, Oostenrijk-Zwitserland. Marianne is blij dat na enkele kilometers weer een grenspassage is, Zwitserland-Oostenrijk. Een goedkoop stukje Zwitserland, je kon er niets kopen. Na deze passage begint voor ons het echte werk.
We beklimmen de Norbertshöhe, 1405 meter. Elke bocht heeft een nummer en wanneer we bij 7 zijn denkt Marianne: "Gelukkig nog maar 4". Dat is iets anders, komt ze bij de volgende bocht achter. Nummer 1 begint bovenaan de berg. Meerdere bepakte fietsers zwoegen hier ook naar boven. We worden ingehaald door E-bikers, zonder bagage. Maar er zijn ook bepakte E-bikers. Zij hebben, net als wij moeite om naar boven te rijden, alleen gaat het bij hen, zo lijkt het, gemakkelijker. Enkele racefietsers passeren ons, die zijn niet bij te houden, voor hen is dit een trainingsrondje. Maar het eindpunt is adembenemend, wat een uitzicht. We besluiten om naar de plaats Nauders af te dalen en daar koffie te drinken, 22 kilometer en 13 graden. Het is een heerlijke afdaling. Bij het dorpsplein stappen twee Nederlandse dames uit de bus, de fietsen worden van het achterrek gehaald. Wanneer wij met hen in gesprek komen, horen we dat zij vanaf Landeck met de bus zijn gekomen. Ja, zo kan het ook. Zij fietsen naar Rome, met een E-bike en met goed weer kamperen zij onderweg.
Langs het Kasteel, onder de kabelbaan door fietsen we verder door een brede Alpenweide. We zien hier de Huiszwaluw maar ook de Rotszwaluw over de wei scheren. Adderwortel, Duifkruid, Boterbloem, Luzerneklaver en Honingklaver groeit in de berm. Als het pad langs een beekje loopt zien we een Waterspreeuw. Langs de rand waar het fietspad door bosrijk gebied gaat groeit Salamonszegel, de zwarte bessen hangen onder het blad. De Hop groeit in de bomen als klimplant omhoog.
Soms fietsen we een flinke klim soms iets rustiger, maar wel oplopend naar de Reschenpas, 1550 meter, volgens de GPS. Het is op dit pad druk met mede fietsers. Wanneer we bij Reschen aankomen zien we een groot meer, de Reschensee of Lago di Resia. Weer een grens gepasseerd, Italië. Er staat een koude wind over het meer en de zon verschuilt zich achter de wolken. We zoeken een plek aan het water om ons brood te eten. Het is 13.00 uur, 13 graden en 31 kilometer.
We passeren een kerktoren die uitsteekt boven het water van het meer. De verdronken toren van Graun. De Reschensee ontstond in 1950, daarvoor waren er Alpenweides met twee kleinere meren. Door de aanleg van een stuwdam ontstond er het grote meer. De dorpen Graun en groot gedeelte van Reschen "verdronk" in het water. De bevolking werd nauwelijks schadeloos gesteld voor verlies van woning en bestaande middelen en verdween naar andere gebieden.
Bij St. Valentin komt er een Belgische mevrouw bij ons fietsen en vraagt of ze ons mag vergezellen de verdere dag. Zij is vanmorgen vroeg vertrokken om de bus te kunnen nemen naar Nauders en voelt zich eenzaam. Ze reist alleen naar Rome, waar haar man haar zal ophalen over 3 weken. We rijden samen verder en komen, na passeren van verschillende dorpen aan in Prato allo Stelvio/Prad am Stilfserjoch. Hier vinden we met behulp van het VVV een overnachting. Lekker douchen en uitblazen, daarna met z'n drieën uit eten en op tijd weer gaan slapen. Morgen misschien de Stelvio?
De route van vandaag wordt ook door veel motorrijders gereden. Heerlijk door de bochten en dan omhoog zonder veel inspanning. We zouden er haast jaloers op worden.
Vandaag 65 kilometer, 913 klimmeters en maximale temperatuur 19 graden.
Leny en Doom: "Vanuit de luie comfortabele stoel is het ook leuk om na te lezen en via Google Maps te zien waar we waren of zijn".
Tanja: "We rijden echt een goede route".
Els en John: "De kou is inderdaad niet goed voor de spieren, maar soms is het niet anders. Maar het wordt warmer"
Het eerste stuk erg glooiend, we moeten soms flink ons best doen om naar boven te komen. Onze benen protesteren, de spieren zijn nog niet zo warm. De bergtoppen zijn bedekt met sneeuw en het oogt allemaal gezelliger met het zonnetje zo op de helling. De huizen lijken erg wit, ze steken mooi af tegen de groene heuvels.
