Een Aasgier als tijdelijke reisgezel

Vanmorgen was voor jullie de werkweek begonnen en wij gingen verder met ons tochtje. Toen we om 08.15 uur op pad gingen, was het pas 11 graden en we bliezen rookwolken uit alsof we zware shag rookten. Het was zwaar, want binnen zes kilometer had onze tong al drie keer op het stuur gelegen. Langs de bosrand zagen we vijf herten, waarvan één met een gewei.
Na 18 kilometer kwamen we op de top van de Puerto de El Cubillo op 1617 meter. De Gieren waren blijkbaar net wakker, want we kregen een fantastische luchtshow voorgeschoteld. We konden niets anders dan ademloos toekijken. We daalden vijf kilometer (10%) en kwamen langs de oorsprong van de Taag. Wij zakten verder af en kwamen bij de rivier de Júcar. De vallei was een mooi vogelgebied. Naast de Vale Gier en de Aasgier, ontdekten we nu ook de Steenarend. Verder waren er mooie groepen Rotszwaluwen, een Waterspreeuw, Tapuiten en Roodstaarten. Een Aasgier vloog op gelijke hoogte en op slechts 20 meter afstand een tijdje met ons mee. Schitterend! Hier zaten ook Eekhoorns, Slangen, Groene Hagedissen, stekende Dazen en tjirpende Krekels.
We hielden even stil na 39 kilometer en dronken ons eigen water en de laatste restjes brood. We genoten van de kloven en de stilte om ons heen. In de berm groeiden Wolfsmelk, Wilgenroosje en Rozenbottels. We kwamen langs een stuwmeer en even verderop hielden we de lunchpauze in Uña (inmiddels al op 54 kilometer) bij een bar.
Even later bereikten we een splitsing in de route. Wij kozen voor de weg langs de Júcar.
Na nog een cola-stop ter hoogte van Mariana (78 kilometer) gingen we aan de slag met het laatste gedeelte. Die laatste kilometers zouden trouwens helemaal een makkie zijn geweest, als niet vlak voor onze bestemming een klim van twee kilometer had gelegen. Na ook deze klim overwonnen te hebben, reden we Cuenca binnen. Dit was na 93 kilometer met een gemiddelde van 15.7 per uur. Het aantal klimmeters bedroeg 886 meter.
Na enig zoeken vonden we een hostel. Heel mooi en voor weinig geld. We liepen naar de hoge stad om de kathedraal te bezoeken. Maar "hoge stad" betekende ook steile straten met trapjes, hetgeen goed te voelen was aan onze benen. Maar goed de stempel was binnen en niet veel later een biertje. Het leek ons beter om te eten in de lage stad.

Vogel: iets kleiner dan een Merel, lichtbruin en donkerder aan kop, met een zwarte oogstreep en wit aan de stuit als hij vliegt. Wie, o, wie?