Terug naar zeeniveau

Vanmorgen bij het wakker worden horen we dat het regent. Zou het de hele nacht hebben geregend of is het weer begonnen? Eerst maar ontbijten dan zien we het wel als we vertrekken. Het ontbijt is, voor Italiaanse begrippen uitgebreid, met kaas en salamiworst en verder zoetigheid, zelfs het croissantje is al met vanille gezoet. We vertrekken om 9.00 uur, 17 graden en het is net droog. Het onverharde fietspad laten we links liggen, we nemen de hoofdweg.
Bij Oliero komen we langs een grot waar je kan biken maar nu nog niet het is te vroeg. De tegenovergelegen kajakverhuur is ook nog dicht. De dorpen die we passeren zien er sober en arm uit, sommige huizen zelfs armoedig. De verf bladdert van de raamkozijnen en de gordijntjes zijn grauw. Wanneer er een auto op de oprit staat geparkeerd vermoeden we dat het huis is bewoond.
We vervolgen onze weg en opeens is er ruimte, we zijn de bergen uit. We zien veel landbouw met Aardappel, Maïs, Aubergine en Bonen. En met het veranderen van landschap komen er weer vogels in het zicht: Torenvalk, Tortels, Blauwe en Zilverreiger, Merel, Spreeuw en Koolmees. We bereiken Bassano del Grappa, 14 kilometer en 20 graden, en besluiten het centrum in te rijden voor een kop koffie en een bakker. Midden op de brug stopt Koploper om een foto te maken het verkeer negerend, auto's racen voorbij. Marianne verzucht "Rijdt een stukje door, plaats je fiets na de brug en loop terug voor een foto". We bereiken het centrum met zijn plein waar we de koffie drinken; het is ruim maar sober. Koploper probeert een foto te maken zonder geparkeerde auto's, wat uiteindelijk lukt. Bassano del Grappa is bekend geworden door de Grappa, een soort jenever, dat hier wordt gestookt. We komen wel langs een winkel waar het te koop is, maar op de fiets is het geen optie om een fles mee te nemen. Het is druk in de stad, we zijn het ontwend. Koploper: "Maar goed dat ik hier geen overnachting moet zoeken". Met het verder rijden door de stad om weer op de route te komen merken we dat er hoogteverschil is, soms is het klimmen. De route vervolgt verder met landbouwgebied. De Bonte Kraai zoekt voedsel op een geoogst maïsveld. Sommige dorpen hebben grotere huizen en af en toe zien we villa's; rijkere inwoners?
Citadella, de volgende stad, werd gesticht in 1220. Het heeft een indrukwekkende 12 meter hoge stadsmuur die nog steeds de binnenstad omsluit. Een veilig gevoel voor de inwoners toentertijd.
Bij Campo San Martino eten we onze lunch op een bankje in de lege speeltuin, de kinderen zijn op school, 13.00 uur, 48 kilometer en 22 graden. Terwijl we eten begint het te regenen, gelukkig zitten we droog onder de bomen. Het is maar een klein buitje want als we verder gaan is het droog. We dalen nu niet meer, het lijkt net of we op Flakkee fietsen. Ons pad gaat over een oude spoorbaan wat een verhard fietspad is geworden, de enige hobbels die er zijn, komen van wortels die de weg opbollen. Meer vogels zoals de Tortel, Ekster, Gaai, Mussen en Spreeuwen.
We fietsen langs een beekje Térgola waar we een Beverrat zien en de IJsvogel over het water scheert. Bij Codiverno houden we een colastop, even een andere zit dan het fietszadel, 15.00 uur, 68 kilometer en 24 graden. Het is bedompt en klam weer. De onweersluchten groeien weer boven de bergen, we zien de koppen. Na de stad San Pietro fietsen we langs een kanaal waar boten varen die men kan huren. Zou men een vaarbewijs moeten hebben? Langs de weg staan grote villa's, met enorme parktuinen. In het kanaal zijn aanlegsteigers voor de privé-boten; elke villa eigen steiger. Er is ook vergane glorie, er zijn villa's helemaal vervallen, alleen de contouren van de buitenmuren is nog te zien. Zo nu en dan staat er een villa in de steigers, een nieuw begin. We rijden door de plaats Mira. Is dat niet de stad van...?? Bij Oriago steken we het kanaal over en een 1500 meter verder is ons einddoel voor vandaag.
Camping Serenissima, daar hebben we een mobilhome gehuurd voor enkele nachten.
Vandaag 98 kilometer, 161 klimmeters, maximale temperatuur 25 graden.
Voor iedereen een fijn weekend en voor wie mee doet met de Go-classic, Succes.

Wim en Cobie: Onkruid bestaat niet, het zijn ongewilde kruiden. De planten die hier langs de weg groeien worden bij ons verkocht in tuincentra, waar we er dik voor moeten betalen.