De alpenweiden zijn begroeid met kleurrijke planten zoals, Echte Koekoeksbloem, Herfststijlloos, Rolklaver, Duizendblad, Kluweklokjes, Grasklokjes, Muizenoor en een rose variant van de vlinderbloemfamilie, de Esparcette. Deze plant heeft geen Nederlandse naam. Groeit alleen in de Alpen. Met dank aan Corry die hem voor ons opzocht. Deze plant hadden we al meerdere dagen gezien, maar de benaming lukte ons niet. We passeren de grens, Oostenrijk-Zwitserland. Marianne is blij dat na enkele kilometers weer een grenspassage is, Zwitserland-Oostenrijk. Een goedkoop stukje Zwitserland, je kon er niets kopen. Na deze passage begint voor ons het echte werk.
We beklimmen de Norbertshöhe, 1405 meter. Elke bocht heeft een nummer en wanneer we bij 7 zijn denkt Marianne: "Gelukkig nog maar 4". Dat is iets anders, komt ze bij de volgende bocht achter. Nummer 1 begint bovenaan de berg. Meerdere bepakte fietsers zwoegen hier ook naar boven. We worden ingehaald door E-bikers, zonder bagage. Maar er zijn ook bepakte E-bikers. Zij hebben, net als wij moeite om naar boven te rijden, alleen gaat het bij hen, zo lijkt het, gemakkelijker. Enkele racefietsers passeren ons, die zijn niet bij te houden, voor hen is dit een trainingsrondje. Maar het eindpunt is adembenemend, wat een uitzicht. We besluiten om naar de plaats Nauders af te dalen en daar koffie te drinken, 22 kilometer en 13 graden. Het is een heerlijke afdaling. Bij het dorpsplein stappen twee Nederlandse dames uit de bus, de fietsen worden van het achterrek gehaald. Wanneer wij met hen in gesprek komen, horen we dat zij vanaf Landeck met de bus zijn gekomen. Ja, zo kan het ook. Zij fietsen naar Rome, met een E-bike en met goed weer kamperen zij onderweg.
Langs het Kasteel, onder de kabelbaan door fietsen we verder door een brede Alpenweide. We zien hier de Huiszwaluw maar ook de Rotszwaluw over de wei scheren. Adderwortel, Duifkruid, Boterbloem, Luzerneklaver en Honingklaver groeit in de berm. Als het pad langs een beekje loopt zien we een Waterspreeuw. Langs de rand waar het fietspad door bosrijk gebied gaat groeit Salamonszegel, de zwarte bessen hangen onder het blad. De Hop groeit in de bomen als klimplant omhoog.
Soms fietsen we een flinke klim soms iets rustiger, maar wel oplopend naar de Reschenpas, 1550 meter, volgens de GPS. Het is op dit pad druk met mede fietsers. Wanneer we bij Reschen aankomen zien we een groot meer, de Reschensee of Lago di Resia. Weer een grens gepasseerd, Italië. Er staat een koude wind over het meer en de zon verschuilt zich achter de wolken. We zoeken een plek aan het water om ons brood te eten. Het is 13.00 uur, 13 graden en 31 kilometer.
We passeren een kerktoren die uitsteekt boven het water van het meer. De verdronken toren van Graun. De Reschensee ontstond in 1950, daarvoor waren er Alpenweides met twee kleinere meren. Door de aanleg van een stuwdam ontstond er het grote meer. De dorpen Graun en groot gedeelte van Reschen "verdronk" in het water. De bevolking werd nauwelijks schadeloos gesteld voor verlies van woning en bestaande middelen en verdween naar andere gebieden.
Bij St. Valentin komt er een Belgische mevrouw bij ons fietsen en vraagt of ze ons mag vergezellen de verdere dag. Zij is vanmorgen vroeg vertrokken om de bus te kunnen nemen naar Nauders en voelt zich eenzaam. Ze reist alleen naar Rome, waar haar man haar zal ophalen over 3 weken. We rijden samen verder en komen, na passeren van verschillende dorpen aan in Prato allo Stelvio/Prad am Stilfserjoch. Hier vinden we met behulp van het VVV een overnachting. Lekker douchen en uitblazen, daarna met z'n drieën uit eten en op tijd weer gaan slapen. Morgen misschien de Stelvio?
De route van vandaag wordt ook door veel motorrijders gereden. Heerlijk door de bochten en dan omhoog zonder veel inspanning. We zouden er haast jaloers op worden.
