Wie is de Mol?

Toen we goed en wel op pad waren, merkten we dat we er gisteren verstandig aan hadden gedaan iets eerder te stoppen. Vanaf het plaatsje Bot reden we op een oud spoor, de Via Verde. We moesten negen tunnels door, waarvan de langste 800 meter was. De Koploper voelde zich een of misschien zelfs wel dé Mol! Sommige tunnels waren verlicht, maar andere niet en daar moesten we zelfs de zaklamp gebruiken. Avontuurlijk grotfietsen heet zoiets. Denk aan Valkenburg WBV. Hier en daar hing nog een roetgeur. Wat we ook roken waren de varkensmesterijen, die we laatste twee dagen tegen kwamen. Gelukkig groeiden hier Lavendel, Strobloemen en veel Bramen. Maar de Koploper wilde niet stoppen om te gaan plukken.
Na 43 kilometer stopten we in Valderrobres. We dronken koffie en aten stokbrood met omelet, want de motor moet blijven draaien. Even ter verduidelijking: 4 koffie en twee stokbrood/omelet voor 10 euro. Een schijntje vergeleken met de Hollandse prijzen. En Marianne kon niet eens alles op. De Koploper wel natuurlijk! Op het terras zaten mensen te skypen. Het meeste leek dat nog op het geluid van kalkoenen.
Na het eten kregen we een lange klim voorgeschoteld. Dat was weer zweten geblazen. Na 56 kilometer moesten we dus weer wat eten. Nu met thee. Wel op een oud, vertrouwd plekje, want de enige zitplaats in Fuentespalda was het bankje van een bushokje! Ondertussen hadden we wel Brem, Erica, Dophei en een Kolibrievlinder gezien.
Niet lang daarna slaagden we erin, ondanks de GPS, verkeerd te rijden! We namen de afslag naar Monroyo. En dat moest dus niet. Via de N232 kwamen we weer op het rechte pad. Vanaf Monroyo kregen we regen, heel veel regen op ons dak. Het was jammer dat de weidse uitzichten op het laatst achter de wolken waren verdwenen. Maar daarvoor hadden we veel Buizerds, Aasgieren, Lammergieren (20 stuks), Torenvalken, Sperwers, Hoppen, Bijeneters, Putters en Gaaien gezien. En dan was er die klim van 20 kilometer om op 1204 meter hoogte uit te komen. De Port de Torre Miró. De afdaling was maar 9 kilometer en dat was natuurlijk niet eerlijk. Kkkkoud!
Verkleumd vonden we na 94 kilometer (gemiddeld 12,3 km met 1659 hoogtemeters) een hotel in Morella. Marianne ging gelijk in bad om weer op temperatuur te komen. Later zochten en vonden we een eetgelegenheid en namen een Menu del dia voor 12 euro met alles (zelfs de wijn) erbij. Hoe kan dat toch ......
Morgen gaan we uitslapen! Vakantie nietwaar. Morella lijkt zeer de moeite waard, dus die stad gaan we morgen bezoeken.