Bloed, zweet en tranen

Dat was het me het nachtje wel. Die Spanjaarden weten wat feesten is! Om 07.00 uur dreunde de muziek nog steeds door (Quinten zou er vast op gedanst hebben), maar om 07.20 uur werd het heel stil. De Koploper ging kijken of de kerk bij ons hostel niet van de berg afgetrild was.
Gerustgesteld gingen we op pad. Het was gelijk 13 kilometer klimmen door een soort van maanlandschap om op de Puerto del Barrancazo te komen. Dat lukte, maar het ging gepaard met bloed (van het op de tanden bijten met helaas de tong ertussen), zweet (van de inspanning) en tranen (vanwege het bereiken van de top). Zelfs de rampetamp-muziek, die de hele nacht geklonken had, met een lekkere beat zoals bijvoorbeeld bij body-fit, heeft ons niet geholpen. We moesten even bijkomen met wat eten en drinken van ons zelf. Als beloning kwam een Grote Parelmoeder bij ons buurten. In de verte klonk het geluid van de koeienbellen, de zon scheen, er stond geen wind en het uitzicht was weer zeldzaam mooi. We waren zowaar de klim al weer (bijna) vergeten.
Na 37 kilometer gingen we lunchen. Dat was zes kilometer voorbij Batán del Puerto in het dal na de tweede col. We hadden net het eten op, toen er een herder met zijn kudde aan kwam. Elke dag zagen we wel een stuk of vijf kuddes, maar deze herder kwam bij ons zitten en we maakten zo goed en zo kwaad als het ging een praatje. Hij had in Frankrijk gewerkt in de druiven, maar hij wilde geen baas boven zich. Het gesprek werd gevoerd in het Frans en met behulp van een woordenboek. Hij ging nu een uurtje of twee slapen en wij sprongen weer op de fiets om te zwoegen en te kijken naar de Specht, de Buizerd, de Torenvalk, de Rotszwaluw, de vele Patrijzen, Goudhaantjes Staartmezen, Matkopjes en het landschap. De flora bestond uit o. a. Nagel-, Slange- en Kattekruid en Herfsttijloos, als voorbode van de ..... Een Distel met blad als een rozet op de grond en met een 6 cm grote gele bloem zonder steel, konden we niet op naam krijgen.
Na de Puerto de las Crucetillas (jammer dat het wegdek van de tweede en deze derde col zo slecht was) besloten we in Riópar (we hadden 54 kilometer afgelegd) ook de vierde col van de dag te doen, maar niet nadat we eerst bijgetankt hadden.
Na 81 kilometer hadden we (meer dan) genoeg gehad voor één dag (1400 klimmeters!) en bovendien begonnen de knieën te protesteren. Daarbij was het 28 graden geworden en het zweet gutste van onze lijven We meldden ons dus bij het enige hostel in Siles. Een ander hotel stond te koop! Dus, wie ......?
We zullen trouwens de dag een beetje anders moeten gaan indelen. Ook hier ging de keuken pas om 21.00 uur open. Dan kun je zo kort voor het slapen gaan niet al te veel eten, want dat ligt veel te zwaar op de maag. En om nou alleen bier te nemen ........ In ieder geval gaan we morgen maar een half uurtje later weg.
PS Pim, rondje bezinnen echt iets voor jou en Wout. En dat van die route, dat klopt!