Vandaag 65 kilometer, 913 klimmeters en maximale temperatuur 19 graden.
Leny en Doom: "Vanuit de luie comfortabele stoel is het ook leuk om na te lezen en via Google Maps te zien waar we waren of zijn".
Tanja: "We rijden echt een goede route".
Els en John: "De kou is inderdaad niet goed voor de spieren, maar soms is het niet anders. Maar het wordt warmer"
-
03 September 2018 - 22:04
Hugo:
Ik had niet verwacht , dat jullie zo ver zouden komen gezien de "By Passes" Toppie.
Maaltijden zien er elke keer lekker uit. Op naar Venetie ( zaterdag ???)
Grt. -
03 September 2018 - 22:53
Bep En Henk:
Hoi Corrie en Kees,
Leuk jullie fietsdag vandaag, met extra aandacht gelezen, daar wij drie jaar geleden eind augustus in Nauders onze fietsvakantie zijn begonnen, in 8 dagen naar Verona. De klim naar Nauders konden wij toen nog met de auto doen, dus alleen het stukje naar de hoogte van 1550 meter nog moeten klimmen. Dus jullie laatste 43 km van vandaag hebben wij via de zelfde weg drie jaar geleden ook dus gefietst, wij hebben toen overnacht in Schlanders. ( Silandro op zijn Italiaans ) Wel zonder bagage gefietst , die (koffers) werd dagelijks met een busje vervoerd naar het hotel waar we dan overnachten. Onze 1e dag was ook koud en zelfs een halve dag lichte regen gehad, gelukkig is het daarna alleen maar zonniger geworden. Van Verona met trein en bus terug naar Nauders waar toen onze auto stond.
Het blijft heel leuk om jullie verhalen te lezen en te volgen, in ieder geval succes met veilige fiets kilometers.
Groetjes,
Bep en Henk Maliepaard -
04 September 2018 - 06:35
André Groenendijk:
Wat een prachtige foto's weer. Knap hoor weer zoveel kilometers door dit terrein. De Stelvio lijkt me wel een hele grote uitdaging. -
04 September 2018 - 07:19
Jaap En Anneke:
Goedendag kanjers,
inmiddels zijn jullie op ook voor ons bekend terrein: de Reschenpass.
Enkele jaren terug fietsten wij van die pas naar Venetië.
Veel plezier nog en geniet ervan. -
04 September 2018 - 08:47
Wout:
Zo schiet het toch weer lekker op. Ook weer heel veel moois te zien onderweg. Zelf heb ik heel mooie herinneringen aan de Stelvio, zeker vanaf de noordkant is het schitterend. Op een racefiets is het wel te doen (nou ja...). Maar op toerfietsen met bagage lijkt het me een enorme uitdaging.... -
04 September 2018 - 10:41
Jura Van Zwoll:
Hoi Corry, Kees,
Jullie gaan er wel tegenaan ( volgend jaar Azië of zo ? ) Behoorlijk wat klimmen, maar daarna als beloning een heerlijke afdaling met koffie in Nauders. Misschien is een e-bike in de toekomst toch niet zo gek. Met een e-bike en op zijn tijd met het openbaar vervoer kom je ook een eind ( zie de twee dames in jullie verhaal ) Maar dat lijkt me niet geschikt voor jullie . Genieten en af en toe lijden, is toch het ware. Ik hoop dat het weer redelijk blijft, de bergen niet te stijl worden en dat jullie met veel plezier jullie tocht zullen voortzetten. Ik verheug me al weer op jullie volgende avonturen.
Mvg.
Jura -
04 September 2018 - 13:09
Leo Huijsen:
Mag er eens een bloemetje tussen de foto's? Geweldig wat jullie allemaal zien.
Goede reis verder.
Groeten,
Leo -
04 September 2018 - 15:30
Tanja:
Hoi Marianne en koploper,
Kreeg bijna spierpijn na het lezen van dit epistel.
Nog ff doorbijten en dan zijn jullie aan de warme kant van de bergen, alhoewel warm, september geen idee.
Die dames met de E-bike en bus hadden het goed bekeken.
Geniet van jullie uitstapje ik geniet vanuit mijn luie stoel.
Liefs Tanja -
04 September 2018 - 17:39
Jos En Anja:
Hadden jullie veel last van de motorrijders? Ik vond het altijd irritant, omdat het geluk en de motoren zelf je zo uit je ritme haalden.
Ik geniet, behalve vandaag, elke ochtend van jullie reisverslag en hou ook op Google maps de route die jullie fietsen bij.
Ge niet lekker verder.
groetjes, Jos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
